Top 100 Comics Of The 10s

House Of X

Είχα παρατήσει από καιρό τους X-Men και, μεταξύ μας, δεν αποκλείεται μελλοντικά να τους ξαναπαρατήσω. Είμαι ανάμεσα σ’ εκείνους τους γεροπαράξενους που σκούζουν εδώ και καμιά δεκαετία να μηδενίσει το κοντέρ της Marvel γενικότερα και να το πιάσουν από την αρχή, με μια χούφτα απαραβίαστους αφηγηματικούς κανόνες. Για να καταλάβετε, θεωρούσα την τελευταία αξιομνημόνευτη ιστορία των X-Men το AGE OF APOCALYPSE του 1995.

Όταν διάβασα τις ανακοινώσεις, κυρίως του Hickman, την αποστροφή του για το αδιανόητο μπάχαλο που έχει γίνει το mutant universe και την πρόθεσή του να στρώσει τα πάντα στο μέτρο που είναι ανθρωπίνως δυνατό, είπα “κομμάτια να γίνει, 12 τεύχη είναι”. Να σημειώσουμε εδώ πως το HOUSE OF X και το POWERS OF X είναι ουσιαστικά μία σειρά σπασμένη στα δύο, για λόγους εκδοτικού προγραμματισμού (και hype), χαϊδευτικά γνωστή ως HoXPoX.

Δεν περίμενα με τίποτα αυτό που συνάντησα στις σελίδες: μια ιστορία στιβαρή, άφοβη, έναν παιάνα θριάμβου, γεμάτο φως για τους μεταλλαγμένους – και τις βαθιές σκιές του να διαγράφονται ολοκάθαρα. Η εποχή της αθωότητας έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί στον πραγματικό κόσμο, το ίδιο και στις σελίδες του comic, ακόμα δε περισσότερο που δεν διακυβεύεται μόνο το παρόν, αλλά και τα μέλλοντα σε απόσταση εκατό και χιλίων χρόνων.

Ο Hickman είναι δεινός γνώστης του X-Universe και σαν ειδικός αποκατάστασης ερειπίων, πετάει ό,τι δεν διασώζεται, ισιώνει ό,τι ισιώνεται και κάνει μία μόνο ριζική αλλαγή που εντάσσεται άπταιστα στο σύνολο. Όλα αυτά δε, σε ένα εικαστικό και γραφιστικό πλαίσιο που από μόνο του εμπνέει μυστήριο και δέος.

Η σειρά πιάνει τις βαθιές αφηγηματικές ρίζες των X-Men (παράταιροι, θαυμαστοί και μισητοί, το όνειρο και η ηγεσία του Xavier, η σιδηρά χείρα του Magneto, η θυσία, η αναγέννηση, το ευμετάβλητο μέλλον), τα από καιρό ξεχειλωμένα, πλην αγαπημένα τους νήματα και πλέκει ένα νέο υφαντό, το οποίο, παρά την κακοποίηση που αναμφίβολα θα υποστεί, θα μείνει ως ένα δείγμα αριστουργηματικού superhero storytelling.