CLASSICS ILLUSTRATED: TALES FROM THE BROTHERS GRIMM #2
Writer: Grimm Brothers
Adapted by: Mazan, Cecile Chicault, Philip Petit
Papercut Z
Αυτή ήταν μια όμορφη έκπληξη από μια μαθήτριά μου. Ένα γλυκό δωράκι. Και ήταν όμορφη έκπληξη για πολλούς λόγους. Με ΚΛΑΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ μεγάλωσα, δεν το κρύβω. Για πολλά χρόνια, άλλωστε, το χαρτζιλίκι μου μοιραζόταν σε comics και κλασικά εικονογραφημένα και μόνο το καλοκαιρινό παγωτό μπορούσε να με αποτρέψει από το να αφιερώσω το “κομπόδεμά” μου στις αγαπημένες ασχολίες. Υπάρχουν, ακόμη και σήμερα, βιβλία που δεν τα έχω διαβάσει, αλλά τα έχω ζωντανά στο μυαλό μου από τα ΚΛΑΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ, τα οποία, βέβαια, δεν είναι παρά adaptations σε comic, σωστά; Όταν, τώρα, στην εξίσωση μπαίνουν και τα παραμύθια, αντιλαμβάνεστε τον ενθουσιασμό μου.
Στη συλλογή αυτή, περιλαμβάνονται δύο από τα πολύ γνωστά παραμύθια των Αδερφών Grimm, το “Hansel And Gretel” και το απίθανο και αγαπημένο των παιδιών, The Valiant Little Tailor. Το ονειρεμένο παραμύθι με το σπίτι-γλύκισμα, που όλα τα παιδιά έχουν λιγουρευτεί, είναι adaptation του Philip Petit και είναι, κατά τη γνώμη μου, η πιο αδύναμη ιστορία του τεύχους, τουλάχιστον σχεδιαστικά. Οι περιπέτειες του “γενναίου ραφτάκου” είναι προσαρμογή του Mazan, συντελεστή κάποια στιγμή και του ανυπέρβλητου DUNGEON. Εδώ, το σχέδιο είναι καταπληκτικό, ζωντανό, με ιδιαίτερο τύπο και αξιοζήλευτα χρώματα.
Ο ίδιος καλλιτέχνης έχει σχεδιάσει και μια από τις αγαπημένες μου ιστορίες, το “Learning How to Shudder”, όπου ένας αγαθός νέος δεν ξέρει πώς είναι να τρέμει και ταξιδεύει για να βρει τον τρόμο. Η αφέλειά του τον βγάζει ασπροπρόσωπο στις πιο…τρομαχτικές καταστάσεις. Πραγματικό all-time classic και η μεταφορά εδώ είναι εξαιρετική. Η αγαπημένη μου σε όλη τη συλλογή, τη χάζεψα ξανά και ξανά, κι ας ξέρω την ιστορία, κυριολεκτικά, απ’ έξω. Άλλωστε, αυτή είναι η στόφα του κλασικού.
Επίσης, καλή είναι και η μεταφορά της Cecile Chicault, στο παραμύθι “The Devil And The Three Golden Hairs”, που είναι λιγότερο τρομαχτική απ’ ότι φαντάζεστε, ακόμη κι αν μπερδεύεται ο Διάβολος. Πολύ κοντά στο ύφος του Mazan, το σχέδιο είναι καλό, αν και ο ρυθμός κάπου χάθηκε, καθώς κάποια σημεία τα προσπέρασε και τα “στούμπωσε”.
Απολαυστικότατο είναι το λιγότερο που μπορώ να πω. Ελπίζω πετύχω και τις άλλες ιστορίες από τη κλασική αυτή σειρά. Συγκινήθηκα και το καταφχαριστήθηκα. Καμία σχέση με την απόπειρα της Marvel να αποδώσει τα κλασικά παραμύθια των Grimm. Μετά τα ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ, τα ΚΛΑΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ είναι από τους προθάλαμους στο μαγικό κόσμο των comics. Αχ…
