Misfit City #1

Αγαπάω πολύ τα girl gangs. Έχω διαβάσει και παρακολουθήσει τόσα έργα με ομάδες αγοριών, που έχω μπουχτίσει λιγάκι. Είμαι σίγουρη, ας πούμε, ότι αν πάρεις την οποιαδήποτε ταινία με αντρικό cast και το αλλάξεις με ισάξιο γυναικείο, θα μου αρέσει λίγο παραπάνω. Οπότε είναι το review που ακολουθεί λίγο πιο υποκειμενικό απ’ ό,τι συνήθως; Ναι, ναι, και δεν ντρέπομαι καν.

Γιατί το MISFIT CITY #1, πέρα από τον catchy τίτλο του, περιλαμβάνει τέσσερις νεαρές γυναίκες κι ένα κυνήγι θησαυρού. Η ιστορία λαμβάνει χώρα στο Cannon Cove του Oregon, ένα αδιάφορο μέρος, γνωστό μόνο και μόνο ως τόπος γυρισμάτων μιας γνωστής ταινίας, με τον τίτλο GLOOMIES (προφανής αναφορά στην ταινία THE GOONIES). Εκεί, οι Wilder, Karma, Macy και Dot, βαριούνται την έφηβη ζωή τους, ώσπου ένα βράδυ ανακαλύπτουν ότι τους έχει κληροδοτηθεί ένας χάρτης θησαυρού. Αρχικά τον αγνοούν (γιατί εντάξει, ποιος στο διάολο πιστεύει σε πειρατικούς χάρτες μετά τα 10 του1), όταν όμως κάποιος προσπαθεί να τους τον κλέψει, αποφασίζουν να ξεκινήσουν την περιπέτεια. Παράλληλα, γνωρίζουμε τους κακούς της υπόθεσης, δύο αδέρφια αλά Κρουέλα Ντε Βιλ που φαίνεται ότι γνωρίζουν κάτι παραπάνω για αυτό το μυστήριο.

Το MISFIT CITY έχει μια δομή ευχάριστα γνώριμη. Η ιστορία εκτυλίσσεται με ένα γνωστό ρυθμό ταινίας για παιδιά/νέους, χωρίς όμως να αναπαράγει κλισέ και χωρίς αυτό να την καθιστά παιδική. Βλέπουμε τους καλούς, τους κακούς, οι δύο αναζητούν να εκπληρώσουν τον ίδιο σκοπό και επομένως έρχονται σε σύγκρουση. Είναι τόσο safe, τόσο απλό, αλλά λειτουργεί μια χαρά. Και νομίζω πως σε αυτό βοηθάει εξαιρετικά το σχέδιο.

Το character design είναι δουλεμένο στην τρίχα. Όλες οι κοπέλες είναι πολύ διαφορετικές μεταξύ τους: έχουν ξεχωριστό ντύσιμο, μαλλί, πρόσωπο, και χαρακτήρα που μεταφράζεται μέσα από την εμφάνισή τους. Αυτόματα, νιώθω πως έχουν η καθεμία τη δική της ιστορία, την οποία θέλω να γνωρίσω, και επομένως θέλω να διαβάσω περισσότερα για αυτές και να ακολουθήσω την περιπέτειά τους. Και κάπως έτσι, οι δημιουργοί με πείθουν να πάρω το επόμενο τεύχος. Well played, well played.

Επίσης ωραία είναι και η γενική αισθητική του comic. Το σχέδιο έχει μία γραμμή που φέρνει σε μολύβι, τα χρώματα ποικίλουν και τα ντεκόρ είναι φροντισμένα. Μοναδικό μου παράπονο είναι ότι πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε σε ποιο χώρο είμαστε, λόγω ενός αχρείαστου μινιμαλισμού στα backgrounds που δε μας δίνει τις απαραίτητες πληροφορίες.

Ερχόμενη πάλι στην αφήγηση, νομίζω πως το πρώτο τεύχος δεν αρκεί για να κρίνω τη συνέχεια. Σε 22 σελίδες γνωρίζουμε πολλούς και ενδιαφέροντες χαρακτήρες, οπότε μένει να πιστέψουμε ότι οι Kirsten Smith και Kurt Lustgarten θα δημιουργήσουν κάτι καλό από αυτούς. Θα καταλήξει το MISFIT CITY ως coming of age; Θα πάρει το δρόμο του fantasy; Θα είναι σούπερ ρεαλιστικό; Δεν έχω ιδέα.

Υποψιάζομαι ότι το MISFIT CITY δε θα είναι το comic της χρονιάς. Πιστεύω, όμως, επίσης ότι θα σεβαστεί την ιστορία που άρχισε και θα τη συνεχίσει με την ίδια ποιότητα και φροντίδα που έχει το πρώτο τεύχος. Κι αν είστε νοσταλγοί εκείνων των κλασικών πλην αγαπητών ταινιών με κυνήγια θησαυρών που δημιουργούν τις σταθερότερες φιλίες, έχω την αίσθηση ότι αυτή η σειρά θα σας αρέσει.