Γεννήθηκα στην Αθήνα, όπου και μεγάλωνα, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Με πήγανε στα Χανιά μπας και μ' ευνοήσει το κλίμα, αλλά ήταν πια αργά για να ρίξω μπόι, γι' αυτό και γύρισα πίσω με την πρώτη ευκαιρία. Διαβάζω comics από παλιά και βιβλία από πάντα, σε εντατικούς ρυθμούς, που και πάλι δεν μου φαίνονται αρκετοί! Δε θα μπορούσα να ζήσω χωρίς γάτες, ή καφέ. Μιλάω είτε πολύ ή καθόλου... αλλά συνήθως πολύ. ('Ντάξει... πάντα πολύ.)
Εδώ στο Comicdom είμαστε της πολυφωνίας. Επί της πράξης. Παρ' ότι, λοιπόν, οι φανατικοί μας αναγνώστες έχουν ήδη πάρει μια ιδέα για το THE OTHER DEAD #1 στα SNAPSHOT REVIEWS αυτής της εβδομάδας, ακολουθεί και η δικιά μου, σαφώς πιο θετική και αναλυτικότερη, ματιά πάνω στην προσπάθεια του Joshua Ortega να αλλάξει το πώς βλέπουμε τα zombies.
Εκείνο το τραγούδι, που βασίζεται σε εκείνο το άλλο Ιταλικό τραγούδι, το ακούσαμε. Εκείνη την ταινία, που βασίζεται σε εκείνη την παλιότερη ταινία, το βιβλίο, το comic, το θεατρικό, την είδαμε. Διαβάσαμε και εκείνο το comic που βασίζεται σε ένα παλιότερο comic. Και παρ' όλα αυτά, το BRAIN BOY της Dark Horse με ξάφνιασε. Γιατί δεν είναι ένα απλό comic που βασίζεται σε ένα παλιότερο...
Από μια ηλικία και μετά, είπα ότι είμαι πολύ "ώριμη" για να διαβάζω υπερηρωικά comics χωρίς λόγο. Και έκτοτε προσθέτω "λόγους" σε μια λίστα. Τελευταία (but not least) σε αυτή την λίστα, η Kathryn Immonen (σύζυγος του σχεδιαστή Stuart Immonen) και λόγος προσθήκης της τα τεύχη 646- 655 του JOURNEY INTO MYSTERY της Marvel Now!
Με τα πέντε πρώτα τεύχη του FIVE GHOSTS στα χέρια μου, πολλά πράγματα έχω να πω και όλα φαίνονται να είναι υλικό πρώτης παραγράφου, αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά. Το FIVE GHOSTS πρώτο-εμφανίστηκε ως αυτοέκδοση το 2012, όταν και τράβηξε την προσοχή της Image (ευχαριστώ Image!), με αποτέλεσμα να ολοκληρώνει το καλοκαίρι τον πρώτο του κύκλο.
Υπάρχουν δυο reviews για το Happy στο μυαλό μου, το ένα είναι το "fan girl version" και το άλλο είναι το αντικειμενικό. Θα διαλέξω να μοιραστώ το δεύτερο εδώ, γιατί το πρώτο είναι, μεταξύ μας, κυρίως γκρίνια. Αντικειμενικά, λοιπον, και αν δεν συνυπολογίσω το ποιος είναι ο συγγραφέας του και το ποιες προσδοκίες έχει δημιουργήσει στους πολλούς θαυμαστές του, το HAPPY! είναι ωραία δουλειά.
