Ξεκίνησα να διαβάζω εικονογραφημένη λογοτεχνία σχεδόν από τότε που έμαθα ανάγνωση, παρ’ όλη την αγανάκτηση γονιών και συγγενών, ότι σπαταλάω χρόνο και χρήμα σε “διαβολάκια”. Ασχολούμαι, κυρίως, με comics αμερικανικής παραγωγής (υπερηρωικά και μη), ενώ αν γνώριζα κι άλλες ξένες γλώσσες, θα επεκτεινόμουν και στα ευρωπαϊκά. Όταν δεν διαβάζω, γράφω, έχοντας στα σκαριά και μια comic εποποιία...
Αγαπάω Staczynski. Τον γνώρισα ως δημιουργό/κύριο συγγραφέα της εξαιρετικής sci-fi σειράς BABYLON 5, ενώ όταν πέρασε στα comics, τα δύο πρώτα δημιουργήματά του στην Image (RISING STARS και MIDNIGHT NATION) είναι από τα καλύτερα comics ever. Όταν πήγε στη Marvel... View Article
Ένωση γραφής και εικόνας. Αυτό ήταν και θα είναι πάντα η Tέχνη των comics. Και ο συνδετικός κρίκος που ενώνει τις δύο βασικές απόψεις του Μέσου, προτού εκείνο προσφερθεί στο κοινό, είναι ο letterer.
Το X-MEN/FF #1 φέρνει στην επιφάνεια δυο βασικά ερωτήματα για τη σύγχρονη Marvel, "τί θέλει να πει" και "σε ποιούς απευθύνεται". Οι απαντήσεις δεν είναι ενθαρρυντικές...
Μετά το εκρηκτικό cliffhanger του προηγούμενου τεύχους, η σειρά συνεχίζει δυνατά, με ταξίδια στο παρελθόν και το παρόν της οικογένειας, σε ένα τεύχος που επαναφέρει στον αναγνώστη την αίσθηση ότι διαβάζει Vertigo.
Μια πολυεπίπεδη σάτιρα, η οποία αποφεύγει δεξιοτεχνικά τη βλασφημία που οι συντηρητικοί φοβόντουσαν, αλλά ταυτόχρονα χτυπάει τον φαρισαϊσμό του σημερινού χριστιανικού κόσμου.
Όλοι μας εδώ αγαπάμε τα comics, δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό. Ωστόσο, όπως κάθε Τέχνη, έτσι και η 9η μπορεί να προσεγγιστεί με ποικίλους τρόπους και για διάφορους λόγους. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχουμε, όταν ασχολούμαστε με το αγαπημένο μας... View Article
Στην πρώτη ιστορία στο universe του BLACK HAMMER, που δημοσιεύεται μετά το φινάλε της κεντρικής σειράς, ο Lemire αφήνει τους γνωστούς ήρωες για να πιάσει το θέμα του... Batman. Όπως κάθε γνήσια σάτιρα, όμως, έχει και ένα twist...
Μια απόπειρα καταγραφής, αποτίμησης και επαναπροσδιορισμού των "Εποχών" της Ιστορίας των αμερικανικών comics, μέσα από ένα αμμιγώς προσωπικό και ιδιαιτέρως Marvelοκεντρικό πρίσμα...
Περισσότερο από κάθε άλλο, εδώ έχουμε έναν επίλογο, έναν αποχαιρετισμό. Μεταφερόμαστε σαράντα χρόνια μετά τα τελευταία γεγονότα, όπου οι επιζήσαντες “Θεοί” συναντιόνται στην κηδεία ενός από αυτούς.
