SNAPSHOT REVIEWS 10-01-13
47 RONIN #1
Writer: Mike Richardson
Artist: Stan Sakai
Dark Horse Comics
Πρόκειται για μια από τις αγαπημένες μου ιστορίες της Ιαπωνικής Ιστορίας. Κατά το 18ο Αιώνα, μετά από μια διαμάχη στην αυλή του Shogun, ο άρχοντας Asano της περιοχής του Ako, αναγκάζεται να κάνει seppuku, ιεροτελεστική αυτοκτονία. (Είναι τρελοί αυτοί οι Ιάπωνες! Ή μήπως όχι;) Οι 47 samurai που βρίσκονται στην υπηρεσία του, είναι πλέον ronin, samurai χωρίς αφέντη. Πιστοί στον αφέντη τους και στον κώδικα των samurai, bushido, σχεδιάζουν εκδίκηση για δύο χρόνια. Τελικά, κατορθώνουν να εκδικηθούν τον αφέντη τους, ακόμη και αν αυτό τους στοιχίζει την ίδια τους τη ζωή.
Αυτή η επική περιπέτεια επιχειρείται να αποτυπωθεί εδώ. Αυτός είναι και ο λόγος που η Dark Horse έριξε μεγάλα χαρτιά στο project και αναφέρομαι, φυσικά, στον Stan Sakai, δημιουργό του USAGI YOJIMBO, αλλά και στον εκδότη και ιδρυτή της εταιρίας, Mike Richardson. Το 47 RONIN είχε, επομένως, όλα τα εχέγγυα της επιτυχίας. Και λέω είχε, γιατί δε νομίζω ότι τα κατάφερε.
Ο Richardson έπεσε στην παγίδα της “μεγάλης” ιστορίας. Από πού την πιάνεις; Από τα μαλλιά, απαντώ. Ναι, από τα μαλλιά! Πώς έχει κάνει ο Shanower με το AGE OF BRONZE; Δεν τη φοβάται, βρε παιδί μου, την ιστορία. Εδώ, όμως, οι δημιουργοί φαίνονται τρομαγμένοι, σκόρπιοι. Δε δίνουν άπλα στην ιστορία και αν δεν έχουν άπλα, ας δώσουν το ζουμί. Τίποτε από τα δύο δε γίνεται. Ο ρυθμός έχει κάτι το ξεκούρδιστο, το σπασμωδικό, πότε πάει πιο γρήγορα και πότε πιο αργά, χωρίς φανερό λόγο, και η τεχνική της αναδρομικής αφήγησης είναι απλά αποτυχία.
Βέβαια, το σχέδιο είναι υψηλού επιπέδου. Αναμφίβολα πέφτει στη σχετική ευκολία του ο Sakai – αν και εδώ έχει να κάνει με ανθρώπους – αλλά είναι απλά υπέροχα απολαυστικές οι σελίδες του. Ζωντανό σχέδιο, με πολλές λεπτομέρειες, όμορφο, προσεγμένο, αλλά δυστυχώς δεν έχει κάπου να στηριχτεί.
COLDER #1-3
Writer: Paul Tobin
Artist: Juan Ferreyra
Dark Horse
Με ένα από τα πιο ενοχλητικά, αρρωστημένα εξώφυλλα, ήταν αδύνατον να μη μου κεντρίσει την προσοχή; Περίμενα τουλάχιστον τρελό, παρανοϊκό δολοφόνο, που γδέρνει τα θύματά του (“Και αποφάσισες να το διαβάσεις;”, θα ρωτήσεις. Ε, ναι!), αλλά το μόνο που πέτυχα είναι το “τρελός” και όχι το splatter. Και αυτό γιατί θέμα του COLDER είναι η ίδια η τρέλα.
Ο Declan είναι μια ειδική περίπτωση. Είναι σε κατατονική κατάσταση και η θερμοκρασία του σώματός του είναι πολύ, μα πολύ, πιο κάτω από το κανονικό. Η νοστιμούλα νοσοκόμα, Reece, τον έχει πάρει υπό την προστασία της και τον φροντίζει στο σπίτι της, ακόμη και αν δεν ξέρει τίποτα για εκείνον. Το κάνει, βέβαια, από την καλή της την καρδιά και για να συγχωρεθούν τα πεθαμένα της, αλλά και το γεγονός ότι ο Declan, κατατονικός-ξεκατατονικός (δε τη δεχόμουν τη λέξη στο Scrabble) είναι κούκλος, έχει να κάνει. Δεν κάνω κανένα spoiler, αλλά πάντως τα πράγματα γίνονται πολύ επικίνδυνα, όσο μαθαίνουμε για τον Hungry World.
