I Am A Comics Artist! I Am Not Afraid Of The Crisis!
Όχι πολύ καιρό πριν, στο άκουσμα της φράσης “Οικονομική κρίση” κανείς δεν αντιδρούσε ιδιαίτερα, άντε το πολύ-πολύ, να έλεγε ιστορίες για το ’29. Σήμερα, όμως, ακόμα και σε αυτή τη μικρή γωνιά του πλανήτη, ανάμεσα στον ήλιο, τη θάλασσα και τ’αγόρι της πετιέται και μια συζήτηση για το μαύρο του όχι και πολύ μακρινού μέλλοντός μας. Όποιος δε, πηγαίνει με το λεωφορείο στην δουλειά του, σίγουρα έχει πέσει πάνω σε διάλογο μεταξύ ηλικιωμένων που γυρνάνε από το πρωινό (πολύ πρωινό όμως) μπάνιο τους και αναλύουν την κατάσταση “όχι σαν τους φτιόγκους στα κανάλια“, αλλά έχοντας “φάει τη ζωή με το κουτάλι” και έχοντας “σπουδάσει στο πανεπιστήμιο της ζωής“.
Σχέδια επί σχεδίων συντάσσονται καθημερινά, τόνοι φαιάς ουσίας καταναλώνονται, προκειμένου να διώξουμε την κακιά κρίση και να ξαναβγάλουμε από το συρτάρι τα χρυσά μας κουτάλια. Σπανίως τα σχέδια αυτά περιλαμβάνουν εσάς κι εμένα. Επικεντρώνονται περισσότερο σε αυτούς οι οποίοι φρόντισαν να μας φέρουν σε αυτό το σημείο εξαρχής, αλλά έτσι πρέπει να γίνει, γιατί μάλλον όλοι ξέρουν τι κάνουν εκτός από εμένα…
Δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν, η οικονομική κρίση να μην επηρεάσει και την αγορά των comics. Θυμάστε όλοι ότι η Diamond αυξάνει της τιμές της κάθε όποτε να ναι, έτσι δεν είναι; Παρατηρήσατε ότι από το Previews αρχίζουν να απουσιάζουν κάποιοι μικροί εκδότες (ή αν όχι να απουσιάζουν, να εμφανίζονται πιο σποραδικά); Εκδοτικές σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα (όπως όλες οι επιχειρήσεις, άλλωστε) και κινήσεις όπως αυτή της Anarchy Studios, να βγάλει το Vampirella μόνο με $1.99 θα αρχίσουν να γίνονται όλο και πιο συχνές.
Τι γίνεται όμως με την άλλη πλευρά; Μιλάω για τους καλλιτέχνες, οι οποίοι σαφώς και επηρεάζονται και αυτοί από την κρίση, ίσως και περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Καταρχάς, στην περίπτωση που δουλεύουν inhouse σε κάποια μηνιαία σειρά, φαντάζομαι ότι θα τρέμουν την ημέρα που θα τους ανακοινώσει ο εκδότης τους ότι η σειρά δεν πάει καλά και πρέπει να την κόψουν. Σε περίπτωση που αμοίβονται με ποσοστά πάλι, δεδομένου ότι οι πωλήσεις πέφτουν, πέφτει και η αμοιβή τους. Σε άλλες εποχές, όταν ο αέρας μύριζε γιασεμί, παρέα με τους πρωτοκλασάτους καλλιτέχνες, πουλούσαν και οι – πώς να το πω ευγενικά – πιο μέτριοι. Όταν ο κόσμος έχει λεφτά να ξοδέψει, θα αγοράσει περισσότερα πράγματα, θα αγοράσει και “εκείνο που έχει συμπαθητικό σχέδιο, αλλά δεν είναι και να τρελαίνεσαι” ή αυτό που ” είχε πλάκα, αν και το σενάριο ήταν γραμμένο σε χαρτοπετσέτα” κ.λ.π.
Τι θα κάνουν λοιπόν οι καλλιτέχνες που βλέπουν την κρίση πιο κοντά από ότι θα ήθελαν; Ο Jason Thibault έχει την απάντηση και προσφέρει 23 τρόπους για να επιβιώσει ένας καλλιτέχνης εν μέσω οικονομικής κρίσης. Πρέπει να ομολογήσω, ότι αν και καθόλου αστείο διασκέδασα πολύ με το συγκεκριμένο άρθρο. Φαντάζομαι, ότι σε κάποιον που φτιάχνει comics θα φανεί περισσότερο χρήσιμο από ότι σε μένα, αλλά όταν διαβάζω αυτό το παρακάτω…
20. Be original. I know it’s a cliche but if you’re an artist you probably have something unique to express. I mean nobody really wants to see your take on Spiderman or Batman. We’ve been reading re-hashed storylines for the past 30 years. Odds are yours won’t be any better.
… δε μπορώ να μην χαμογελάσω. Ανάμεσα στα υπόλοιπα που προτείνει ο Thibault, είναι και η συστηματική συμμετοχή σε social media sites (facebook, mySpace, Twitter κ.α.), ενώ ιδιαίτερη αναφορά κάνει στα comics fora, στα οποία μπορεί κανείς να διαφημίσει την δουλειά του και να τραβήξει καινούριο κοινό.
Δεν θα έκανα αναφορά στο άρθρο του Thibault, αλλά πιστεύω ότι αξίζει να διαβαστεί από οποιονδήποτε ψάχνει να βρει μια εναλλακτική οπτική γωνία για την επιχείρησή του.
