PIM & FRANCIE: THE GOLDEN BEAR DAYS

Writer/Artist: Al Columbia
Fantagraphics Books

Φανταστείτε τους χαρακτήρες κάποιου παλιού ασπρόμαυρου cartoon να ζουν τον πιο φρικτό τους εφιάλτη. Και όταν λέω εφιάλτη δε μιλάω μόνο για zombies, παλουκώματα και μανιακούς δολοφόνους με ξυράφια και μαχαίρια, αλλά για οτιδήποτε μπορεί να σας κάνει να νιώσετε άβολα. Ανθρωποφαγία, αιμομιξία, τους ανθρώπους που αγαπάς να γίνονται ο εφιάλτης σου.

Φανταστείτε τώρα αυτό να γίνεται comic από έναν καλλιτέχνη με τεράστιο ταλέντο – κάποιον ας πούμε σαν τον Al Columbia, που έχει μια μοναδική ικανότητα να παντρεύει το γλυκό και το σάπιο, το χαριτωμένο με το ανατριχιαστικό.

Φανταστείτε, λοιπόν, πως όταν έγινε αυτό το comic ο δημιουργός του έσκισε το μοναδικό αντίτυπο και εξαφανίστηκε και πως εσείς βρεθήκατε μετά από χρόνια στο σπίτι του καλλιτέχνη. Εκεί λοιπόν σε ένα σκονισμένο ράφι βρήκατε μια σειρά από σκισμένες και ξανακολλημένες σελίδες, προσχέδια και μισοτελειωμένα καρέ, αλλά και εικόνες από τα παρασκήνια και κομμάτια από σελίδες που τελικά εκδόθηκαν και κάποια καρέ που είχαν ολοκληρωθεί.

Και φανταστείτε ότι όλα αυτά είναι συγκεντρωμένα σε ένα πολύ όμορφο αλμπουμάκι και αν το διαβάσετε λίγο προσεκτικά μπορείτε να διαβάστε μέσες-άκρες τουλάχιστον της ιστορίας.

Το αλμπουμάκι, λοιπόν, αυτό είναι το PIM & FRANCIE: THE GOLDEN BEAR DAYS. Σα μια μισοκατεστραμμένη βιντεοκασέτα που άφησαν πίσω τους μια παρέα παιδιών που εξαφανίστηκε σε ένα δάσος και που όταν την είδατε καταλάβατε ότι δεν είναι μια μούφα σαν το BLAIR WITCH PROJECT αλλά οι σκηνές που διασώθηκαν από τον Δον Κιχώτη του Terry Gilliam. Σαν ένας εφιάλτης ένός Ιάπωνα David Lynch στη χώρα του MERRIE MELODIES.

Δεν έχω πολλά παραπάνω να πω για το PIM & FRANCIE. Υπάρχει μια σοβαρή πιθανότητα, αν το διαβάσετε, να στοιχειώσει τους εφιάλτες σας. Υπάρχει μια ακόμη πιο σοβαρή πιθανότητα να μην καταλάβετε καν περί τίνος πρόκειται διαβάζοντας το. Μπορεί να σκεφτείτε πως σπρώχνει τα όρια των comics, του καρέ και της σελίδας με τρόπο που δεν έχουμε ξαναδεί αλλά μπορεί και να το βρείτε μια τρομερή δηθενιά. Εγώ στην πρώτη μου ανάγνωση δεν έχω ακόμα κατασταλάξει. Σίγουρα όμως ένιωσα την ανάγκη να γράψω αυτό εδώ το κειμενάκι πριν προσπαθήσω να το ξαναδιαβάσω.

Για πάρα πολλά χρόνια περιμέναμε μια δουλειά από τον Al Columbia, το μεγάλο ταλέντο για το οποίο όλοι μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια και που ανέλαβε να συνεχίσει το BIG NUMBERS του Alan Moore, μετά την αποχώρηση του Bill Sienkiewicz, χωρίς τελικά να μπορεί να αντέξει το βάρος. Και να που μετά από τα μικρά comics που δημοσίευσε στο MOME βλέπουμε την πρώτη μεγάλη του ολοκληρωμένη (ναι καλά….) δουλειά. Πιθανότατα το πιο αποδομημένο comic που έχω διαβάσει….

Αν θέλετε να σχηματίσετε μια καλύτερη άποψη μπορείτε να διαβάσετε τη συνέντευξη του Columbia στο Daily Cross Hatch, να διαβάσετε την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συζήτηση που έγινε στο Comics Comics για το PIM & FRANCIE , να επισκεφτείτε το site του με videos του Al Columbia, να δείτε ένα video preview ή να αποκτήσετε το δικό σας αντίτυπο του PIM & FRANCIE και να προσπαθήσετε να χαθείτε στη ζοφερή γλυκύτητα του.