ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΟΜΙΚΣ #13: Τα Κόμικς Και Το Κακό
Αυτή τη φορά, θα δικαιολογηθώ λίγο πριν ξεκινήσω με το σημερινό μας θέμα. Κάθε φορά, έχω δύο ολόκληρες βδομάδες να επεξεργαστώ με τι θα καταπιαστώ στην επόμενη στήλη. Έλα, όμως, που χωρίς να το καταλαβαίνω, φτάνω πάντα την τελευταία ημέρα να ψάχνω να σκεφτώ κάτι, ώστε μέσα σε λίγες ώρες, να πρέπει να το τελειώσω. Έτσι και σήμερα, έφτασα λίγες ώρες πριν παραδώσω το κείμενο και ενώ βρίσκομαι ακόμη στον εργασιακό μου χώρο, να το ψάχνω. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, αποφάσισα να ασχοληθώ με κάτι πολύ πιο χαλαρό από τις άλλες φορές, μιας και είναι πολύ αργά και δεν έχω την πολυτέλεια για να ασχοληθώ με κάτι περισσότερο πολύπλοκο.
Σήμερα, λοιπόν, θα μιλήσουμε για δύο βιβλία, τα οποία προσπαθούν (με ανορθόδοξο τρόπο) να πείσουν τον αναγνώστη για τις αρνητικές επιδράσεις των comics, είτε στα παιδιά, είτε σε αναγνώστες άλλων ηλικιών. Άρα ενδιαφέρει και εσένα, που έχεις μπροστά σου αυτό το κείμενο και του ρίχνεις μία ματιά, όντας μέχρι τώρα αδιάφορος. Κάτσε λοιπόν, διάβασε to προσεχτικά και προβληματίσου. 😛
Πρώτο βιβλίο είναι το Η ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΜΙΚΣ, του John Fulce, από τις εκδόσεις Στερέωμα. Ο John Fulce ήταν συλλέκτης βιβλίων comics, διευθυντής των καταστημάτων “Land of Ooh’s and Ah’s Comics” καθώς και ιδρυτής μέσων μαζικής ενημέρωσης (όπως διαβάζουμε στο μικρό βιογραφικό, που υπάρχει στο βιβλίο). Ήρθε, όμως, ο καιρός που ο άνθρωπος έφριξε με όλα αυτά τα πράγματα που έβλεπε στα comics και είπε να ξεκινήσει μία σταυροφορία, για μία πιο υπεύθυνη βιομηχανία. Έκανε τότε, την Οργάνωση για τα Μέσα Ενημέρωσης, με την οποία “βοηθούσε” διάφορες οργανώσεις (Χριστιανικές και όχι μόνο), να δώσουν μάχη εναντίον των πορνογραφικών, αντιχριστιανικών, αποκρυφιστικών και άλλων “σάπιων” comic εκδόσεων. Έτσι, έγραψε και αυτό το βιβλίο, στον αγώνα για να καθαρίσουν τα ράφια των κομιξάδικων από τέτοιες εκδόσεις, που μολύνουν το μυαλό των ανυποψίαστων αναγνωστών. Παρά τις 192 σελίδες του, δεν έχει πολύ κείμενο, μιας και τα εξώφυλλα και οι εσωτερικές σελίδες από διάφορα comics, πιάνουν πάνω απ’ το 50% του βιβλίου. Δεν μας παίρνει να αναλύσουμε ακριβώς τι λέει, γι αυτό θα αναφέρω τους τίτλους των κεφαλαίων του, για να πάρετε μία γεύση: “Τα κόμικς και η Αμερικάνικη Κοινωνία”, “Τα κόμικς είναι πραγματικά ανήθικα;”, “Αποκρυφισμός και Φιλοσοφία της Νέας Εποχής”, “Αντιχριστιανική Προκατάληψη”, “Σέξ χωρίς περιορισμούς”, “Μοντέλα Αρνητικών Ρόλων”, “Η Αδικαιολόγητη Βία”, “Βλασφημολογία και Χυδαιότητα” και τέλος, “Τί μπορούμε να κάνουμε;”. Όπως είδατε, από κεφάλαιο σε κεφάλαιο, παραληρεί όλο και περισσότερο, άρα μπορείτε να φανταστείτε τι μπορεί να γράφει μέσα. Δεν ξέρω πότε ακριβώς κυκλοφόρησε (μιας και δεν αναγράφεται πουθενά), γι’ αυτό και δεν μπορώ να πω με σιγουριά πως το βιβλίο αυτό, έχει σχέση με το παραλήρημα λογοκρισίας που έπαιζε στην Αμερική με τα comics, τη δεκαετία του ’50.
