THE TRUE LIVES OF THE FABULOUS KILLJOYS

Writers: Gerard Way & Shaun Simon

Artist: Becky Cloonan
Colorist: Dan Jackson
Dark Horse Comics

Πάντα μου άρεσαν οι My Chemical Romance…  Είχαν κάτι το ιδιαίτερο στον ήχο τους και σίγουρα συνόδεψαν τις μελοδραματικές στιγμές της εφηβικής μου αθωότητας. Ναι, δε ντρέπομαι καθόλου να παραδεχτώ ότι έχω ένα post hardcore – emo παρελθόν στις πλάτες μου! Κάπου εκεί το 2005, άρχισα να τους ακούω με μανία και ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα τους ξανασυναντήσω εν έτει 2013 και δη σε comic εμπνευσμένο από album τους! Κυρίες και κύριοι, αγόρια και κορίτσια, τι κοινό μπορεί να έχει το συγκεκριμένο εκκεντρικό συγκρότημα με το comic για το οποίο πρόκειται να μιλήσω στη συνέχεια;

To βρήκατε; Αν όχι, τότε να σας δώσω ένα hint! Ένα από τα μέλη του, εκτός από το μουσικό του ταλέντο, έχει και καλλιτεχνικές ανησυχίες και πιο συγκεκριμένα γράφει… όχι τα απομνημονεύματα της φρεσκοχωρισμένης μπάντας του, αλλά το σενάριο του THE TRUE LIVES OF THE FABULOUS KILLJOYS, σε συνεργασία με τον Shaun Simon, ο οποίος προέρχεται επίσης από το χώρο της μουσικής. Συγκεκριμένα, ο Shaun κάνει το ντεμπούτο του ως σεναριογράφος comics, αλλά έχει διακριθεί έξω από τον τομέα αυτό, κερδίζοντας το poll αναγνωστών του PREDITORS & EDITORS για την ιστορία του Snowman.

Ένα ηλιόλουστο σαββατιάτικο μεσημέρι, χαζεύοντας τελευταίες κυκλοφορίες  στο συνοικιακό κομιξάδικο, είπα να κάνω την ανατροπή! Όχι, δε θα διαλέξω graphic novel, αλλά ένα τεύχος που θα με προκαλέσει να αλλάξω τα γούστα μου για τα superhero comics.  Το cover art από την αγαπημένη Becky Cloonan αποτέλεσε extra point στην επιλογή μου και έτσι το πρώτο τεύχος έγινε δικό μου χωρίς δεύτερες σκέψεις!
 Την ίδια μέρα, σε μια συζήτηση που είχα  για το comic, με μεγάλη μου έκπληξη ενημερώθηκα από τον Ramone για την “εμπλοκή” του frontman τους, Gerard Way, με τον κόσμο των comics! Απλή σύμπτωση; Εκτός από επιτυχημένος lead singer, ο Gerard Way ξεκίνησε σαν intern στο Cartoon Network , συνέχισε ως σεναριογράφος comics και κατέληξε εμπνευστής του βραβευμένου με Eisner Award, THE UMBRELLA ACADEMY. Επιπλέον, έχει γράψει το τραγούδι DESOLATION ROW για τη χολιγουντιανή μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του κλασικού graphic novel WATCHMEN. Τώρα εξηγούνται όλα…

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, μιας και είναι λίγο πιο πολύπλοκα από ότι θα έπρεπε, το album DANGER DAYS: THE TRUE LIVES OF THE FABULOUS KILLJOYS, καθώς και τα video clips του, αποτελούν το προοίμιο του comic. To post-apocalyptic theme τοποθετείται στην Καλιφόρνια του 2019, μετά από μια επική καταστροφή. Βρισκόμαστε στη Battery City, μια πλασματική πόλη (με αναφορά στο BLADE RUNNER), στην οποία όλα είναι τόσο απλά και προβλέψιμα μιας και οι κάτοικοί της έχουν χάσει τα συναισθήματά τους (δε θα δώσω spoiler τον τρόπο με τον οποίο συμβαίνει αυτό). Στην αντίπερα όχθη, υπάρχει μια επικίνδυνη έρημος, όπου κατοικεί η συμμορία των  Killjoys, μια μίξη αναφορών (τουλάχιστον κατά τη δική μου άποψη) σε X-MEN, WATCHMEN, DOOM PATROL (άλλωστε, ο Way έχει δηλώσει ότι έχει επηρεαστεί από τον Grant Morrison) και κάτι λίγο από KICK ASS, πολεμώντας τους σατανικούς μεγαλοκαρχαρίες της Better Living Industries.

