HIGHSCHOOL OF THE DEAD: The Anime

Disclaimer:

Το σημερινό μου post, απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο σε ενηλίκους. Οι ανήλικοι της παρέας να ξέρουν ότι αν τους τσακώσει κανείς, δεν έχουν δικαιολογία. Οι ενήλικοι της παρέας, από την άλλη, να ξέρουν ότι επίσης δεν έχουν δικαιολογία σε περίπτωση που το εργασιακό τους περιβάλλον δεν επιτρέπει τέτοια αναγνώσματα. Τέλος, οι γονείς που δεν έχουν ιδέα ότι τα ανήλικα παιδιά τους κάθονται και διαβάζουν τέτοια σκουπίδια, δεν έχουν δικαιολογία, τελεία.

Βρισκόμαστε καταμεσής ενός ακύρηχτου πολέμου. Από τη μία, έχουμε τα “παιδιά της νύχτας”, τους πιο-γκοθ-δεν-πάει-λέμε τύπους με τα μυτερά δόντια, που γεμίζουν υγρασία τα όνειρα πολλών εφήβων. Από την άλλη, έχουμε αυτούς που γύρισαν από τον κόσμο των νεκρών και έχουν μια πελώρια λαχτάρα (ρετρο-λογοπαίγνιον) και δεν γεμίζουν τίποτα σε κανέναν. Κάπου στη μέση, υπάρχει και ο μεγαλύτερος κτηνοβάτης (σόρυ, μάγος ήθελα να πω) που έζησε ποτέ – ξέρετε, αυτός που δεν μπορεί να κάνει ούτε ένα ξόρκι – αλλά αυτός δεν μας νοιάζει, εκτός αν είστε ιδιοκτήτης αλόγου και ανησυχείτε.

Είναι, νομίζω, σαφές, ότι τα βρυκολακοτέτοια βρίθουν σεξουαλικότητας. Δόντι διαπερνάει δέρμα, κάντε τα μαθηματικά… Οι οπαδοί των ζόμπι, θέλω να πιστεύω ότι δεν βρίσκουν κάτι ιδιαίτερα σεξουαλικό στους ιδιους τους νεκροζώντανους, αλλά στην περιφερειακή σεξουαλικότητα που υπάρχει στα zombie flicks. Είναι πλέον κλισέ, να βλέπουμε μια εκ των πρωταγωνιστριών να προσπαθεί να ξεφύγει από τους συνήθως αργοκίνητους διώκτες της και να αρχίζει να χάνει σιγά σιγά κομμάτια του ρουχισμού της.

Αυτό, που είναι κοινώς γνωστό ως “Fan Service”, οι Ιάπωνες το έχουν αναγάγει σε επιστήμη. Βλέπετε, εκεί που οι άλλοι φτιάχνουν μια ταινία, για παράδειγμα, και πετάνε κανα βυζάκι μέσα για να χαρεί ο θεατής, οι Ιάπωνες μπορούν να φτιάξουν μια ταινία μόνο με βυζιά, ανάμεσα στα οποία εμφανίζεται που και που κανένα ζόμπι.

Σας διαβεβαιώ, ότι η παραπάνω παράγραφος είναι η ακριβέστερη περιγραφή που θα μπορούσα να κάνω για το HIGHSCHOOL OF THE DEAD. Όταν είχε ανακοινωθεί το manga και σας το είχα προτείνει, σας είχα πει ότι σκόπευα να το παραγγείλω. Μέχρι να μου έρθει, όμως, έτυχε κι έπεσε στα χέρια μου το anime, οπότε είπα να το δω. Αν μας ενδιέφερε το σενάριο, θα έλεγα ότι είναι όσο το δυνατόν λιγότερο πρωτότυπο, αλλά ναι, δεν μας ενδιαφέρει καθόλου. Για το τυπικό της υπόθεσης, όμως…

Βρισκόμαστε στο Τόκυο, σε ένα σχολείο. Για την ακρίβεια, βρισκόμαστε στο ιδανικό σχολείο, αφού σχεδόν όλες οι μαθήτριες είναι πανέμορφες και φοράνε κοντά φουστάκια. Τόσο κοντά, που μάλλον το δημοφιλέστερο σημείο του σχολείου είναι οι σκάλες, για να καταλαβαινόμαστε. Μια ωραία ημέρα, λοιπόν, έρχεται στην πύλη του σχολείου κάτι που θα μπορούσε να έχει βγει από ταινία του Romero. Από ότι φαίνεται, όμως, ο φύλακας δεν είχε δει καμία ταινία του Romero, με αποτέλεσμα να μην προσέξει και να δαγκωθεί. Σαφέστατα, αυτό που ακολούθησε ήταν ένα όργιο δαγκωμάτων, όμως επειδή, όπως είπαμε, δεν είμαστε σε κανένα τυχαίο σχολείο, τα δαγκώματα έμοιαζαν λίγο πολύ με αυτό:

Σας ορκίζομαι ότι λίγο πριν φορούσε φούστα.

