Isle Of Dogs

Όταν πρωτοακούσαμε στην animation κοινότητα ότι ο Wes Anderson θα ξαναγύριζε μεγάλου μήκους stop motion ταινία, ανοίξαμε σαμπάνιες. Ακόμα και όσοι δεν είναι fans της δουλειάς του δεν μπορούν πάρα να αναγνωρίσουν πόσο καλό κάνει στην παραγκωνισμένη τεχνική η υποστήριξη ενός τόσο καταξιωμένου σκηνοθέτη. Προσωπικά, όσο βαριέμαι ορισμένες από τις ταινίες του, άλλο τόσο λατρεύω το FANTASTIC MISTER FOX. Πήγα, λοιπόν, στο σινεμά με τρομερές προσδοκίες, έτοιμη να ξαναζήσω μία παρόμοια εμπειρία.

Το ISLE OF DOGS εκτυλίσσεται στην Ιαπωνία ενός παράλληλου κόσμου, όπου ένας μυστηριώδης ιός αρρωσταίνει όλα τα σκυλιά. Ο δολιοφθόρος δήμαρχος Kobayashi αποφασίζει να εξορίσει όλη τη σκυλίσια ράτσα στο Trash Island, μια χωματερή περιτριγυρισμένη από θάλασσα. Έξι μήνες μετά, ο ανιψιός του, Atari, το σκάει στο Trash Island με σκοπό να βρει το σκύλο του, Spots. Στην περιπέτεια του τον συνοδεύουν τέσσερα πολύ πίστα σκυλάκια, κι ένας αγριεμένος αδέσποτος με προβλήματα εμπιστοσύνης. Ακολουθούν δολοφονίες, φιλίες, δηλητήρια, flash-backs, η γνωριμία με μία Αμερικανίδα έφηβη, μάχες και εξημερώσεις, αλλά όχι απαραίτητα σε αυτή τη σειρά.

Βγαίνοντας από το σινεμά ήθελα πολύ να πω πως λάτρεψα την ταινία και το ίδιο και οι φίλοι μου. Τα παράπονα, όμως, δεν άργησαν να βγουν στην επιφάνεια.

Το ISLE OF DOGS είναι μια διασκεδαστική ταινία. Πέρασα καλά βλέποντάς την και το σενάριο είναι πραγματικά πρωτότυπο. Ο σκύλος Chief είναι ένας υπέροχος πρωταγωνιστής και είναι, άλλωστε, ο μοναδικός χαρακτήρας που έχει κάποια εξέλιξη στην ταινία. Υπάρχει επίσης αρκετό slapstick, συνδυασμένο με τις αστείες και αμήχανες σιωπές των χαρακτήρων. Το σύνολο έχει, όμως, κάποιες αδυναμίες, που φτάνοντας στο τέλος της ταινίας, έχουν αρχίσει να κουράζουν σοβαρά το κοινό.

Η στάμπα του Wes Anderson είναι υπερβολικά παρούσα και, δυστυχώς, έχω αρχίσει να τη βαριέμαι λίγο. Η δίωρη ιστορία έχει πλοκές που περισσεύουν, πρωταγωνιστές για τους οποίους ο θεατής δεν προλαβαίνει να νοιαστεί και δράματα που δεν τον αγγίζουν. Υπάρχουν τόσο πολλά πρόσωπα και εξελίξεις που δεν ενδιαφέρουν το βασικό story, που η ταινία περνάει χωρίς να συγκινεί, αλλά και χωρίς να είναι απαραίτητα αστεία. Τέλος, ο ρυθμός είναι τόσο γρήγορος που ο θεατής δεν προλαβαίνει να κάνει μια παύση και να μπει στην ταινία και στις λεπτομέρειες της, παρά μόνο υποτάσσεται στις περιπέτειες που ακολουθούν η μία την άλλη.

Η φωτογραφία της ταινίας είναι απλά άψογη. Τα όμορφα character designs (κυρίως των ανθρώπινων χαρακτήρων), οι υφές των μαριονετών, το animation… Όλα ειναι εκθαμβωτικά, με τα backgrounds να με εχουν αφήσει με το στόμα ανοιχτό. Δυστυχώς, η ταχύτητα με την οποία εκτυλίσσεται το φιλμ δε μας αφήνει αρκετό χρόνο για να απολαύσουμε την εικόνα, πράγμα που βρίσκω αρκετά ανόητο, μιας και μεγάλο μέρος της δουλειάς χάνεται.

Κλείνοντας, νομίζω πως ακόμη κι αν τα παράπονά μου δεν ειναι άδικα, δεν πρέπει να σας αποθαρρύνουν από το να πάτε στο σινεμά. Το ISLE OF DOGS είναι μια διασκεδαστική ταινία και σίγουρα αξίζει να τη δείτε, κυρίως εάν σας αρέσει το stop motion. Πρόκειται για ένα υπερφορτωμένο γλυκό που μπουκώνει μεν, αλλά έχει ξεχωριστή γεύση.