Τα μέλη της  συμμορίας είναι τα alter egos των μελών των My Chemical Romance που υποβοηθώνται από διάφορους συμμάχους, εκ των οποίων και ο παρουσιαστής ραδιοφωνικής εκπομπής Dr. Death Defying, τον οποίο και θα γνωρίσουμε στο πρώτο τεύχος του comic (αλλά μόνο τη φωνή του, που ακούγεται από το ραδιοφώνο που κουβαλάει πάντα μαζί της η πρωταγωνίστριά μας, η Mystery Girl). Στον αγώνα τους για την πάταξη της Better Living Industries, οι Killjoys χάνουν τραγικά τη ζωή τους. Οι χαρακτήρες αναμφισβήτητα διατηρούν ένα πέπλο μυστηρίου. Μας αποκαλύπτονται μόνο τα απολύτως απαραίτητα για την ταυτότητά τους: μια μοναχική έφηβη προσπαθεί να ξεφύγει από το παρελθόν που τη στοιχειώνει, δύο ανθρωποειδή sex robots ιερόδουλες εν ώρα υπηρεσίας (μου θύμισε πάρα πολύ τη Natalie Portman στη ταινία CLOSER), ένας δολοφόνος με ένα μυστικό που θα μπορούσε να του καταστρέψει τη ζωή…

O κόσμος που συνθέτουν σεναριακά ο Way και οπτικά το δίδυμο Cloonan στο σχέδιο και Jackson στο χρώμα είναι γεμάτος αντιθέσεις. Σεναριακά (και δεδομένου ότι παρθενογέννεση δεν υφίσταται στη Τέχνη), ο Way αυτή τη φορά κινείται σε παρακινδυνευμένα μονοπάτια (που πιθανόν δεν θα τον οδηγήσουν στην τρομερή επιτυχία του THE UMBRELLA ACADEMY, αλλά καλό θα ήταν να περιμένουμε μέχρι τα επόμενα τεύχη για να δούμε πώς θα εξελιχθεί). Οπτικά, βλέπουμε ένα ευρύ πεδίο τοποθεσιών – από εκτεταμένες ερήμους μέχρι αστικά τοπία με αναφορές στην Ιαπωνία, το AKIRA, τον Tarantino και ίσως και το BLADE RUNNER, το 2046 και το METROPOLIS (εντάξει με πολύ φαντασία) και, φυσικά, ένα cast από χαρακτήρες που ταιριάζει σε αυτό. Ακόμη κι αν οι σκηνές που βλέπουμε είναι sci-fi και φουτουριστικές, τα θέματα που απασχολούν τους χαρακτήρες μας δεν διαφέρουν από αυτά που αντιμετωπίζει ο μέσος αναγνώστης. Aγώνας για επιβίωση, κοινωνική αδικία, εργασιακή καταπίεση, επιφανειακές ανθρώπινες σχέσεις, αφόρητη μοναξιά, μάχη για την υπεράσπιση του “καλού”. Oι πιο αυστηροί θα του προσάψουν έλλειψη πρωτοτυπίας με ένα cliché mashup σεναριακών παραπτωμάτων.  Εγώ απλά θα τονίσω ότι αναμένουμε τα επόμενα τεύχη για να βγάλουμε ένα δίκαιο πόρισμα.

