Ο Douglas Paszkiewicz έχει ανακηρυχθεί ο βασιλιάς του dark humor, χάρη στο comic του, ARSENIC LULLABY, και θα βρείτε λίγους που θα διαφωνήσουν με αυτό. Το ARSENIC LULLABY περιέχει ολιγοσέλιδες ιστορίες, στις οποίες κανιβαλίζονται κατά κόρον ευαίσθητα και μη θέματα, όπως το βουντού, οι αμβλώσεις, τα άτομα με αναπηρίες, η παιδική αθωότητα και η έλλειψη αυτής και σχεδόν ό,τι άλλο πολλοί δημιουργοί και αναγνώστες δε θα πλησίαζαν.
Ο Fred Van Lente έχει αφήσει το στίγμα του σε μερικές από τις πιο περίεργες ιστορίες στα comics των τελευταίων ετών, είτε μιλάμε για mainstream είτε για indie. Η αρχή, βέβαια, έγινε από το ACTION PHILOSOPHERS, το οποίο παρουσίαζε μερικούς από τους πιο γνωστούς φιλόσοφους της Ιστορίας, σε έναν ρόλο πιο κωμικό και action-oriented. Και ακολούθησαν Ολύμπιοι θεοί, zombie superheroes και πολλά ακόμη!
Ο Τόμεκ δίνει ακριβώς αυτή την εντύπωση: του καλλιτέχνη της διπλανής πόρτας. Είναι απλός και ευγενικός και σου δίνει την εντύπωση ότι τον γνωρίζεις χρόνια, πολύ περισσότερο τουλάχιστον από άλλους καλλιτέχνες. Μπορείς να μιλήσεις μαζί του για πολλά θέματα και σχεδόν να ξεχάσεις γιατί συναντήθηκες μαζί του αρχικά και ο τρόπος που θα μιλήσει για το πιο πρόσφατο έργο του, σε κάνει σχεδόν να ξεχάσεις όλα αυτά που έχουν προηγηθεί στην καριέρα του.
Έχοντας αποφασίσει να συγκεντρώσω δηλώσεις από Έλληνες δημιουργούς που βρίσκονταν στο Con, ξεκίνησα από το πρωί της Κυριακής να κυνηγάω τους καλλιτέχνες με την απόχη, ανάμεσα στα signings τους, τις συζητήσεις τους και τις ελάχιστες ώρες χαλάρωσης που ενδεχομένως να είχαν. Για το λόγο αυτό, τους ευχαριστώ όλους για όσα μου είπαν και ζητώ συγγνώμη από όσους αμέλησα ή δεν κατάφερα να βρω ανάμεσα στις επίσης πολλές δικές μου υποχρεώσεις. Σας παρουσιάζω, λοιπόν, τις απαντήσεις 14 Ελλήνων καλλιτεχνών στις σύντομες ερωτήσεις μου.
H συνέντευξή μου με την Αλέξια Οθωναίου συνέπεσε με ένα κύμα συνεντεύξεων (τις οποίες δεν είμαι καθόλου σίγουρος πού και πότε θα τις χωρέσω), με αποτέλεσμα να μην τη συμπεριλάβω στους καλεσμένους του Interview Corner, αλλά να την ετοιμάσω για σήμερα. Οι λόγοι; Το ότι πολλοί από εσάς θα τη συναντήσετε σε μερικές ημέρες στο Comicdom Con Athens 2011 και θα θέλετε να μάθετε μερικές πιο προσωπικές της απόψεις, πριν της πιάσετε την κουβέντα. Επιπλέον, η Αλέξια δε θα είναι μόνη στο φετινό Con. Θα συνοδεύεται από μια νέα δουλειά, το ΣΥΝΔΡΟΜΟ #4, στο οποίο ανέλαβε το σχέδιο.
Η πορεία από ένα indie “διαμαντάκι” σε μια mainstream επιτυχία μπορεί να έχει δύο μορφές. Και ο καλεσμένος αυτής της εβδομάδας, ο Joshua Hale Fialkov βρέθηκε στο δεύτερο και πιο μακρύ δρόμο. Δεν πέρασε από τη μία indie επιτυχία στο mainstream status, αλλά συνέχισε να γράφει creator owned comics και να περνάει αραιά και που και στην αντίπερα όχθη, γράφοντας comics για εταιρείες όπως η Top Cow και η Marvel.
Ένας από τους ανθρώπους που ζήλεψα πρόσφατα, διαβάζοντας το βιογραφικό του, είναι ο καλεσμένος αυτής της εβδομάδας, ο Chris Ryall. Ο Ryall, αυτή τη στιγμή, όχι μόνο γράφει comics, όπως ονειρευόταν από μικρός, αλλά είναι και Publisher και Editor-in-Chief σε μια από τις πλέον αναπτυσσόμενες εκδοτικές του χώρου, την IDW.
Μέλος του "British Invasion" ήταν και ο καλεσμένος αυτής της εβδομάδας, ο Peter Milligan. Ο Βρετανός συγγραφέας, ο οποίος ήρθε από τις ανθολογίες της 2000AD, ήταν από τους τελευταίους του βρετανικού κύματος, καθώς ανέλαβε το 1990 να επαναπροσδιορίσει έναν από τους πιο περίεργους χαρακτήρες του Steve Ditko για λογαριασμό της DC. Το αποτέλεσμα ήταν το SHADE, THE CHANGING MAN, μια σουρεαλιστική μηνιαία σειρά που ολοκληρώθηκε μετά από 70 τεύχη.
Ο Jim Rugg, μαζί με τον Brian Maruca, έχει δημιουργήσει, μεταξύ άλλων, έναν από τους πλέον ξεχωριστούς χαρακτήρες των τελευταίων ετών, τον Afrodisiac. Ο Afrodisiac συγκεντρώνει πάνω του δεκάδες στοιχεία συμπεριφορών που θα προκαλούσαν απανωτά εγκεφαλικά σε οργανώσεις φεμινιστικές, φιλοζωικές, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και προστασίας της σοβαρότητας.
Σκεφτείτε λίγο τις φράσεις “δε μιλάει πολύ” και “μιλάει μέσω της δουλειάς του”. Και έπειτα σκεφτείτε τον καλεσμένο αυτής της εβδομάδας, τον Jim Woodring. Δεν αποκτούν οι παραπάνω φράσεις νέο νόημα; Αυτή η ιδιαιτερότητα δεν οφείλεται τόσο στη συχνότητα που ακούμε ή διαβάζουμε συνεντεύξεις του Woodring, ούτε στο ποια είναι τα πράγματα που λέει μέσω της δουλειάς του. Άλλωστε, ο Αμερικανός καλλιτέχνης δεν είναι ερημίτης, ώστε να δίνει ελάχιστες συνεντεύξεις και οι δουλειές του δεν έχουν φιλοξενήσει έστω μια λέξη εδώ και χρόνια!
