ΓΚΡΑΝ ΓΚΙΝΙΟΛ #3
Το πρώτο πράγμα που πρόσεξα όταν πήρα στα χέρια μου το τρίτο τεύχος του ΓΚΡΑΝ ΓΚΙΝΙΟΛ, ήταν το μεγάλο, κίτρινο στικεροειδές*, το οποίο προειδοποιούσε, με μεγάλα κόκκινα γράμματα, τις αγχωμένες μανάδες εκεί έξω, για την ακαταλληλότητά του. Η προειδοποίηση επεκτεινόταν και σε άλλες ομάδες πληθυσμού, όπως αναγνώστες χωρίς χιούμορ, φανατικά θρησκόληπτους, υπερβολικά εύθικτους κ.α. Αν με ρώταγες χτες, θα σου έλεγα ότι το ΓΚΡΑΝ ΓΚΙΝΙΟΛ, γενικότερα, απευθύνεται σε ενήλικους αναγνώστες (θυμόμουν να έχω δει ένα logo 18+), αλλά καταλαβαίνετε, όσο να ‘ναι, όταν σε προειδοποιούν τόσο έντονα για κάτι, τότε είναι που η περιέργειά σου χτυπάει κόκκινα!
Ο λόγος; Η «απαγορεύμένη» ιστορία «Το κωλόπαιδο του Σατανά» (Satan’s Sodomy Baby) του Eric Powell. Μη με παρεξηγήσετε, αλλά όταν ακούω τέτοια πράγματα, είμαι πάντα επιφυλακτικός. Τί πιο απλό, από το να γράψεις μια ιστορία που να τα χώνει άγρια στην εκκλησία, στο θεό, γενικά να ξεφτιλίζει όλες τις αρχές με τις οποίες υποτίθεται ότι λειτουργεί μια κοινωνία και να έχεις αμέσως όση δημοσιότητα θες. Βέβαια, εδώ μιλάμε για τον κύριο Powell, ο οποίος, εκτός από το ότι είναι ήδη καταξιωμένος, έχει και μερικά Eisner Awards στο ράφι του, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να έχει ανάγκη τέτοια τεχνάσματα, έτσι δεν είναι; Ε, τελικά δεν επρόκειτο για μια τέτοια περίπτωση. Ο Powell έγραψε αυτή την ιστορία, όταν είδε έναν τύπο σε ένα πανηγύρι, να προσπαθεί να πηδήξει ένα γουρούνι και αυτό είναι το μόνο που θα αποκαλύψω από την υπόθεση!
Ακόμα και αν δεν σας αρέσει το GOON, η παραπάνω ιστορία θα σας φανεί άκρως διασκεδαστική, αλλά και στην περίπτωση που αυτά δεν είναι για εσάς (δεν βλέπω το λόγο, αλλά δεν αποκλείω το ενδεχόμενο), μην ανησυχείτε, ο θείος Pazkiewicz, σας έχει ετοιμάσει μερικά δηλητηριώδη νανουρίσματα, ότι πρέπει για τα κρύα βράδια του χειμώνα. Αφού γεμίσατε, λοιπόν, τα βράδια σας, έχουμε κάτι και για τις μέρες σας. Το δίδυμο Δερβενιώτης-Οθωναίου είναι και πάλι εδώ για να σας κεράσουν Ματωμένες Καρδιές, η Ελένη Ρουσοπούλου έχει βαλθεί να διαταράξει για πάντα την πνευματική σας ισορροπία, ενώ ο Χρίστος Μαρτίνης και ο Νάσος Βασιλακάκης, δίνουν μαθήματα ηθικής, με τον πρώτο να σας εξηγεί γιατί είναι κακό να βιάζετε ανήλικα κοριτσάκια και τον δεύτερο να σχολιάζει την βία στην τηλεόραση.
Όταν τελειώσετε με τα comics, μη στεναχωρηθείτε, έχετε ακόμη πολλά να διαβάσετε, όπως τις συνήθεις στήλες του ΓΚΡΑΝ ΓΚΙΝΙΟΛ, τα αφιερώματα και τα άρθρα του, και γενικότερα να ρουφήξετε την καλτίλα που αναβλύζει. Μην ξεχάσετε να διαβάσετε, επίσης, την άκρως απολαυστική συνέντευξη του Jack Ketchum, στην οποία αποκαλύπτει ότι το αγαπημένο του χρώμα υβικού τριχώματος είναι το κόκκινο!
Το ΓΚΡΑΝ ΓΚΙΝΙΟΛ δεν με κέρδισε από την πρώτη στιγμή, πρέπει να σας πω. Ήταν μια διαδικασία η οποία πήρε το χρόνο της, χρειάστηκε δεύτερες -και τρίτες, σε μερικές περιπτώσεις- αναγνώσεις, μέχρι να μπορώ, πλέον, με σιγουριά, να το συστήσω και σε εσάς. Χάρηκα που είδα ότι γίνονται συνεχείς προσπάθειες, εμφανείς από τεύχος σε τεύχος, παγιοποίησης μιας «ταυτότητας», συνοδευόμενες από ειλικρίνεια προς τους αναγνώστες.
Έτσι, μπορώ να απαντήσω στην ερώτηση του εκδότη, Λευτέρη Σταυριανού, στο editorial του συγκεκριμένου τεύχους: Μπορεί να μην χάρηκα με την αύξηση της τιμής, αλλά, όντως, το περιεχόμενο αποζημιώνει.
