“Δράκοι” Στα Manga!!!

Όλοι κάνουμε λάθη. Αλήθεια. Αυτό που μας κάνει και διαφέρουμε, είναι η συχνότητα, αλλά και το πώς τα χειριζόμαστε. Όλοι όσοι γράφουμε είτε σε κάποιο έντυπο είτε σε κάποιο site, γενικά οπουδήποτε μπορεί να διαβάσει κόσμος αυτά που γράφουμε, σαφώς και δεν εξαιρούμαστε από το παραπάνω. Κι εγώ έχω κάνει λάθη σε άρθρο μου, θεωρώ αδύνατον να ξεφύγει κανείς από αυτό, και  έκανα αυτό που θεώρησα σωστό, όχι μόνο να το διορθώσω, αλλά και να σημειώσω ότι διορθώνω κάποιο λάθος.

Από εκεί και πέρα όμως, δεν φτάνει να παραδέχεται κανείς ότι κάνει λάθος. Θεωρώ ότι έχοντας δημόσιο βήμα, ακόμα και μέσα από ένα site, οφείλεις να είσαι προσεκτικός σε αυτά που λες/γράφεις και να φροντίζεις ώστε οι πληροφορίες που δίνεις, να είναι όσο το δυνατόν ακριβέστερες.

Πολλοί συνάδελφοι σε έντυπα κυρίως μέσα, φαίνεται ότι δεν πιστεύουν τα παραπάνω. Πολλές φορές έχουν γραφτεί λάθος πληροφορίες σε εφημερίδες, έχουν μεταδοθεί λάθος πληροφορίες σε κανάλια και δεν έχουν ζητήσει καν συγγνώμη. Ο “δαίμονας του τυπογραφείου” τείνει να γίνει είδος υπο εξαφάνιση, ενώ η δημοσιογραφική δεοντολογία έχει πάει προ πολλού περίπατο. Πριν αρχίσετε να γράφετε σχόλια του τύπου “σιγά που λες τον εαυτό σου δημοσιογράφο ρε μεγάλε”, να σας πω πρώτος ότι δεν έχω καμία τέτοια ιδιότητα. Το ότι αναφέρομαι σε συναδέλφους, είναι επειδή πιστεύω ότι ούτε εκείνοι διαθέτουν αυτά που υποτίθεται ότι διαθέτει ένας δημοσιογράφος.

Όχι, δεν τρελάθηκα καλοκαιριάτικα, δεν τα έχω βάλει με την ελληνική δημοσιογραφική κοινότητα έτσι γιατί δεν είχα τι άλλο να κάνω, απλά έτυχε και διάβασα ένα άρθρο στο περιοδικό Ταχυδρόμος της προηγούμενης εβδομάδας, που με έβγαλε από τα ρούχα μου. Το άρθρο τιτλοφορείται “ΜΑΝΓΚΑ – Τα γιαπωνέζικα κόμικς είναι μόδα” και υποτίθεται ότι κάνει μια γενική παρουσίαση των manga και έχει στον υπέρτιτλο τη φράση:

Μην πτοείσθε αν δεν ξεχωρίζετε τους ήρωες από τις ηρωίδες βυθιστείτε στα μεγάλα εκφραστικά μάτια τους, που, όταν κλαίνε, στάζουν σαν βρύσες. Ιαπωνίς κι εσύ πονείς- κι είναι της μόδας να συμπάσχει μαζί σου όλος ο κόσμος.

Το διάβασα λοιπόν ολόκληρο και μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι είναι το χειρότερο και πλέον ανακριβές κείμενο του είδους που έχω διαβάσει. Επειδή όμως το δικό μου λεξικό και το δικό σας μπορεί να διαφέρουν, παραθέτω ολόκληρο το άρθρο. Προειδοποιώ όμως, δεν ευθύνομαι εγώ για τυχόν μόνιμες εγκεφαλικές βλάβες που μπορεί να πάθετε…

Αν ζείτε ακόμα, δεν μπορεί παρά να συμφωνήσετε μαζί μου, ότι η συντάκτης του άρθρου, Κατερίνα Δράκου, δεν πρέπει να έχει διαβάσει ούτε ένα manga στη ζωή της. Όχι μόνο αυτό, φαίνεται ότι η συντάκτης επίσης αναγκάστηκε να γράψει ένα άρθρο για ένα αντικείμενο που δεν γνωρίζει και ο σαδιστής υπεύθυνος ύλης της, της απαγόρευσε να κάνει έστω και μια υποτυπώδη έρευνα στο internet. Τι είναι τα Μπισούχο και τα Μπισούνεν; Μπορείτε να μας πείτε αγαπητή συντάκτρια, πού βρήκατε ότι το bishoujo μεταφράζεται μπισούχο; Πώς καταλήξατε στο συμπέρασμα ότι το σήμα κατατεθέν των manga είναι τα μαλλιά που αψηφούν τη βαρύτητα; Γράφετε ένα άρθρο -υποτίθεται- για να καταρρίψετε κάποια στερεότυπα που κυκλοφορούν (όπως αυτό με τα μεγάλα μάτια που γράψατε) και καταλήγετε να μιλάτε μόνο για αυτά. Ούτε το όνομα του Osamu Tezuka δεν καταφέρατε να γράψετε σωστά… Ούτε καν αυτό…

Λυπάμαι τις εκδόσεις Anubis που αντί να αναδειχτούν μέσα από ένα άρθρο σε ένα περιοδικό ευρείας κυκλοφορίας, καταθάφτηκαν από την ίδια την ποιότητα του άρθρου.

Λέγεται Google, λέγεται Wikipedia, λέγεται Internet. Δεν είναι ντροπή, είναι εργαλείο…