THE STRAIN & AMERICAN VAMPIRE

THE STRAIN
Writer: David Lapham
Artist: Mike Huddleston, Dan Jackson
Dark Horse

AMERICAN VAMPIRE
Writers: Scott Snyder, Stephen King (#1-5)
Artist: Rafael Albuquerque
DC Comics/Vertigo

Υπάρχουν δύο τύποι ανθρώπων. Εκείνοι που όταν ψάχνουν κάτι στο ίντερνετ, ανοίγουν πρώτα τη σελίδα του Google, και οι βιαστικοί τύποι, σαν εμένα, που πατάνε κατευθείαν στην μπάρα του url, για να σώσουν πολύτιμα milliseconds (κάποιοι μου λένε πως υπάρχουν και τύποι που μπαίνουν στο Bing, αλλά δεν τους πιστεύω). Αν ανήκετε στους πρώτους, όσο ψάχνατε το διαδίκτυο για πολύ σημαντικές πληροφορίες την προηγούμενη βδομάδα, θα είδατε το Google doodle που ήταν αφιερωμένο στον Bram Stoker. Για εσάς που δεν το είδατε και τυχαίνει να μην το ξέρετε, ο Bram Stoker γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου του 1847 στο Δουβλίνο, και έγραψε, μεταξύ άλλων, το DRACULA.

Σε αυτό το σημείο, θα μπορούσαμε να τα λέμε κάνα-δυο ώρες για το DRACULA, να τσακωθούμε για το genre στο οποίο υπάγεται, να συμφιλιωθούμε με αναφορές στον Van Helsing, να βάλουμε και το NOSFERATU, γιατί το σηκώνει η περίσταση, να παραγγείλουμε και μια πίτσα, και, και, και. Αλλά ξεφεύγω και θα ξεχάσω γιατί το ανέφερα αυτό. Α, ναι, γιατί θα εκμεταλλευτώ χωρίς ντροπή τη χαλαρή αυτή αφορμή, για να μιλήσω για comics που δεν είναι πρόσφατα. Εμένα μου άρεσαν και τώρα θα πρέπει να διαβάσετε για αυτά. Λυπάμαι. Ή όχι.

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Ή μάλλον, από τη σύγχρονη απεικόνιση των απέθαντων στη λογοτεχνία. Ερώτηση: Πότε είναι πρέπον για ένα βαμπίρ να λάμπει; Απάντηση: Μόνο αν έχει αρπάξει φωτιά. Αν και, γενικά, πρεσβεύω πως οι εικονικοί χαρακτήρες είναι public domain, στην περίπτωση του TWILIGHT, η Stephanie Meyer αγνόησε το σεβασμό που πρέπει να έχει ένας καλλιτέχνης όταν προσεγγίζει κάτι μεγαλύτερο από αυτόν. Βγήκε, όμως, κάτι καλό από αυτήν την ιστορία. Όταν ένα βιβλίο σπάσει ταμεία (γιατί αυτό το έκανε), εμφανίζονται αμέσως μιμητές που προσπαθούν να αρπάξουν ένα κομμάτι από την πίτα. Θυμάστε την περίοδο του HARRY POTTER και όλων των συναφών ν-λογιών που εμφανίστηκαν μέσα σε μήνες στα ράφια; Όχι; Του DA VINCI CODE, που ξεκίνησε ένα κύμα συνομωσιολογικών μυθιστορημάτων, ελαφρά βασισμένων σε ιστορικά γεγονότα; Ούτε; Ε, αυτό που έγινε με το TWILIGHT είναι πρόσφατο και το ζούμε ακόμη, οπότε καμιά δικαιολογία εδώ. Μόλις έγινε προφανές πως τα έφηβα δρακουλίνια είναι στο ζενίθ τους, κατακλυστήκαμε από βιβλία, σειρές και ένα σωρό άλλα, που υιοθέτησαν την εικόνα του λαμπυρίζοντος ευαίσθητου βαμπίρ, με την ελπίδα να πουλήσουν. Αυτό, σε πρώτη φάση, δε φαίνεται για καλό, αλλά υπάρχει και ο αντίλογος.