Σε αντίθεση με το THE UMBRELLA ACADEMY, που είναι κι αυτό συγγενικό θεματικά με το προηγούμενό τους άλμπουμ, BLACK PARADE, με εμφανείς επιρροές από την Βικτωριανή εποχή, το THE TRUE LIVES OF THE FABULOUS KILLJOYS κάνει το ντεμπούτο του αργά και σταθέρα με ένα (σε πρώτη ανάλυση πάντα) όχι τόσο πολλά υποσχόμενο story που όμως συμπορεύεται πιστά με  το μοτίβο του ομώνυμου δίσκου. Ο Way μας μπερδεύει, μιας και οι ιδέες του δεν είναι ξεκάθαρες εξαρχής, αλλά φαντάζομαι ότι σκοπεύει να τις ξεδιπλώσει στα επόμενα τεύχη, ώστε να μας κρατήσει σε αγωνία. Οι καταβολές της ηρωίδας μας δεν είναι φανερές. Το μόνο που ξέρουμε γι’ αυτή είναι ότι περιφέρεται με τη μαύρη γάτα της στην ερειπωμένη πόλη και είναι η μόνη που επέζησε μετά τον θάνατο των Killjoys. Στην προσπάθειά της να βρει κάτι να φάει, συναντά τους τυχοδιώκτες wannabe αντικαταστάτες των Killjoys και μπλέκει σε μπελάδες…

Στην πρώτη ανάγνωση, η αλήθεια είναι ότι δεν κατανόησα σε μεγάλο βαθμό την πλοκή, κι αυτό γιατί δεν είχα διαβάσει το prequel, αλλά ούτε και είχα ακούσει το άλμπουμ. Έκρινα, λοιπόν, σκόπιμο να το ακούσω. Και, σε αυτό το σημείο, θα σας προειδοποιήσω να το ακούσετε οπωσδήποτε, γιατί διαφορετικά θα σας φανούν λίγο παράταιρα αυτά που διαδραματίζονται και δε θα ξέρετε από πού σας ήρθαν! Συνολικά, το comic είναι πολύ αντιπροσωπευτικό της ατμόσφαιρας του άλμπουμ και δένει πολύ καλά ως theme music του. Eναλλακτικά, λειτουργεί εξαιρετικά ως playlist για jogging (δοκιμασμένο). Καθ’όλη τη διάρκεια του τεύχους, έχουμε αναφορές στους στίχους των τραγουδιών του άλμπουμ, μέσα από το ραδιόφωνο και την φωνή του Dr. Death Defying.

 Επιπλέον, η Becky Cloonan παραδέχεται ότι χρησιμοποίησε το album και τα videos σαν οδηγό για το στιλ της εικονογράφησης του comic, αλλά ποτέ δεν την περιόρισε να δώσει το στίγμα της στους χαρακτήρες. Έτσι, το σχέδιο είναι δυνατό και  ισορροπεί ανάμεσα στις πιο indie επιρροές της και σε ένα εξευρωπαισμένο manga inspired style. To χρώμα του Dan Jackson, τέλος, είναι αποδοτικό και ταιριάζει με τα μελάνια της Cloonan, με αποτέλεσμα σχέδιο και χρώμα να δένουν αρμονικά σε κάθε σελίδα.

Σε γενικές γραμμές, θα έλεγα ότι το ΤHE TRUE LIVES OF THE FABULOUS KILLJOYS είναι ένα challenge για έναν αναγνώστη που δεν έχει μεγάλη σχέση με τα superhero comics – πόσο μάλλον, αν δεν έχει εντρυφήσει στη δουλειά του Gerard Way, είτε στη μουσική είτε στο σενάριο. Ωστόσο, με καλή θέληση και λίγο υπομονή, θα μπορέσει να αποκωδικοποιήσει το concept του. Διαφορετικά, θα χαθεί στις ασάφειες που εν γνώση του μεταχειρίζεται ο Way και θα πλεύσει στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα… Προσωπικά, θα ήθελα να διαβάσω τα επόμενα τεύχη, γιατί έχω περιέργεια να δω τι καλό μας επιφυλλάσει ο χαρισματικός Way και η εκπληκτική Cloonan!

Y.Γ. Νομίζω ότι αρχίζουν και με ιντριγκάρουν τα superhero comics μετά από την ανάγνωση του εν λόγω τεύχους! Challenge accepted!