SHUTTER #1-3

Writer:Joe Keatinge
Artist: Leila Del Duca
Image Comics

Με μια μικρή καθυστέρηση (αφού πεισματικά περίμενα μέχρι να μαζευτούν 2-3 τεύχη πρώτα), αλλά και με μεγάλη χαρά, θα ήθελα να μιλήσω για το SHUTTER. Την (σχετικά) καινούρια σειρά της Image, στην οποία ο – σαφώς έμπειρος – Joe Keatinge ενώνει τις δυνάμεις του με την – απίστευτα ταλαντούχα και πρωτοεμφανιζόμενη – Leila Del Duca, για να δημιουργήσουν έναν συναρπαστικό fantasy κόσμο, στον οποίο χωράνε τα πάντα, από γιάπηδες μινώταυρους και σκελετούς μπάτλερ, μέχρι μωβ νίντζα φαντάσματα. Kαι όλα αυτά σε μία Νέα Υόρκη με οργιαστική βλάστηση, δρακοφωλιές στις κόγχες των ουρανοξυστών και ζέπελιν.

Η Kate Kristopher προέρχεται από μία οικογένεια εξερευνητών, έχει μεγαλώσει με τον πατέρα της, ζώντας την μία περιπέτεια μετά την άλλη, και έχει κουραστεί. Το χρέος της απέναντι στην οικογενειακή παράδοση δε θα μπορούσε να την απασχολεί λιγότερο πια. Ζει στο διαμέρισμά της, με την “anime ξυπνητήρι” γάτα της και την cool συγκάτοικο της και δουλεύει ως φωτογράφος. Οι μέρες που γυρνούσε τον κόσμο, κυνηγούσε την περιπέτεια και ζούσε σα διασημότητα, χάρη στα βιβλία που εξιστορούσαν τα κατορθώματά της, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, μετά από την τραγική απώλεια του πολυαγαπημένου της πατέρα. Αλλά μερικές φορές το παρελθόν και οι οικογενειακές παραδόσεις επιστρέφουν για να μας στοιχειώσουν.

Σε πρώτη ανάγνωση, το σενάριο του SHUTTER φαίνεται να επιτελεί έναν και μοναδικό σκοπό: να δημιουργήσει ένα σύμπαν που να δικαιολογεί την επίδειξη των δυνατοτήτων της Del Duca. Δε δίνει στον αναγνώστη το απαραίτητο ερέθισμα για να κολλήσει, κάτι που, για καλό της σειράς και εν τέλει και του προαναφερθέντος αναγνώστη, υπερκαλύπτεται με τη δουλειά της Del Duca και του colorist Owen Gieni. Η πικρή αλήθεια για το SHUTTER είναι πως το σενάριο λειτουργεί αρκετά ασύμμετρα στα τρία πρώτα τεύχη, από το τρομερά εμπνευσμένο μέχρι το διαδικαστικό, σίγουρα όμως φαίνεται εν τέλει πως πάει να γίνει συνολικά αρκετά ενδιαφέρον… Ενδιαφέρον, αν και όχι πολύ πρωτότυπο από άποψη πλοκής, σίγουρα ιδιαίτερο από άποψη χαρακτήρων, τοποθετημένο σε έναν πραγματικά συναρπαστικό κόσμο.

Είναι σαφές πως η Del Duca είναι πολύ ταλαντούχα και “ιδιαίτερη” σχεδιάστρια, που στη συγκεκριμένη δουλειά καταφέρνει να δείξει το – μεγάλο – εύρος των δυνατοτήτων της. Φυσικά, όταν βλέπεις έναν καλλιτέχνη αυτού του επιπέδου, κοιτάς τη δουλειά του στο μικροσκόπιο, ψάχνοντας και το παραμικρό ελάττωμα και επειδή ψάχνοντας πάντα κάτι θα βρεις: η Del Duca δίνει – πού και πού – την εντύπωση πως ίσως σε κάποια μικροπράγματα να ψάχνεται ακόμη σχεδιαστικά – και αυτό προφανώς είναι το πιο τρανταχτό που κατάφερα να βρω, αναζητώντας ψεγάδια στη δουλειά της.

Έδωσα στο SHUTTER τον χρόνο του, για να καταλάβω αν μου αρέσει και πέρα από τον αρχικό ενθουσιασμό που προκαλεί το σχέδιο. Η αλήθεια είναι ότι ταλαντεύτηκα πολύ και από σελίδα σε σελίδα σχεδόν άλλαζα γνώμη. Όπου, πάντως, και να καταλήξει όλο αυτό, όση κοιλιά και να κάνει ή όσο αδιάφορο και να είναι εν τέλει το σενάριο του SHUTTER (που, για να μην παρεξηγηθώ, φαντάζει όλο και πιο απίθανο κάτι τέτοιο, από τεύχος σε τεύχος), θα είναι μία από τις πιο αξιόλογες (σχετικά) καινούριες κυκλοφορίες, μόνο και μόνο χάρη στην Del Duca.