Top 100 Of The 70s: 3

X-Men

Χο χουμ… Πραγματικά με προβληματίζει τί μπορώ να γράψω για το συγκεκριμένο run των αγαπημένων μας μεταλλαγμένων, το οποίο να μην έχει ήδη γραφτεί από αναρίθμητους άλλους, καθώς και από εμένα τον ίδιο, σε μια άλλη Top 100 λίστα του Comicdom. Για την ιστορία, πρόκειται για τα τεύχη GIANT-SIZE X-MEN #1 και (UNCANNY) X-MEN #94-107. (Τυπικά, το “Uncanny” προστέθηκε επίσημα στον τίτλο μερικά χρόνια αργότερα.)

Μιλάμε για τα τεύχη που εδραίωσαν τη διεθνή ομάδα των X-Men (o Banshee Ιρλανδός, ο Colossus Σοβιετικός, ο Nightcrawler Δυτικογερμανός, η Storm Κενυάτισσα, ο Sunfire Ιάπωνας, ο Thunderbird Apache Ινδιάνος και ο Wolverine Καναδός), και έβαλαν τα θεμέλια για τις μεταξύ τους σχέσεις (το ερωτικό τρίγωνο Cyclops-Jean Grey-Wolverine, οι “τρεις καμπαλέρος” Wolverine-Nightcrawler-Colossus, τα “θετά αδέρφια” Colossus-Storm). Περαιτέρω, αυτή την περίοδο αποκρυσταλλώθηκαν οι ρόλοι από τους οποίους οι βασικοί X-Men δεν απέκλιναν, επί της ουσίας, ποτέ, παρά το ακατάστατο κουβάρι και τις αναρίθμητες εναλλαγές στην ιστορία τους. Ο Wolverine είναι πάντα το άναρχο και βρώμικο πολυεργαλείο, ο Cyclops είναι πάντα ο υπεύθυνος/απρόθυμος αρχηγός, σεβαστός αλλά όχι αγαπητός, η Storm είναι η ενσαρκωμένη θεά και μεγάλη μητέρα/αδελφή, ο Colossus ο ποιητής-πολεμιστής της εργατικής τάξης, εξοικειωμένος με τη βία δίχως να την απολαμβάνει, και ο Nightcrawler ο χαμένος ξάδερφος του Errol Flynn και εξομολογητής της ομάδας.

Ο Thunderbird, παρ’ όλο που έπεσε θύμα εκδοτικών αποφάσεων, αποτέλεσε τον σπόρο για έναν άλλο χαρακτήρα με μακρά ιστορία, τον αδερφό του, Warpath, που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στους New Mutants κάποια χρόνια αργότερα. Όχι τυχαία, οι μόνοι διεθνείς X-Men που ήταν κατάλοιπα της παλιάς σειράς (προ του GIANT-SIZE #1) δεν άντεξαν για πολύ στον τίτλο, αλλά είχαν μια τάση να αναχωρούν και να επανέρχονται συχνά στην περιφέρεια, ή σε συγγενείς τίτλους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ο Sunfire έφυγε απευθείας μετά την πρώτη αποστολή της ομάδας, ενώ ο Banshee έχασε (προσωρινά) τις δυνάμεις του στο #119 (προφανώς, η απόσταση που κρατούσε ο Sunfire από τον τίτλο ήταν ευθέως ανάλογη της αμηχανίας που προκαλούσε το γεγονός ότι είχε γραφτεί ως απόγονος επιζήσασας της ατομικής βόμβας). Τέλος, έχουμε τη Jean Grey και το Phoenix Force, που ξεκίνησαν τη σχέση τους στο #101, κάτι από το οποίο δεν έχουμε καταφέρει να απαλλαγούμε μέχρι σήμερα.

Από πολλές απόψεις, το συγκεκριμένο run των X-Men αποτέλεσε τη συγγραφική όσο και στιλιστική βίβλο των χαρακτήρων, καθώς, 45 χρόνια αργότερα, οι εμφανίσεις και οι ιστορίες τους απηχούν τα αντίστοιχα αυτής της περιόδου (μαζί με το επίσης πρωτοποριακό run των Claremont/Byrne που ακολούθησε). Δεν χρειάζεται να πιστέψετε εμένα. Αρκεί να συγκρίνετε τα προαναφερθέντα τεύχη με το τρέχον όραμα του Jonathan Hickman, όπου ο πρώτος αντίπαλος των νέων τότε X-Men αποτελεί πλέον το ανεξάρτητο έθνος των μεταλλαγμένων: το ζωντανό και νοήμον νησί Krakoa.

Περαιτέρω, τη συγκεκριμένη περίοδο διευρύνθηκε η κοσμολογία του Marvel Universe, με τον εξωγήινο πολιτισμό των Shi’ar και τον Κρύσταλλο M’Kraan, που θα επανέρχονταν σε άλλες ιστορίες-ορόσημα, όπως το AGE OF APOCALYPSE. Ταυτόχρονα, οι Starjammers και ο Corsair, εξ ολοκλήρου δημιουργία του Cockrum, θα διεύρυναν το προσωπικό σύμπαν του Cyclops, με τον φερόμενο ως νεκρό του πατέρα να είναι ο αρχηγός ενός πληρώματος διαστημικών πειρατών.

Η αυστηρά μεροληπτική μου γνώμη είναι πώς ό,τι καλό είχαν (και ενδεχομένως έχουν) να δώσουν οι X-Men, εκπορεύεται από αυτή την περίοδο, καθώς και το αμέσως διάδοχο σχήμα των Claremont/Byrne.