Silver Surfer: Black #2

Silver Surfer: Black #2

Αλλιώς ετοιμαζόμουν να ξεκινήσω αυτό το σύντομο review, αλλά θα πώ μόνο ένα επιφώνημα: Wow! (Μετάφραση: Oυόου!)

Διαβάζοντας και την τελευταία σελίδα του δεύτερου τεύχους του SILVER SURFER: BLACK, έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος και πραγματικά ανυπομονώ για τα εναπομείναντα τρία τεύχη του mini series. Κράταγα μικρό καλάθι, είναι η αλήθεια, αν και ο Danny Cates απολαμβάνει ήδη μια καλή φήμη, μετά από την επιτυχία στον τίτλο ΤΗANOS. Θεωρείται ο καλύτερος τρέχων συγγραφέας στη Marvel, που δεν χάνει ευκαιρία να τον εκμεταλλευτεί σε ο,τι μπορεί. Είναι καλός, σίγουρα καλύτερος από πολλούς συναδέλφους του στην εκδοτική αυτή τη στιγμή, αλλά εντάξει δεν είναι θεός.

Μετά τα γεγονότα που συνέβησαν στο GUARDIANS OF THE GALAXY #1 – το οποίο δεν διάβασα, δεν με ενδιαφέρει να διαβάσω και δεν απαιτείται κι όλας – ο Silver Surfer έχει απορροφηθεί, μαζί με άλλους ήρωες, από μια μαύρη οπή. Προσπαθώντας να σωθεί, χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του, προκειμένου να εκπέμψει φως στο σκοτάδι, κάτι που πετυχαίνει, αλλά με επιπτώσεις. Πρώτον, ο άρχοντας-θεός των symbiotes, που πριν αιώνες o Surfer είχε νικήσει, εντοπίζει τον ήρωα και προσπαθεί να τον εξανδραποδίσει, και δεύτερον, η προσπάθεια του Surfer έφερε στην επιφάνεια τον σκοτεινό του χαρακτήρα, επαναφέροντας την όψη του σκοτεινού του ater ego, Death. Στην προσπάθειά του να ανταποκριθεί σε όλες τις προκλήσεις, βρίσκει έναν αναπάντεχο σύμμαχο, τον πλανήτη Ego!

Η ιστορία θυμίζει τις κλασικές κοσμικές περιπέτειες, αλλά ταυτόχρονα, είναι και ένα εσωτερικό δράμα, με υπαρξιακές ανησυχίες. Ο χαρακτήρας του Surfer ενδείκνυται για τέτοιου είδους χρήση και στα χέρια του Cates δημιουργείται μια ενδιαφέρουσα πρόταση.

Το artwork του Tradd Moore είναι εξαιρετικό, καθώς και η πολύ καλή δουλειά στα χρώματα από τον Dave Stewart, οι οποίοι χαρίζουν στο comic την αίσθηση της διαστημικής περιπέτειας, με την ψυχεδελική αισθητική τους.