Όπως είναι αναμενόμενο, μια ομάδα μαθητών αποφασίζει ότι κάποιος πρέπει, επιτέλους, να κάνει κάτι για την κατάσταση αυτή. Αν ήταν στην Ελλάδα, θα έκαναν πιθανότατα κατάληψη και θα κραύγαζαν όλοι μαζί “Μα δεν υπάρχει κράτος;“, αλλά στην Ιαπωνία τα πράγματα λειτουργούν αλλιώς. Έτσι, δεν πρέπει να σας φαίνεται περίεργο, που η ομάδα αυτή αποτελείται, ως επι το πλείστον, από βυζαρούδες (pardon my French) , έναν άντρα και έναν τύπο που είναι πορωμένος με τα όπλα (gun otaku το λένε αυτό). Το cast, λοιπόν, των πρωταγωνιστών, διαμορφώνεται κάπως έτσι:

Κλίκι κλίκι να μεγαλώσει!

Από πάνω προς τα κάτω και από αριστερά προς τα δεξιά, έχουμε:

Komuro Takashi. Σαφώς, ο όμορφος τύπος που καταλήγει να είναι και ο αρχηγός της παρέας. Τί harem anime θα ήταν αλλιώς; Προτιμάει το ρόπαλο του baseball, αν και αργότερα δοκιμάζει και όπλα.

Miyamoto Rei. Κάθε anime που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να έχει μία Rei. Η συγκεκριμένη ξέρει kendo.

Busujima Saeko. Της γνωστής οικογέννειας Busujima (σοβαρά, για κάποιο λόγο που δεν πολυμαθαίνουμε, είναι γνωστή). Σαφώς και το όνομα δεν είναι τυχαίο, σαφώς και είναι ότι καλύτερο υπάρχει σε αυτό το anime, σαφώς και θέλουμε κι άλλο.

Takagi Saya. Η έξυπνη της παρέας. Μπορεί να μην έχει ιδέα από όπλα, αλλά ξέρει τι είναι το EMP.

Hirano Kohta. Πόσο τυχαίο λέτε να είναι τώρα αυτό; Gun otaku, όπως είπαμε. Παθαίνει συχνότατα nosebleeds και αν ακόμη δεν καταλάβατε ποιον σας θυμίζει, ορίστε ένα hint.

Marikawa Shizuka. To γεγονός ότι δεν είναι μαθήτρια δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι έχει ακόμη μεγαλύτερο στήθος. Μπορεί να είναι χαζή, αλλά σας διαβεβαιώ, δεν σας πειράζει καθόλου.

Εν μέσω βυζιών, panty shots και διάχυτου ερωτισμού, οι πρωταγωνιστές μας θα πετσοκόψουν, θα πυροβολήσουν και θα συνθλίψουν αμέτρητα ζόμπι, προσπαθώντας αρχικά να ξεφύγουν και ακολούθως να πάρουν χαμπάρι τι έχει γίνει. Ξεχάστε ότι μπορεί να ξέρατε για το πώς πολεμάς μια ορδή ζόμπι. Στις μέρες μας, γίνεται κάπως έτσι:

Σας είπα ότι η Saeko είναι ότι καλύτερο υπάρχει στο ΗΟTD...

Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι οι μόνοι λόγοι που έχετε για να δείτε το HIGHSCHOOL OF THE DEAD, αλλά και να διαβάσετε το manga, είναι ότι α) σας αρκεί το fan service, ή β) σας αρέσει το fan service με ζόμπι. Οφείλω να σας προειδοποιήσω ότι εκτός από αμέτρητα βυζιά, έχει και άφθονο αίμα, οπότε αν, για κάποιο λόγο, αυτό σας ενοχλεί, καλύτερα να δείτε κάτι άλλο, όπως το Ebichu. Α, και σε περίπτωση που δεν το υποθέσατε ήδη:

Disclaimer:

Το σημερινό μου post, απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο σε ενηλίκους. Οι ανήλικοι της παρέας να ξέρουν ότι αν τους τσακώσει κανείς, δεν έχουν δικαιολογία. Οι ενήλικοι της παρέας από την άλλη, να ξέρουν ότι επίσης δεν έχουν δικαιολογία σε περίπτωση που το εργασιακό τους περιβάλλον δεν επιτρέπει τέτοια αναγνώσματα. Τέλος, οι γονείς που δεν έχουν ιδέα ότι τα ανήλικα παιδιά τους κάθονται και διαβάζουν τέτοια σκουπίδια, δεν έχουν δικαιολογία, τελεία.

Disclaimer:
Το σημερινό μου post, απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο σε ενηλίκους. Οι ανήλικοι της παρέας να ξέρουν ότι αν τους τσακώσει κανείς, δεν έχουν δικαιολογία. Οι ενήλικοι της παρέας από την άλλη, να ξέρουν ότι επίσης δεν έχουν δικαιολογία σε περίπτωση που το εργασιακό τους περιβάλλον δεν επιτρέπει τέτοια αναγνώσματα. Τέλος, οι γονείς που δεν έχουν ιδέα ότι τα ανήλικα παιδιά τους κάθονται και διαβάζουν τέτοια σκουπίδια, δεν έχουν δικαιολογία, τελεία.