Το δεύτερο βιβλίο είναι, ΤΑ ΚΟΜΙΚS, του Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλου, από τις Εκδόσεις της Αποστολικής Διακονίας. (Με λίγο ψάξιμο στο διαδίκτυο, βλέπουμε πως ο συγγραφέας έχει βγάλει και άλλα “αξιόλογα” βιβλία και όλα από τις εκδόσεις Φωτοδότες!) Ξέρω, μόνο από την εκδοτική έχετε ήδη καταλάβει περί τίνος πρόκειται, δεν χρειάζεται να ψάξετε και για τη βιβλιογραφία του κυρίου Παπαδημητρακόπουλου. Το βιβλιαράκι αυτό είναι 40 σελίδων, πολύ μικρό σε μέγεθος και κυκλοφόρησε το 1986. Με λίγα λόγια, είναι σαν τα βιβλιαράκια που κυκλοφορούσαν κάποτε για το Rock και το Metal. Ναι, εκείνα που έλεγαν πως αν βάλεις το τάδε βινύλιο να παίζει ανάποδα, θα άκουσεις να μιλάει ο σατανάς και άλλες τέτοιες χαριτωμενιές. Έτσι και εδώ, απλά όπου “Rock” και “Metal”, αλλάζουμε με ΚΟΜΙΚS! Δεν θα γράψω περισσότερα, μιας και όποιος θέλει να του ρίξει μία ματιά, υπάρχει εδώ ανεβασμένο (δικό μου scan, ανεβασμένο όμως από τον φίλο Djo, για να μη χαθεί η γνώση). Εδώ απλά θα βάλω ένα μικρό, αγαπημένο κείμενο μέσα από το βιβλίο, έτσι για να υπάρχει.
Εκτός αυτών των δύο, υπάρχουν και άλλες εκδόσεις που μιλάνε για τα comics και τη σχέση τους με το… κακό. Όπως, για παράδειγμα, το ΝΤΟΝΑΛΝΤ Ο ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ των Armand Mattelart και Ariel Dorfman (εκδ. Ύψιλον, 1979). Το βιβλίο αυτό, όμως, είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα από μόνο του, γι’ αυτό και απλά το αναφέρουμε. Υπάρχουν, όμως, και βιβλία όπως το ΤΑ ΚΟΜΙΚΣ ΩΣ ΜΕΣΟ ΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ (2005), του Θ. Αγραφιώτη, από τις εκδόσεις Κυριακίδη. Το βιβλίο αυτό είναι σαφώς πιο τεκμηριωμένο και με μία πιο παιδαγωγική ματιά, με κεφάλαια όπως “Η Κοινωνικοποίηση των Παιδιών και τα Κόμικς”, “Τα Κόμικς Ως Μέσο Επικοινωνίας στη Σχολική Διδασκαλία”, “Πρόγραμμα Διδασκαλίας της Λογοτεχνίας με Κόμικς”, όμως και εδώ υπάρχει ένα ολόκληρο κεφάλαιο (το τέταρτο συγκεκριμένα), το οποίο λέγεται “Χριστιανοπαιδαγωγική Θεώρηση των Κόμικς” και έχει άμεση σχέση με το σημερινό μας θέμα.
Το οποίο κάπου εδώ ολοκληρώνεται. Αν κάποιος θέλει να συμπληρώσει κάτι, ή έχει κάποια παρατήρηση να κάνει, ελεύθερα. Τα λέμε ξανά σε δύο βδομάδες. 🙂