Ευχάριστη έκπληξη! Δε βαρέθηκα στιγμή, αν και η ιδέα που εισάγεται εδώ είναι λίγο… τρελή. Στο #2, μάλιστα, ο ρυθμός πέφτει τραγικά, μιας και οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες αναλώνονται σε ένα “Μα τι σκ@$α γίνεται;” “Κάτσε να σου εξηγήσω με λεπτομέρεια, ξανά και ξανά”. Ευτυχώς, στο #3, μπαίνουν δύο στοιχεία που κάνουν, κακά τα ψέματα, μια ιστορία ενδιαφέρουσα: κίνδυνος και ερωτισμός. Στο κομμάτι του κινδύνου, δε, ο Tobin έχει κάνει αυτό που κάθε αφηγητής που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να κάνει: Να φτιάξει έναν απίθανο κακό.
Το σχέδιο είναι αξιοπρεπές, δένει πολύ με το ρυθμό, δεν είναι παράταιρο και το χρώμα έχει εδώ έναν ζωτικό ρόλο.
Δε λέω ότι είναι αριστούργημα το COLDER αλλά έχει κάτι.
THOR: GOD OF THUNDER #1-3
Writer: Jason Aaron
Artist: Esad Ribic
Marvel Comics
Έχω ένα άλυτο θέμα με τον Thor της Marvel. Μου αρέσει, αλλά, πώς να το κάνουμε, είναι θεός, δεν είναι υπερήρωας. Πώς μπορεί να μπει στα δεδομένα μιας τέτοιας ιστορίας ένας θεός; Κάθε φορά που διαβάζω ιστορία του θεού του κεραυνού, ενώ τη χαίρομαι, κάπου νιώθω ότι βιάζεται το πράγμα. Για παράδειγμα, σε αυτή την επική ιστορία, με θεούς από όλους κόσμους (που και αυτό να το καταπιώ ), κοσμικές σφαγές και θεϊκά τέρατα, τσουπ, εμφανίζεται ο Iron Man και με πετάει έξω.
Τέλος πάντων, εν προκειμένω, έχουμε να κάνουμε με μια πολύ ωραία ιστορία, με πολύ καλή αφηγηματική τεχνική. Αποφεύγοντας τα πολλά spoilers, ο Thor βρίσκεται μπροστά στην απόλυτη απειλή, σε έναν ακαταμάχητο God Butcher. Τί σας έλεγα ότι ο κακός κάνει την ιστορία; Να τα πάλι, μπροστά μας. Είναι ανατριχιαστικός, απύθμενα κακός και ισχυρότατος. Με αγχώνει. Πραγματικά ανησυχώ για το ξανθό αγόρι.
Εμείς παρακολουθούμε τον Thor και αυτή τη μάχη με τον απόλυτο εχθρό, σε τρία χρονικά επίπεδα. Στο ένα, ο Thor νεαρός θεός (βάλε με το νου σου ακόμη δεν έχει πάρει το Mjolnir), στο δεύτερο ο Thor, o “δικός μας”, ας πούμε, και στο τρίτο, ο Thor γέρος, μονόφθαλμος και βασιλιάς πια. Και όμως, η αφήγηση εκτυλίσσεται ομαλά, κρατά την ιστορία στιβαρή και το ενδιαφέρον μας αμείωτο. Ανυπομονώ για τη συνέχεια!
Το σχέδιο άψογο για μια τέτοια επική ιστορία, μιας και έχει τις κατάλληλες δόσεις ρεαλισμού και ονειρικής διάστασης, καθώς και πολύ ένταση. Σε αρκετά σημεία, υπάρχει η ηρεμία που δίνει στο ρυθμό η αφήγηση μιας ιστορίας, την ίδια ώρα που γίνεται μάχη στο panel. Το βρήκα εξαιρετικό.