Edward?

Υπήρξαν καλλιτέχνες που θέλησαν να βάλουν στη θέση τους μία κοσμοϊστορική αλήθεια κι αυτή ήταν η εξής: Τα βαμπίρ πρέπει να είναι τρομακτικά. Δεν είμαι κάθετη στο καλά, κακά, βασανισμένα, ή παρεξηγημένα, αλλά είναι τρομακτικά τα άτιμα. Ούτε έχω καμιά αντίρρηση στην ελεύθερη ερμηνεία των αδυναμιών, ή των δυνάμεών τους, για να προωθηθεί μια καλή ιστορία, αλλά με σεβασμό στο αρχέτυπο, που όπως και να το κάνουμε, δεν το έβλεπες σέξι, με την καμία. Θα μου πείτε, είναι τυχαίο πως το θυμήθηκαν τώρα, που οι βρικόλακες πουλάνε; Διόλου, αλλά ποιος νοιάζεται;

Μία από τις καλές προεκτάσεις του vampire craze, ήταν το THE STRAIN. Ο Del Toro με τον Chuck Hogan εξέδωσαν το πρώτο βιβλίο της βαμπιροϊστορίας τους, τον Ιούνιο του 2009. Η τριλογία έχει ολοκληρωθεί και το πρώτο βιβλίο ξεκίνησε τη μετουσίωση σε comic, από την Dark Horse, τον Δεκέμβριο του 2011, σε σχέδιο του Mike Huddleston και προσαρμογή του David Lapham. Πρόκειται για ένα υπέροχα ανατριχιαστικό comic και οι λόγοι είναι δύο. Πρώτον, τα ίδια τα βαμπίρ, και δεύτερον οι χαρακτήρες που καταφέρνουν να σε κάνουν να τους νοιάζεσαι αρκετά, ώστε να είναι κάτι παραπάνω από ευκαιρίες για ένα gore panel.

Σύνοψη: Ένα Boeing 777 προσγειώνεται στο JFK. Παραμένει σφραγισμένο καθώς υπάρχουν φόβοι μίας τρομοκρατικής επίθεσης μέχρι που καταφτάνουν οι επιδημιολόγοι Ephraim Goodweather και Nora Martinez. Όσο προσπαθούν να καταλάβουν γιατί όλοι είναι νεκροί, εμφανίζεται και ο ταξέρωόλααλλάδεμεακούτε Professor Abraham Setrakian, που προσπαθεί να προλάβει την εξάπλωση αυτού που φοβόταν. Δηλαδή των βαμπίρ.

Μην περιμένετε, βέβαια, κάτι το τρομερά ανατρεπτικό. Το ίδιο το βιβλίο είναι μία ιστορία λίγο-πολύ ειπωμένη, αν και από μία ενδιαφέρουσα σκοπιά (λίγο post-apocalyptic πανδημία, λίγο horror, λίγο διαφορετική vampire biology, λίγο κρασί, λίγο θάλ…).Το comic, από την πλευρά του, έχει αρκετά από τα ελαττώματα που μπορείς να περιμένεις, καθώς προσπαθεί να χωρέσει σε μικρά μέρη μια ενιαία ιστορία, αλλά αν μπορείς να την ακολουθήσεις, από το τρίτο τεύχος και μετά αρχίζει να κυλά αρκετά ομαλά. Παραφράζοντας, από το τρίτο τεύχος και μετά, ξανοίγεται ο βόρβορος.

Αν σας ενδιαφέρει, η Dark Horse επαναπροωθεί το STRAIN, με Motion Comics στο youtube, υπό την αιγίδα του Geek&Saundry. Επίσης, μπορείτε να εξασφαλίσετε μια ψηφιακή κοπιά του πρώτου τεύχους, αν θελήσετε να σπαμμάρετε τους φίλους σας στο facebook, εδώ.

