Civil War II #3

Το πρώτο κομβικό σημείο του νέου μεγάλου event της Marvel
Snapshot Reviews: Σύντομα reviews για πρόσφατα comics που τράβηξαν την προσοχή μας. Πρώτα τεύχη, σειρές που βρίσκονται σε εξέλιξη, αλλά και λιγότερο προβεβλημένες δουλειές που αξίζει να προσέξετε.

Civil War II #3

WriterBrian Michael BendisArtistDavid MaqruezPublisherMarvel Comics

Φτάσαμε στο πρώτο κομβικό σημείο του νέου μεγάλου event της Marvel, που διαφημίστηκε πολύ, καθώς σε αυτό το τεύχος πέθανε ένας ιστορικός χαρακτήρας της εταιρίας. Ακόμη πιο “σοκαριστικό” είναι το γεγονός ότι αυτός που διέπραξε τον φόνο (γιατί περί φόνου πρόκειται) είναι ένας άλλος ήρωας.

Το προηγούμενο τεύχος τέλειωσε με την Captain Marvel να καταφτάνει στο μυστικό εργαστήριο του Bruce Banner, καθώς σύμφωνα με το όραμα του Ulysses, του Inhuman του οποίου η ικανότητα να βλέπει το μέλλον αποτελεί την αιτία του δεύτερου Εμφυλίου Πολέμου, ο Hulk θα εξαπολύσει την οργή του στον κόσμο, με καταστροφικά αποτελέσματα. Το πρόβλημα είναι ότι ο Banner δεν έχει μέσα του τον Hulk εδώ και έναν χρόνο (TOTALLY AWESOME HULK).

Η Marvel το έχει κάνει συνήθεια τα τελευταία χρόνια να προμοτάρει “σοκαριστικές στιγμές”, που θα προβληθούν σε διάφορα μέσα και πολλές φορές μοιάζουν να μην προκύπτουν φυσικά από την ροή της ιστορίας, ή από αποφάσεις χαρακτήρων που συνάδουν με το characterization που έχουν εδώ και δεκαετίες, και το συγκεκριμένο τεύχος έχει μια τέτοια. Η ιστορία χρειαζόταν έναν θάνατο που θα διχάσει την υπερηρωική κοινότητα και θα κλιμακώσει τον πόλεμο μεταξύ τους. Και αυτό χαρακτηρίζει ένα μεγάλο μέρος των πρώτων αυτών τευχών. Χαρακτήρες που δεν συμπεριφέρονται με βάση τα στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν τόσα χρόνια, αλλά με βάση το πως πρέπει να προχωρήσει η ιστορία, αλλά και σύμφωνα με μια λίστα από “στιγμές” που πρέπει να έχει κάθε μεγάλο event, απλά για να διαφημιστεί περισσότερο.

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι ο Bendis δεν μπορεί να εξάγει, τόσο τώρα όσο και όταν προχωρήσει και άλλο η πλοκή, κάποιες δυνατές σκηνές μεταξύ των πρωταγωνιστών της ιστορίας. Σκηνές που οπτικοποιεί περίτεχνα ο Marquez, χρησιμοποιώντας έξυπνο στήσιμο των πλάνων του και χαρακτήρες που μοιάζουν σαν ζωντανοί, με τη γλώσσα του σώματος και τις έντονες εκφράσεις.