Metal, comics, mountains, beer n' bikes.
Since 1980.
Η νέα σειρά με την υπογραφή του κ. Whedon ξεκίνησε. Προσωπικά, δεν είχα παρακολουθήσει το hype που είχε δημιουργηθεί, αφού παραδοσιακά λειτουργεί αρνητικά πάνω μου. Έχοντας δει κάποιες εικόνες, γνωρίζοντας κάποια πράγματα περί παραγωγής, σεναρίου και cast, και έχοντας δει και τα trailer, έκατσα και εγώ να δω το πρώτο - πολυαναμενόμενο (;) - επεισόδιο.
Πριν από αρκετούς μήνες, ο guru Άρης Κώτσης μας παρουσίασε επιγραμματικά ένα νέο τίτλο του Roger Landgridge, το SNARKED! Σε πρώτη φάση δεν του έδωσα ιδιαίτερη σημασία, αλλά όταν το είδα στα ράφια, μου τράβηξε το ενδιαφέρον. Ένα χρόνο μετά, αφού η σειρά έχει πλέον ολοκληρωθεί, σε 12 τεύχη συν το #0, μπορώ να πω πως τελικά άξιζε τον κόπο, και με το παραπάνω.
Τελευταία, πλην εξαιρέσεων, διαβάζω μέτρια έως κακά comics. Δεν ξέρω τι φταίει, το γούστο μου, το κακό μου ριζικό, ή απλώς η συνολική ποιότητα των σύγχρονων comics, αλλά σίγουρα ο μέσος όρος στην ποιότητα έχει πέσει. Όταν παράγγειλα το SPACEMAN, είχα σαφώς στο μυαλό μου το καταπληκτικό 100 BULLETS. "Azzarello και Risso μαζί, πώ-πώ, χαμός θα γίνει", ήταν η πρώτη μου, οπαδική, αντίδραση. Δυστυχώς, για μία φορά ακόμα, έπεσα έξω...
Μία από τις πιο αναμενόμενες ταινίες της χρονιάς, για εμάς τους κομιξόφιλους - και όχι μόνο - βγήκε στις αίθουσες φέτος το καλοκαίρι. Φυσικά και θα το ξέρετε ήδη αυτό και πιθανότατα θα έχετε ήδη δει την ταινία, εκτός και αν κατοικείτε σε κάποια σπηλιά ή μόλις γυρίσατε από 2 μήνες ελεύθερο camping στη Δονούσα.
Παρ’ ολο που ο Αντώνης Σουβατζής προτιμά να αφήνει τα υπερηρωικά reviews σε άλλους συντάκτες του Comicdom, αποφάσισε, ως πιστός οπαδός του Daredevil εδώ και χρόνια και με αφορμή από τη συμπλήρωση των 12 πρώτων τευχών της νέας σειράς του Man Without Fear, να κάνει ένα σύντομο flashback για να θυμηθούμε όλοι πως φτάσαμε μέχρι εδώ.
Πότε είναι κάποιος "καλός"; Όταν είναι καλός με τον εαυτό του; Όταν είναι καλός με τους άλλους; Μπορεί μία καλή πράξη, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, να θεωρηθεί κακή; Παίζει ρόλο ο περίγυρός μας για το αν θα είμαστε καλοί ή όχι; Πόσο υποκειμενικά είναι αυτά το ερωτήματα τελικά; Σε αυτό το πολύ όμορφο βιβλιαράκι, η Jen Wang καταπιάνεται με κάποια από αυτά τα ερωτήματα και όχι μόνο.
Με τον ερχομό της Άνοιξης, οι ρυθμοί αρχίζουν να πέφτουν και όλοι γίνονται νωχελικοί. Οι καφετέριες αρχίζουν και πάλι να γεμίζουν, οι αλλεργίες χτυπάνε τους καταραμένους και οι γυναίκες σταδιακά γδύνονται. Όλα αυτά, βέβαια, ελάχιστη σχέση έχουν με το νέο comic του Χρήστου Μαρτίνη. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...
Ναι, αγαπητοί μου, πολύ καλά διαβάσατε: BONE! Επειδή έχουν γραφτεί τόσα και τόσα πολλά, δηλαδή, απαγορεύεται να γράψουμε και εμείς τη δική μας γνώμη; Σας παρακαλώ! Λοιπόν, εγώ θα γράψω για το BONE και όποιος θέλει ας το διαβάσει! Εντάξει; Εντάξει! Πάμε!
Ο Αντώνης Σουβατζής διάβασε τα τέσσερα νέα comics της Jemma Press και παραθέτει τις απόψεις του, σε σύντομα reviews.
Τί γνώμη έχει για την ταινία κάποιος που ποτέ δεν είχε ασχοληθεί ιδιαίτερα με τον Cap;
