Στο πρώτο τεύχος της σειράς, ο Spider-Man μας έδειξε πως μπορεί να είναι ταυτόχρονα φιλικός αλλά και μυστηριώδης. Στο δεύτερο τεύχος, το μυστήριο αυξάνεται, το ίδιο και το χιούμορ.
Πάντα πίστευα πως οι πιο απλές και προσγειωμένες ιστορίες είναι αυτές που αναδεικνύουν έναν χαρακτήρα. Στην περίπτωση, λοιπόν, του Spider-Man, ενός από τους πιο "καθημερινούς" υπερήρωες, σχεδόν επιβάλλεται να τον τοποθετήσεις μέσα σε ένα προσγειωμένο story.
Δυστυχώς, ένας ακόμα τίτλος με πρωταγωνίστρια την Elektra τελειώνει πρόωρα και για πολλοστή φορά η βιομηχανία δίνει ένα ακόμα σημάδι πως ίσως οι solo τίτλοι της δημοφιλούς ηρωίδας δεν μπορούν να στεριώσουν.
Τα cliffhangers είτε τα λατρεύεις, είτε τα μισείς. Προσωπικά, τα λατρεύω, καθώς σε αφήνουν με τόση αγωνία και ένταση, που πραγματικά ανυπομονείς για την συνέχεια.
Κλείνοντας το τεύχος, είχα μια θετική και θερμή άποψη, αλλά αμφιβάλω πολύ για το αν θα έδειχνα ενδιαφέρον για περισσότερα τεύχη της σειράς, αν στα ηνία του artwork βρισκόταν κάποιος άλλος σχεδιαστής.
