THE AMAZING SPIDER-MAN 2

Σκηνοθεσία: Marc Webb
Σενάριο: Alex Kurtzman, Roberto Orci, Jeff Pinkner
Πρωταγωνιστούν: Andrew Garfield, Emma Stone, Jamie Foxx, Dane DeHaan, Colm Feore, Felicity Jones, Campbell Scott, Embeth Davidtz, Paul Giamatti, Sally Field
Columbia Pictures, Marvel Entertainment

SPOILER ALERT! Το παρόν άρθρο ενδέχεται να περιέχει spoilers για την πλοκή της ταινίας. Αν σκοπεύετε να την δείτε και δεν θέλετε να σας αποκαλυφθούν γεγονότα και καταστάσεις, συνεχίστε εδώ.

Ο Spidey επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη, για το sequel του reboot του κινηματογραφικού Spider-Man franchise που ξεκίνησε με το THE AMAZING SPIDER-MAN το 2012, μία ταινία που αρκετοί της βρήκαν πολλά προβλήματα, με αποτέλεσμα να θεωρείται μέτρια, ειδικά όταν υπάρχει το SPIDER-MAN 2 του Sam Raimi. Για να δούμε, λοιπόν, τα καταφέρνει το ASM 2 καλύτερα;

Σας ενημερώνω, πάντως, πως θα υπάρξουν μερικά spoilers παρακάτω, οπότε αν τα αποφεύγετε, καλό θα είναι να σταματήσετε τώρα.

Η ταινία ξεκινά με ένα flashback, σχετικό με τους γονείς του Peter Parker και το μυστήριο της εξαφάνισής τους, το οποίο ήταν ένα από τα κεντρικά σημεία της πλοκής στην πρώτη ταινία. Κατόπιν, βρίσκουμε τον Spider-Man (Andrew Garfield) να συνεχίζει να πολεμά το έγκλημα στη Νέα Υόρκη, δύο χρόνια μετά το τέλος του ASM. Ετοιμάζεται να αποφοιτήσει από το κολέγιο και παράλληλα συνεχίζει την σχέση του με την Gwen Stacy (την οποία παίζει η πολύ όμορφη Emma Stone). Όμως, έχει ενοχές για αυτή του την σχέση, καθώς αθετεί την υπόσχεση που έδωσε στον πατέρα της στην πρώτη ταινία.

Κατά την διάρκεια μίας αναμέτρησης με τον εγκληματία Aleksei Sytsevich (Paul Giamatti), σώζει έναν υπάλληλο της Oscorp, τον Max Dillon (Jamie Foxx), ο οποίος αμέσως μετά φτάνει στο απόλυτα λογικό και καθόλου creepy συμπέρασμα πως πλέον είναι κολλητοί με τον Spider-Man (ε, κάπως πρέπει να δικαιολογήσουμε πως, αργότερα, όταν θα γίνει Electro, μισεί θανάσιμα τον Spidey. Επίσης γνωστό και ως “τεμπέλικο γράψιμο”).

Ταυτόχρονα, μαθαίνουμε πως ο Norman Osborn (Chris Cooper) είναι στα τελευταία του, κάτι που κάνει το γιό του, το Harry (Dane DeHaan) – και παιδικό φίλο του Peter – να επιστρέψει στο Manhattan. Ο ετοιμοθάνατος Norman του αποκαλύπτει πως οι Osborn πάσχουν από μία κληρονομική ασθένεια. Αυτή η ασθένεια είναι υπαίτια για το γεγονός πως είναι ετοιμοθάνατος, ενώ ο Harry είναι στην ηλικία που αυτή η ασθένεια ξεκινά. Ο Norman πεθαίνει, αλλά όχι πριν αφήσει στον Harry μία συσκευή με όλες τις έρευνες του στην Oscorp.

Αυτό που δεν μας εξηγείται ποτέ, είναι γιατί περίμενε τόσα χρόνια μέχρι να πει στον γιο του για αυτή την αρρώστια. Επίσης, γιατί έκανε παιδί, εφόσον ήξερε πως η ασθένεια είναι κληρονομική; Γιατί ο Harry κινδυνεύει να πεθάνει άμεσα και πολύ πιο γρήγορα από τον πατέρα του; Γιατί η ταινία αυτή έχει σενάριο που δεν μπαίνει στον κόπο να δικαιολογεί τα γεγονότα που εξιστορεί; Εν πάση περιπτώσει, δεν θα εξιστορήσω περισσότερα. Θα σας αφήσω να τα δείτε μόνοι σας.

Όπως είπα, λοιπόν, το σενάριο έχει πολλά προβλήματα. Είναι “εύκολο” και “βολικό”, ενώ υπάρχουν πολλά sub-plots, τα οποία βαραίνουν την ταινία και είναι κατά την γνώμη μου περιττά. Και αυτό είναι ένα άλλο πρόβλημα. Δεν υπάρχει focus σε κάτι συγκεκριμένο, αλλά προσπαθεί να δώσει βάση σε όλα αυτές τις μικρότερες ιστορίες, με αποτέλεσμα τα περισσότερα να είναι αδιάφορα και χωρίς ουσιαστικό αντίκτυπο. Επίσης, παρόλο που κάποια ερωτηματικά από την πρώτη ταινία παίρνουν απάντηση, κάποια άλλα έχουν ξεχαστεί εντελώς.

