THE PLAYWRIGHT

Writer: Daren White
Artist: Eddie Campbell
Top Shelf

Ο Εddie Campbell είναι σπουδαίος δημιουργός και έχει αφήσει τη δική του σφραγίδα στα comics. Από το ALEC και το BACCHUS μέχρι το FROM HELL (που συνδημιούργησε με τον Alan Moore) και το THE FATE OF THE ARTIST, κάθε του δημιουργία είναι ένα σημαντικό γεγονός. Από την άλλη, δε μπορώ να πω ότι μου είναι πάντα εύκολο να απολαύσω τα comics του. Σίγουρα το FROM HELL ήταν για μένα μια εμπειρία ζωής και το FATE OF THE ARTIST (αν και ήταν ιδιαίτερα απαιτητικό από τον αναγνώστη του) άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνομαι τι είναι comic, αλλά δεν μπορώ παρά να ομολογήσω πως, π.χ. η ανάγνωση του ALEC, με δυσκόλεψε και εξακολουθεί να με δυσκολεύει πάρα πολύ, ενώ πολλές φορές διαβάζοντας το MONSIEUR LEOTARD έμεινα απορημένος. Δεν παραγνωρίζω με αυτό την αξία κανενός από τα δύο comics, αλλά οφείλω να πω πως τα περισσότερα comics του Campbell είναι ιδιαίτερα απαιτητικά και σίγουρα δεν προσφέρονται για ανάγνωση οποιαδήποτε στιγμή.

Μάλλον λοιπόν βρέθηκα στην κατάλληλη στιγμή, όταν πήρα στα χέρια μου να διαβάσω το THE PLAYWRIGHT.

Ήρωας είναι ένας μεσήλικας συγγραφέας θεατρικός συγγραφέας ο οποίος στο μεγαλύτερο κομάτι του comic παραμένει ανώνυμος και στο οποίον ο παντογνώστης αφηγητής αναφέρεται συνέχεια με την ιδιότητα του. Στις σελίδες του comic μαθαίνουμε για την ερωτική-σεξουαλική του ζωή από την εφηβεία του μέχρι τις μέρες μας. Μαθαίνουμε για τις “καθημερινές” του φαντασιώσεις του μέσα σε ένα λεωφορείο, για τις προηγούμενες σχέσεις του ή για τις αναζητήσεις του στο διαδίκτυο.

Αν και το comic περιστρέφεται γύρω από το σεξ, αυτό δε γίνεται σε καμιά στιγμή υπερβολικά. Κάθε άλλο. Με έναν πολύ έξυπνο τρόπο, παρακολουθώντας σκηνές από τη ζωή του συγγραφέα και το σχολιασμό του αφηγητή (ο οποίος είναι και ο μοναδικός που “μιλά” στη διάρκεια του comic), βλέπουμε συχνά το σεξ ή η επιθυμία να μπλέκονται άμεσα με την καθημερινότητα και να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της.

Το comic είναι χωρισμένο σε δέκα πράξεις. Το κείμενο από μόνο του διακρίνεται από έναν ιδιαίτερο, συχνά σαρκαστικό τόνο και με ένα σκοτεινό και πικρό χιούμορ. Οι εικόνες που παρατίθενται δε συνοδεύουν απλά το κείμενο, αλλά συχνά του δίνουν μια εντελως νέα διάσταση. Συχνά οι δημιουργοί δείχνουν μια ειρωνική διάθεση απένταντι στον πρωταγωνιστή. Αρχικά μου δόθηκε η εντύπωση πως πρόκειται για έναν ήρωα που είναι καταδικασμένος στη δική του προσωπική δυστυχία. Η αλήθεια είναι όμως πως με το πέρασμα τον σελίδων τον είδα όλο και περισσότερο με μεγαλύτερη συμπάθεια και τελικά δείχνει να κερδίζει την ελπίδα για κάτι καλύτερο.

Από την πρώτη του σκηνή του PLAYWRIGHT, όπου παρακολουθούμε τις σκέψεις του ήρωα μέσα στο λεωφορείο βρέθηκα να κάνω παραλληλισμούς με comics του Clowes. Ο συνδυασμός μοναξιάς, ενδόμυχων σκέψεων, λεπτής ειρωνίας, καθημερινότητας αλλά και ο ίδιος ο πρωταγωνιστής σίγουρα παραπέμπουν εκεί. Tο PLAYWRIGHT, εντούτοις, αποπνέει μια αισιοδοξία που δεν προκύπτει συχνά στα έργα του Clowes.

Μου άρεσε πολύ το PLAYWRIGHT. Καταφέρνει και αγγίζει πολύ δύσκολα πράγματα με έναν πολύ έξυπνα χιουμοριστικό τρόπο. Δεν παίρνει τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά αλλά ρίχνει διεισδυτικές ματιές στα άδυτα της ανυρώπινης ψυχής. Είναι αστείο και ευφυές και συγκηνητικό μαζί με έναν πολύ απλό και ιδιαίτερο τρόπο.