Τελευταία, μόνο θετικά reviews γράφω. Ε, από τη μία, τα καλά comics μου δίνουν λιγότερο υλικό να γράψω, γιατί δεν έχω κάτι να γκρινιάξω, αλλά από την άλλη πολύ το χαίρομαι, γιατί με είχε κουράσει η περίοδος που δεν έπεφταν στα χέρια μου παρά μόνο σάπια comics, με καλό φαίνεσθαι.
Με πολλή χαρά ανακοινώνω πως σήμερα θα σας παρουσιάσω ένα από τα καλύτερα comics που έχω διαβάσει καιρό τώρα. Σκεφτόμουν να βάλω τουαλέτα καθώς έγραφα το άρθρο, να το κάνω πιο επίσημο. Δεν είχα, αλλά αν θέλετε, στρώστε ένα κόκκινο χαλί μπροστά από την οθόνη σας.
Που λέτε, ξέμεινα από ελληνικά comics (σχεδόν) κι έτσι έπρεπε να στραφώ στην άλλη πηγή εύκολης αναγνωστικής ικανοποίησης της τρέχουσας περιόδου, το internet. Tη στιγμή που γράφω το κείμενο, είναι ξημερώματα, μία μέρα μετά την τελική παρουσίαση στη Σχολή Αφηγηματικής Τέχνης, οπότε αν είναι το κείμενο λίγο wonky, bear with me (αρκουδιάστε μαζί μου – ωπ, να και το ηλίθιο translation χιούμορ).
Αυτή τη φορά το post θα έχει έναν αέρα νοσταλγίας και μια μυρωδιά από 90s, αφού αφορά σε ένα web comic που συγκαταλέγεται στα γηραιότερα (και συνεχιζόμενα) του είδους του. Με μεγάλη χαρά μου, μάλιστα, θα το χαρακτήριζα και ως “vintage”, που είναι και της μόδας τελευταίως. Πρόκειται για το KEVIN & KELL του Bill Holbrook.
Δηλώνω ένοχη. Aπό καιρό σε καιρό θα απεκδυθώ τη σκληράδα μου και θα επιτρέψω στον εαυτό μου να απολαύσει γλυκουλίστικα πράγματα. Ενίοτε θα είναι απλά χαριτωμένα, ή καμιά φορά τόσο χαριτωμένα που θα φλερτάρουν με το διαβητικό σοκ. Με κρατάει υγιή και ισορροπημένη, ή τουλάχιστον αυτό λέω όταν με πιάνουν να κοιτάω φωτογραφίες κουταβιών.
Διάβαζα το PEARLS BEFORE SWINE αρκετά παλιά κι ήταν αρκετά του γούστου μου, ώστε να κερδίσει μία θέση στα αρχεία του υπολογιστή (στον ομώνυμο φάκελο που χάθηκε με κάποιο format). Είχα προλάβει στο μεγάλο μου κάψιμο και το εξής βίντεο που εξιστορεί το πώς μία ωραία μέρα άφησε τη δικηγορία κι άρχισε να κάνει comics. Τότε, θυμάμαι, τον καμάρωσα.
Μέχρι να αποφασίσει το Υπουργείο Παιδείας να συμπεριλάβει το μάθημα της Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης στο ακαδημαϊκό πρόγραμμα, είμαι υποχρεωμένος να απευθύνομαι μόνο σε ενήλικους ή σε ανήλικους που έχουν πάρει την άδεια του κηδεμόνα τους. Αν δεν είστε τίποτα από τα δυο, θα σας παρακαλέσω να μην συνεχίσετε την ανάγνωση ή να επιλέξετε να με αγνοήσετε με δική σας ευθύνη.
H Άρτεμις Στίγκα γράφει όχι για ένα, αλλά για δύο ενδιαφέροντα webcomics: τα ΤHE SOFTEST SHADOW και THE DIRTIES. Τα συγκεκριμένα είναι πραγματικά σύντομα, μα περιεκτικά και ουσιαστικά. Μπορείς να τα διαβάσεις, αφιερώνοντας λίγο από το χρόνο σου, αλλά σε παρασύρουν στον κόσμο τους και σε κρατάνε εκεί για περισσότερο απ’ ότι νομίζεις.
Μετά από το πολύ τρέξιμο στο Comicdom Con, ήρθε η ώρα να επιστρέψω εκεί που αισθάνομαι πιο άνετα. Στην καρέκλα μου με το laptop μου και τον καφέ μου, να γράφω για webcomics. Αυτή τη φορά βρήκα ένα διαμαντάκι, που προσπέρασε με χαρακτηριστική άνεση τα υπόλοιπα στην “to review” λίστα που έχω. Μιλάω για το DELILAH DIRK AND THE TURKISH LIEUTENANT ή DDatTL, αν σας αρέσουν αυτά τα κολπάκια.
Και φτάσαμε αισίως στον επίλογο του αφιερώματος. Weirdo Web Comics: Part 3. Πραγματικά θα ευχόμουν αυτή τη φορά να έγραφα για κάτι πιο ανάλαφρο και χαριτωμένο, αλλά επιζητούσα μανιωδώς την κορύφωση που αρμόζει σε κάθε αξιόλογη ωδή. Για το τέλος, λοιπόν, σας παραδίδω το βασιλιά του είδους: το GUNSHOW.