Η ταινία έχει πολλά πράγματα να συμβαίνουν ταυτόχρονα και πολλούς villains (Rhino, Electro, Green Goblin/Harry Osborn). Αυτό γίνεται, επειδή προσπαθεί να εγκαθιδρύσει χαρακτήρες και καταστάσεις για μελλοντικά sequels και spin-offs (ήδη έχουν ανακοινωθεί προθέσεις για ταινίες με τους Sinister Six και τον Venom), μιας και η Sony προσπαθεί να αντιγράψει την Marvel και να δημιουργήσει το δικό της Spider-Man κινηματογραφικό σύμπαν. Αλλά το κάνει με έναν εντελώς “άρον-άρον”, λάθος και τεμπέλικο τρόπο.

Πάμε στις ερμηνείες. Ο Garfield και η Stone έχουν χημεία μεταξύ τους και πείθουν ως ζευγάρι. Μάλιστα, πολλές φορές αυτό είναι ένα γεγονός που βοηθά όλη την ταινία. Ο Garfield είναι πολύ καλός και σαν Spider-Man (και εδώ είναι ένα από τα θετικά της ταινίας κιόλας. Είναι ο γνωστός εξυπνάκιας Spidey που ξέρουμε και σαφώς καλύτερος από τον Tobey Maguire). Η Emma Stone, εκτός του ότι είναι κούκλα, παίζει μία Gwen έξυπνη και πιο ενεργά συμμετέχουσα στα τεκταινόμενα γύρω της.

Το κακό είναι πως οι καλές ερμηνείες τελειώνουν σε αυτούς τους δύο. Άντε, να βάλω και την Sally Field που παίζει την Aunt May. Οι υπόλοιποι, όχι απλά κάνουν over-acting, αλλά το κάνουν σε σημείο εκνευρισμού. Μάλιστα, κάποιοι καταφέρνουν να δείχνουν γελοίοι, όπως ο Dr. Ashley Kafka (στα comics ήταν γυναίκα, εδώ άντρας) και η τραγελαφική του προφορά. Ήταν σαν να βλέπω (κακό) cartoon.

Η σκηνοθεσία, σε γενικές γραμμές, δεν έχει να δείξει κάτι ιδιαίτερα καλό, μέχρι προς το τέλος της ταινίας, όπου υπάρχουν και οι καλύτερες ερμηνευτικές σκηνές, ειδικά από τον Garfield. Αν η ταινία ήταν ολόκληρη όπως η τρίτη πράξη της, αυτό το review θα είχε πολύ περισσότερα θετικά να πει. Α, και κάτι που μου προκάλεσε ευχάριστη έκπληξη: ο Spider-Man δε βγάζει συνέχεια την μάσκα του, ούτε του σκίζεται “εντελώς τυχαία”. Πάλι καλά, αφού στην τριλογία του Raimi και στο ASM, είναι άξιον απορίας το πώς δεν ήξερε όλη η Νέα Υόρκη ότι ο Spidey είναι ο Peter Parker.

Κατά τα άλλα, υπάρχει δράση, μπόλικα εφέ και γενικά ό,τι μπορεί να περίμενε κανείς από μία superhero ταινία. Η μουσική είναι πολύ καλύτερη από την αντίστοιχη της προηγούμενης ταινίας και είναι εμφανές πως ο Hans Zimmer, ο οποίος αντικατέστησε τον James Horner, ήταν πολύ καλή επιλογή.

Θα πρέπει να πω πως το AMAZING SPIDER-MAN 2 είναι μία comic book ταινία. Δεν έχει την πρόθεση ούτε και ισχυρίζεται πως είχε την φιλοδοξία να γίνει κάτι παραπάνω, όπως άλλες που ανήκουν στην ίδια κατηγορία. Η δομή της ταινίας θυμίζει μία comic ιστορία Spider-Man. Το θέμα είναι πως υπάρχουν πολλοί λόγοι που η αισθητική και η λογική των comics δε μεταφράζεται σωστά στον κινηματογράφο. Βλέποντας το ASM 2, αυτοί οι λόγοι επιβεβαιώνονται.

Δεν είναι κακή ταινία, αλλά ούτε και καλή. Είναι μέτρια, με μερικές καλές στιγμές και επαρκώς διασκεδαστική. Θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη, αλλά σπαταλά τον χρόνο της στο να ετοιμάζει το έδαφος για μελλοντικές ταινίες. Ελπίζω πως το αναπόφευκτο sequel θα είναι η Spider-Man ταινία που θέλουμε να δούμε. Μέχρι τότε, το SPIDER-MAN 2 του Sam Raimi παραμένει η καλύτερη κινηματογραφική μεταφορά του Ανθρώπου-Αράχνη.

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=DlM2CWNTQ84[/youtube]