H αντίστροφη μέτρηση για τα καλύτερα comics της δεκαετίας ξεκινά, με έναν μοναχικό αστυνόμο στο φεγγάρι, έναν ναυτικό, έναν υποβρύχιο οξυγονοκολλητή και μία φωτογράφο άγριας φύσης μεταξύ άλλων. Άλλωστε, καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή!
Από τη βραβευμένη LUNA του Dave McKean έως τα αποκατεστημένα σε high definition POPEYE classics, και από το μαγευτικό ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ έως τους ΑΠΑΛΕΥΤΟΥΣ του Γιώργου Μελισσαρόπουλου, το πρόγραμμα προβολών του φεστιβάλ είναι πιο πλούσιο από ποτέ!
Από τον Popeye ως τα comics αυτών που δεν σχεδιάζουν καλά και από το Marvel Method ως τον... Παναθηναϊκό, το φετινό φεστιβάλ έχει σίγουρα κάτι για όλους τους επισκέπτες!
Στο σημερινό Warp, θα δούμε μικρές ιστορίες, με ξεχωριστό ενδιαφέρον η καθεμία.
Τις δύσκολες και περίεργες αυτές μέρες, που η χώρα "κινδυνεύει με χρεοκοπία"/"διαπραγματεύεται το μέλλον της"/"βουλιάζει στην καταστροφή"/"αντιστέκεται στις πιέσεις των συμφερόντων"/"βαδίζει έτσι κι αλλιώς σε μνημονιακό δρόμο", ανάλογα με το ποιον επιλέγει να ακούσει κανείς, ο Γιώργος Χατζηκωστής και ο Δημήτρης Σακαρίδης ασχολούνται με τα comics που θα κυκλοφορήσουν σε δυο μήνες από τώρα, όσο ανεπίκαιρο και αν φαντάζει αυτό...
Από τη Γαλλία μέχρι το Ohio και από το Ontario μέχρι από το Άμστερνταμ, οι λάτρεις των comics έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν αγαπημένους τους δημιουργούς και να μάθουν περισσότερα για την 9η Τέχνη μέσα από ενδιαφέρουσες εκθέσεις που διοργανώνονται αυτή την περίοδο. Πάμε λοιπόν για μια μίνι ξενάγηση σε αυτές που ξεχώρισα για εσάς για αυτόν το μήνα.
"Καλά ρε φίλε", θα πει κανείς, "εσύ δε μας έλεγες πριν από τρεισήμιση μήνες ότι η στήλη σου μας τελείωσε; Εσύ δεν είπες πως, όταν κάποιος λέει ότι κάτι σταματάει 'για μεγάλο χρονικό διάστημα', αυτό συνήθως σημαίνει 'για πάντα'; Και, μάλιστα, ήσουν τόσο πειστικός, που παρέσυρες και άλλους ανθρώπους, οι οποίοι, όταν αποφάσισαν να σταματήσουν τη στήλη τους, χρησιμοποίησαν το ίδιο αξίωμα".
Ειδικά φέτος, νιώθω πως έχω σίγουρα διαβάσει τα λιγότερα πράγματα από τα τελευταία 10 χρόνια. Η ματαιοδοξία μου, όμως, δε με άφησε να μη γράψω αυτό το post. Για αυτό προσπάθησα να μην έχει το best of αυστηρά “ποιοτικά” κριτήρια, αλλά προσπάθησα να εντοπίσω το πόσο “μέτρησε” μέσα μου το καθένα από αυτά.
Το πρόσφατο νέο για το λουκέτο στις εκδόσεις Τερζόπουλου ήταν, ουσιαστικά, το κύκνειο άσμα για τα comics στα περίπτερα και τα ψιλικατζίδικα της χώρας. Μπορεί να βγαίνουν κάποιοι - ελάχιστοι, για την ακρίβεια - τίτλοι ακόμα, όμως οι εκδόσεις Disney ήταν το τελευταίο προπύργιο των ελληνικών comics, αυτά τα δύσκολα εκδοτικά - και όχι μόνο - χρόνια.
Όταν ήμουν αρκετά μικρότερος, η αλλαγή του χρόνου έμοιαζε με γεγονός τεράστιας σημασίας. Τώρα πια, τα ημερολόγια αλλάζουν με ρυθμό που δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω. Έτσι, ο παλιός χρόνος έδωσε τη σειρά του στο νέο και το μόνο που άλλαξε είναι η χρονολογία στο ημερολόγιο, ενώ οι εμμονές μου μένουν ίδιες και εγώ απλά παρακολουθώ τις εξελίξεις για κάποια από τα πιο αγαπημένα μου "κολλήματα".
