GIANT-SIZE FASCISTS #1

Writer / Artist: Κων Χρυσούλης
Jemma Press

Σκατά. Τώρα που μου έκανε quote ο Κων (το πατριωτικό μου ξέσπασμα στο προηγούμενο review μου) στην επανέκδοση του GIANT-SIZE FASCISTS, δεν έχω λόγο να προσπαθήσω να γράψω ξανά κάτι έξυπνο και πιασάρικο, οπότε μάλλον το review που ακολουθεί θα είναι μάλλον βαρετό και χωρίς πολλές-πολλές εξυπνάδες. Θα μπορούσα, βέβαια, αφού είδα ότι το ‘χω, να προσπαθήσω ακόμη περισσότερο και να γράψω κάτι ξανά με την ελπίδα ότι ο Κων θα με προτιμήσει και σε επόμενη έκδοση του GSF. Αυτό, όμως, δε θα ήταν σωστό, γιατί, στο κάτω-κάτω, ποιος θέλει να βλέπει τα ίδια και τα ίδια;

Τα ίδια και τα ίδια. Μπορεί να μοιάζει ειρωνικό το γεγονός ότι χρησιμοποίησα αυτή την έκφραση σε review μιας επανέκδοσης, αλλά, όπως μας έλεγαν σοφοί άνθρωποι όταν ήμασταν μικροί, “δεν υπάρχει μόνο μαύρο και άσπρο, υπάρχουν και αποχρώσεις του γκρι”. Κάπου σε μια από αυτές τις αποχρώσεις του γκρι (όσοι γνωρίζουν κάτι παραπάνω για τα διαδικαστικά της συγκεκριμένης επανέκδοσης, μάλλον θα θεωρήσουν αισχρό χιούμορ την παραπάνω φράση…) βρίσκεται και η επανέκδοση του GIANT-SIZE FASCISTS, η οποία έκανε το ντεμπούτο της στο φετινό Comicdom Con Athens. Μπορεί οι ιστορίες να είναι οι ίδιες με το πρώτο τεύχος που κυκλοφόρησε, ωστόσο, ο Κων δεν ρίσκαρε να μας αφήσει παραπονεμένους και πρόσθεσε 16 σελίδες με extra καλούδια, όπως τα πρώιμα σκίτσα των ηρώων του και πολλά άλλα.

Για το comic αυτό καθαυτό, τώρα, τι να πω; Πολλοί από εσάς το είχατε ήδη τσιμπήσει περίπου σαν σήμερα πριν από τρία χρόνια (έκανε το ντεμπούτο του στο Comicdom Con Athens του 2007, μέσω των εκδόσεων Χαραμάδα) και μάλλον το έχετε λιώσει στο διάβασμα. Μια ομάδα Ελλήνων (Το Ε κεφαλαίο, ένδοξο και περήφανο!) φασιστών με υπερδυνάμεις μάχεται κατά των εχθρών του Έθνους και παλεύει για να το φέρει στην ψηλότερη θέση. Όλες οι ιστορίες εξελίσσονται με μια φιλοσοφία που διακωμωδεί όχι μόνο το φασισμό και την πατριδολαγνεία, αλλά και τα γνωστότερα υπερηρωικά comics της golden age. Tο αποτέλεσμα είναι ξεκαρδιστικό, αλλά και πολλές φορές ιδιαίτερα καυστικό και right on target που λένε και οι βάρβαροι. Πολλά ενδιαφέροντα είχε γράψει πριν από εμένα (όταν πρωτοκυκλοφόρησε το comic) και ο Γιώργος Κομιώτης στο σχετικό review του.

Όσον αφορά την έκδοση, μάλλον πρέπει να ανατρέξω σε αυτό που έγραψα προηγουμένως, ότι δηλαδή όσοι έχετε πάρει το προηγούμενο (αυτό των εκδόσεων Χαραμάδα δηλαδή) το έχετε λιώσει στο διάβασμα. Δεν ξέρω για τα δικά σας αντίτυπα της αρχικής έκδοσης, πάντως, το δικό μου έχασε το centerfold του στη δεύτερη ανάγνωση. Κάτι τέτοιο δε μου μοιάζει να είναι καθόλου πιθανό με την επανέκδοση της Jemma Press, η οποία φαίνεται πολύ πιο ανθεκτική και με εξώφυλλο από σκληρό χαρτί. Ανέφερα, τέλος, ότι και το cover είναι καινούργιο;

Πρόκειται, λοιπόν, για μια άκρως καλοδεχούμενη επανέκδοση – ειδικά από τη στιγμή που η αρχική άρχισε να γίνεται δυσεύρετη – η οποία είναι προσεγμένη, διαθέτει extras για να σας πείσει να την αποκτήσετε και, φυσικά, χιούμορ που την κατατάσσει στα πιο αστεία ελληνικά comics.