Road Of Bones #1

Μια φορά κι έναν καιρό, η IDW ήταν μια εταιρία με παραγωγές αξιώσεων (π.χ. LOCKE & KEY). Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια έχει πέσει σε ένα άσχημο τριπάκι τηλεοπτικών franchises, αμφιβόλου, για εμένα, ποιότητας. Ωστόσο, η κατάσταση αυτή δεν την εμποδίζει από το να εκδίδει, από καιρού εις καιρόν, καλές ιστορίες.

Το ROAD OF BONES είναι μία από αυτές. Είμαστε στη Σοβιετική Ένωση, το 1950, σε ένα στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας της Γκούλαγκ. Ο Roman είναι ένας έγκλειστος – πρώην σεφ –, καταδικασμένος για εικοσιπέντε χρόνια λόγω “συκοφαντίας κατά του Στάλιν”. Στην πραγματικότητα, είπε ένα αστείο σε ένα πάρτι. Ο φίλος του, Sergei, θα τον γνωρίσει στον Grigori, ένα μέλος των Vor, της εντός του στρατοπέδου “Μαφίας”. Οι τρεις τους θα εφαρμόσουν ένα παράτολμο σχέδιο να δραπετεύσουν στο χιονισμένο βουνό, πέρα από τα συρματοπλέγματα. Όσο ήταν μέσα, ο Roman άφηνε φαγητό για το πνεύμα-φύλακα του στρατοπέδου.

Το ROAD OF BONES είναι τρομακτικό. Αν και, ομολογουμένως, δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με τα horror comics, σπάνια συναντάω κάποιο που στ’ αλήθεια να με τρομάξει. Το χειρότερο, κύρια πηγή τρόμου δεν είναι κάποια απόκοσμη οντότητα, αλλά οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στο στρατόπεδο. Ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλο, σε όλη την ρεαλιστική ωμότητά του. Από τη στάση που έχουν οι φύλακες απέναντι σε άτομα που πριν από λίγα χρόνια μπορεί να πολεμούσαν δίπλα-δίπλα απέναντι στους Ναζί, μέχρι το ανομολόγητο, αλλά προφανές, σχέδιο ανεύρεσης τροφής έξω από το στρατόπεδο.

Σε όλα αυτά προσθέτει τα μέγιστα το σχέδιο του Alex Cormack και η χρήση από μέρους του σκούρων χρωμάτων και σκιών. Καταφέρνοντας να αποφύγει την όποια “καρτουνίστικη γυαλάδα” που συνηθίζεται στα comics, τα πρόσωπα των χαρακτήρων είναι χαραγμένα από την καθημερινότητα στο στρατόπεδο και τη σκληρότητα που έχει η ζωή τους. Ακόμα κι αν οι περισσότερες σκηνές είναι στο ημίφως ή το σκοτάδι, δεν χάνουν τη διαύγεια και γλαφυρότητά τους. Ως και το εξώφυλλο είναι ταιριαστά ανατριχιαστικό.

Συνολικά, έχω μόνο καλά λόγια να πω για το ROAD OF BONES – τουλάχιστον προς το παρόν. Με εντυπωσίασε η δεξιοτεχνία με την οποία ο Rich Douek περνάει την ψυχολογία των χαρακτήρων και την απελπισία της κατάστασης. Την απανθρωπιά που έχουν κάποιοι φύλακες και τον φόβο που έχουν άλλοι, αποφεύγοντας έτσι να γίνουν, ως σύνολο, villains-καρικατούρες. Να μην ξεχνάμε ότι εδώ δεν έχουμε το… PRISON BREAK, αλλά μια φυλακή με πολιτικούς κυρίως κρατούμενους σε καταναγκαστική εργασία. Επιπρόσθετα, η καλή δουλειά του συγγραφέα φαίνεται σε λεπτομέρειες, όπως η χρήση ρωσικών γλωσσικών ιδιωμάτων.

Μέχρι το τέλος του πρώτου τεύχους, η παρουσία του υπερφυσικού δεν είναι ακλόνητα αποδεδειγμένη. Αυτό σημαίνει πως τα πάντα μπορεί να είναι στο μυαλό του Roman και αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε το μέγεθος του τρόμου αυξάνεται κατακόρυφα.