Σειρά έχει το AMERICAN VAMPIRE, που ξεκίνησε το 2010, με δύο παράλληλες ιστορίες, μία του Scott Snyder και μία του Stephen  King. Εδώ πρέπει να πω πως αυτό το πήρα μόνο και μόνο λόγω του King, αλλά κατά την άποψή μου, άξιζε τον κόπο. Αν και μετά το πέμπτο τεύχος, η ιστορία έπεσε στους ώμους του πρώτου, η αρχή έδωσε άλλη χάρη στη συνέχεια (disclaimer: δώσε μου Δύση και καουμπόηδες, και είμαι χαρούμενη). Ξεκινάμε με τον Skinner Sweet, έναν τυπικό outlaw της Δύσης με μία μανία για τα γλυκά. Μόλις έχει συλληφθεί και οδεύει ολοταχώς προς την κρεμάλα. Πάνω στην απόπειρα απόδρασής του, μετατρέπεται σε βαμπίρ από έναν πλούσιο Γερμανό, μέλος των εξ Ευρώπης ορμώμενων βρικολάκων, που προσπαθούν να εδραιώσουν την εξουσία τους στην αναπτυσσόμενη ακόμη Αμερική. Αυτό που δεν προέβλεψε κανείς, είναι πως θα επέστρεφε σαν καινούριο είδος απέθαντου, με μεγαλύτερες δυνάμεις και λιγότερες αδυναμίες. Ο King δεν απογοητεύει, παντρεύει western και βαμπίρ με έναν τρόπο που, αν είσαι φαν, νιώθεις σαν να σου κλείνει το μάτι.

Παράλληλα, τρέχει κι η ιστορία της Pearl Jones, μίας ηθοποιού του βωβού κινηματογράφου που “σώζεται” από τον Sweet και προσπαθεί να πάρει εκδίκηση από τα βαμπίρ που προσπάθησαν να τη δολοφονήσουν. Οι δυο τους έχουν μια εκρηκτική σχέση που κλιμακώνεται καθώς συγκρούονται με τους προγόνους τους.

Η ιστορία συνεχίζει εξίσου δυναμικά και το σχέδιο του Rafael Albuquerque είναι, νομίζω, ό,τι πρέπει για να καλυφθούν τόσο οι σκηνές βίας, όσο και τα συναισθήματα των χαρακτήρων. Αυτό που μου άρεσε πιο πολύ στη σειρά, είναι ότι ποτέ δεν υπεραναλύθηκε η προέλευση των βαμπίρ. Όταν ένα Μέσο μπαίνει στη διαδικασία να εξηγήσει κάτι το μεταφυσικό, το αποτέλεσμα είναι, συνήθως, χλιαρό. Η προσέγγιση ήταν η εξής: Evolved Vampires. Deal with it.

Επίσης, είναι πολύ ενδιαφέρον το πώς παρουσιάζονται παράλληλα οι ιστορίες, τόσο της απαρχής του Skinner, όσο και της συνέχειας του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αποκαλύπτεται σταδιακά μια εικόνα πολύ πιο ενδιαφέρουσα από μία γραμμική εξιστόρηση. Αμερικανιά; Σίγουρα, αλλά ο τίτλος στο δηλώνει από την αρχή. Το AMERICAN VAMPIRE μετράει δύο spinoffs, το AMERICAN VAMPIRE: SURVIVAL OF THE FITTEST και το AMERICAN VAMPIRE: LORD OF NIGHTMARES.

Κατακλείδα: Αν δε σας ενδιαφέρει να δείτε άλλη μια depiction των απέθαντων, κανένα από τα δύο δε σας κάνει. Αν, από την άλλη, είστε ψυχαναγκαστικοί σαν εμένα και θέλετε να εξετάσετε ακόμη μια σκοπιά, δώστε τους μια ευκαιρία.