Top 100 Comics Of The 10s

Here

Δηλαδή τι θέλετε να πω για το HERE που δεν έχει ήδη ειπωθεί; Η βασική ιδέα είναι απλή, όπως είναι λίγο ή πολύ όλες οι ιδιοφυείς ιδέες: Το HERE διηγείται την ιστορία ενός σημείου. Από την εποχή των παγετώνων μέχρι τους αιώνες που δεν έχουν ακόμα έρθει, το comic πηγαινοέρχεται στο χρόνο, μα ποτέ στο χώρο.

Στις περισσότερες σελίδες, το σημείο είναι το σαλόνι ενός σπιτιού. Φιλοξενεί πολλές οικογένειες, μερικές γεννήσεις και μερικούς θανάτους. Άνδρες χάνουν το ρολόι τους το 1958, και γυναίκες βρίσκουν το πορτοφόλι τους το 1995. Παιδιά παίζουν το ‘20, το ‘30, το ‘80, το ‘90 και άνθρωποι χορεύουν σε κάθε εποχή. Το σημείο είναι ένας αιώνιος διάλογος μεταξύ των ενοικιαστών του, μα υπάρχει πριν από εκείνους, όταν ήταν ακόμα μέρος ενός κτήματος, ενός δάσους, ενός ατέλειωτου πάγου. Φυσικά, θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά από αυτούς.

Οπτικά, το comic στήνεται μέσω παραθύρων που δείχνουν σκηνές από διαφορετικές στιγμές στο χρόνο (και πάλι, απλό μεν, ιδιοφυές δε). Η χρωματική παλέτα είναι πανέμορφη και βοηθάει το ταξίδι στο χρόνο, εναλλάσσοντας τόνους ζεστούς και κρύους, ζωηρά χρώματα και σέπια. Το σχέδιο επίσης αλλάζει: flat ψηφιακά σχέδια διαδέχονται σκίτσα με παχύ μολύβι, που ακολουθούν ακουαρέλες. Κάθε σελίδα μπορεί να σταθεί σα μεμονωμένο έργο και ο Richard McGuire δεν αφήνει το μάτι του αναγνώστη να βαρεθεί ούτε στιγμή.

Πρόκειται για ένα comic που μπορεί κανείς να ανοίξει σε οποιοδήποτε σημείο και να κινηθεί προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, όπως μόνο η Ένατη Τέχνη επιτρέπει. Λίγο αστείο, λίγο συγκινητικό, με έκανε να σκεφτώ το δικό μου σπίτι και τώρα το δικό μου σπίτι μου με κάνει να σκέφτομαι το HERE. Ένα ποίημα 300 σελίδων που δεν πρέπει να λείπει από τη βιβλιοθήκη κανενός, το HERE μας θυμίζει πως δεν είμαστε τίποτα και τα πάντα ταυτοχρόνως.