TOP 100 OF THE 80s: 6. DAREDEVIL #227-233 (“Born Again”)

Writer: Frank Miller
Artist: David Mazzucchelli
Marvel Comics

Η σκηνή σάς είναι τρομερά οικεία: ο υπερ-κακός κάνει παταγωδώς αισθητή την άφιξή του και μέσα σε λίγες αράδες – οι οποίες ξεστομίζονται με αφύσικη ταχύτητα – ”αναγγέλλει” (αναλυτικά!) στόχους και modus operandi. Με τον τρόπο αυτόν, το Καλό ξέρει αυτομάτως πού πατά και πού πηγαίνει και το ίδιο και ο αναγνώστης. Με κάποιες διακυμάνσεις/παραλλαγές, η ίδια πάντα ιστορία, η οποία (αν το καλοσκεφτεί κανείς) δεν έχει στ’ αλήθεια αλλάξει και πολύ ακόμα και τώρα, μετά από τόσες δεκαετίες υπερ-ηρωϊκών comics. Τί θα γινόταν όμως αν ο κακός φερόταν… πραγματικά έξυπνα; Αν αντί να ξεχυθεί σπασμωδικά εναντίον του μισητού του αντιπάλου, αν αντί να εμφανιζόταν ξαφνικά από το πουθενά ή μετά από προηγούμενα κύματα υποτακτικών του, σχεδίαζε υπομονετικά και μεθοδικά την καταστροφή του; Αν συστηματικά, πολυμέτωπα και με αξιοζήλευτη ”στρατηγική” υπονόμευε σε βάθος χρόνου τη συμβατική, πολιτική ταυτότητα του αντιπάλου του; Αν ο απώτερος στόχος του ήταν η ψυχολογική καταστροφή του ήρωα, γιατί απλά η σωματική του κατάρρευση δεν θα μπορούσε παρά σύντομα και αναπόφευκτα να ακολουθήσει;

”Six months pass…”

Αρχές του 1986. Η αποδόμηση ετοιμάζεται να επισκευτεί έναν κλασικό χαρακτήρα της Marvel. Το μνημειώδες, παντρεμένο με την αστική αγριότητα, ήταν σχεδόν από την αρχή θεμελιώδους σημασίας για τις ιστορίες του Frank Miller. Οι άξονες της αφήγησής του πάντα έμοιαζαν, από τη μια, να κοιτάνε σε δομές ή μανιέρες αρχαιοελληνικής τραγωδίας και, από την άλλη, στη σκιώδη εικονογραφία του film noir. Το αναγνωστικό κοινό είχε συνεπαρμένο αγκαλιάσει την προηγούμενη θητεία του Miller στον Daredevil και βέβαια δεν είχε καμιά αντίρρηση για ένα ακόμη tour de force πέρασμά του, συνοδευμένο αυτή τη φορά από τον γλαφυρό και συγκρατημένο ρεαλισμό του σχεδίου του νεοανερχόμενου τότε, David Mazzucchelli. Κανένας όμως δεν ήταν προετοιμασμένος για την ωμή σφοδρότητα του ”Born Again”, για την οπερατική ένταση του δράματός του, για την πλήρη κατακρήμνιση και τελική λύτρωση του χαρακτήρα που ακούει στο όνομα Daredevil. Περισσότερο, όμως, από οτιδήποτε άλλο κανείς δεν περίμενε ο, γνωστός για τις δολοπλοκίες του, υπερ-κακός Kingpin να αποδοθεί με τέτοιο πρωτόφαντο, για τα μέχρι τότε δεδομένα των υπερ-ηρωϊκών comics, ρεαλισμό, φτάνοντας σε δυσθεώρητα ύψη αμοραλισμού και βραδυφλεγούς ψύχωσης.

”I must deny myself the exquisite pleasure of a killing stroke”

Τα επιβλητικά μα κι αφιλόξενα τσιμεντένια φαράγγια της Νέας Υόρκης ήταν πάντα το ιδεώδες σκηνικό για τον ατρόμητο χαρακτήρα του τυφλού δικηγόρου Matt Murdock και του υπερ-ηρωϊκού alter-ego του, του Daredevil. Η ίδια, όμως, αρένα της μητρόπολης είναι το γόνιμο έδαφος όπου ανθεί η νέμεσίς του, ο Wilson Fisk (Kingpin). Πριν το ”Born Again” είχαμε σταθεί αρκετές φορές μάρτυρες του ιδιαίτερου ταλέντου του για υποχθόνια σχέδια και συνωμοσίες. Ποτέ, όμως, δεν είχε τόσο προσκηνιακά αναδειχθεί η υπολογιστική του μοχθηρία, ο δαιδαλώδης σαδισμός του, η μονομανία του για πλήρη κυριαρχία εντός κι εκτός υποκόσμου. Μια στιγμή ιδιαίτερης αδυναμίας για την παλιά αγαπημένη του ήρωά μας, την Karen Page (μέσα στο γενικότερο ξεπεσμό του εθισμού της στα ναρκωτικά) θα φέρει στα χέρια του Kingpin το μυστικό της πραγματικής ταυτότητας του Daredevil. Αυτό το στιγμιαίο ατόπημα θα σταθεί η αφετηρία της ιστορίας μας που, μέχρι ενός σημείου, μόνο σαν βασανιστική κατάδυση στον Καιάδα της πλήρους εξαθλίωσης και ανυποληψίας μπορεί – συγκρατημένα – να χαρακτηριστεί.

”Were Murdock tied to a rack, slowly torn limb from limb, begging for mercy, the spectacle could be no more pleasurable to behold”

Το ”Born Again” εμφυσεί στο υπερ-ηρωϊκό είδος πρωτόφαντα καρέ ρεαλιστικής, σκληρής εικονογραφίας με την πολύτμη συνδρομή του αξεπέραστου David Mazzucchelli. O λόγος του Miller, εμπύρετος και τελεσιγραφικός αποδίδεται στην εντέλεια από ένα σχέδιο που ξέρει πότε να αφήνει απέξω περιττές λεπτομέρειες, την ίδια στιγμή που περνά με κάθε ευκαιρία στον αναγνώστη μια δυσβάσταχτη σχεδόν ”σωματικότητα” για τα τεκταινόμενα. Είτε πρόκειται για πληγιασμένη σάρκα, είτε για κακόφημα στενά, η ”κάμερα” του Mazzucchelli εστιάζει σε πρόσωπα παραμορφωμένα από την αγωνία, την απελπισία, το παραλυτικό μούδιασμα της ολοκληρωτικής αποξένωσης και σε σώματα που αποπνέουν πόνο και οργή, στέρηση και σαρωτική βία. Καθετί αρνητικό μοιάζει να συσσωρεύεται σαν παθογένεια που κοχλάζει κι όλοι περιμένουν τη στιγμή, το απόγειο του σχεδίου του Kingpin, όταν όλα θα εκραγούν και μια ολόκληρη περιοχή της πόλης θα γίνει παρανάλωμα της τελικής σύγκρουσης.

”My name is Matt Murdock. I was blinded by radiation. My remaining senses function with superhuman sharpness. I live in Hell’s Kitchen and do my best to keep it clean. That’s all you need to know.”

(Κωνσταντίνος Ιμπλικιάν)