5 RONIN: WOLVERINE (1 of 5)

Writer: Peter Milligan
Artist: Tomm Coker
Marvel

Να κάτι που δεν περίμενα. Να κάνω review σε comic της Marvel…Όχι πως δε διαβάζω τα comics τους, αλλά ποτέ δεν ήμουν τεράστιος φαν της αμερικάνικης mainstream σκηνής. Κάνα Spider-Man από δω, κάνα Daredevil από κει κ.ο.κ. Γύρισε, όμως, ο καιρός (παρ’ όλα αυτά, ο φτωχός παραμένει φτωχός και αμφιβάλλω αν… ξερετε, μη γραφω κακές λέξεις, διαβάζουν και παιδιά) και μέσα σε τρεις εβδομάδες κάνω review σε comic της εταιρίας για 2η φορά. Στο θέμα μας, όμως, για να μην κουραζόμαστε.

Το 5 RONIN είναι μια μια mini σειρά 5 τευχών, στην οποία δοκιμάζεται μια διαφορετική προσέγγιση στις ιστορίες γνωστών και πολυδιαβασμένων ηρώων της Marvel: Wolverine, Hulk, Punisher, Psylocke και Deadpool (OK, ενταξει, μερικοί δεν είναι τόσο πολυδιαβασμένοι), ένας σε κάθε τεύχος. Το πρώτο αυτό τεύχος αναλαμβάνει να μας δείξει την ιστορία του Wolverine,  ως Ronin (Samurai χωρίς αφεντικό) στην Ιαπωνία της περιόδου Edo (μάλλον). Γενικά, ο ρόλος του Ronin, του μοναχικού και ανεξάρτητου ιδεολόγου (;) μαχητή, ταιριάζει στο χαρακτήρα του Wolverine. Περίμενα, λοιπόν, μια πολύ δυνατή ιστορία, πιθανώς ένα εναλλακτικό origin του Wolverine.

Η ιστορία είναι λίγο μπερδεμένη, και δεν ξέρω αν τα υπόλοιπα τεύχη της σειράς συνδέονται με το #1, ώστε να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση. To αφεντικό του Wolverine πεθαίνει, και αυτός ξεκινάει την αναζήτηση του δολοφόνου του. Παράλληλα, υπάρχουν φήμες για τον Samurai που δεν πεθαίνει (προφανώς ο Wolverine), σε μια περίοδο αναταραχής για την Ιαπωνία, που όλα έχουν αλλάξει και όλα έχουν μείνει όπως πριν. Ο Milligan προσπαθεί να πιάσει το κλίμα της εποχής, κάτι που, σε στιγμές, θυμίζει (αμυδρα) το LONE WOLF AND CUB και το BLADE OF THE IMMORTAL. Όμως, το μπερδεύει κάπου το πράγμα, και μένει να περιμένουμε τη συνέχεια για να δούμε αν βγαίνει τελικά νόημα. (Εντάξει, μην περιμένετε μπέρδεμα τύπου Seven Soldiers…)

Στον αντίποδα, το οπτικό κομάτι του 5 RONIN: WOLVERINE είναι πραγματικό eye-candy. Ο Coker, με τη βοήθεια του colorist, Daniel Freedman, καταφέρνει να δημιουργήσει τη σωστή ατμόσφαιρα, που παραπέμπει σε πολλές ιαπωνικές ταινίες (τύπου YOJIMBO) και των προαναφερθέντων comics.

Γενικά, ενώ μου άρεσε σαν ιδέα, το πρώτο τεύχος της σειράς με άφησε λίγο “μουδιασμένο”. Το παιχνίδι, φυσικά, το σώζει το πολύ καλό artwork. Ακόμη δεν έχουν έρθει στα χέρια μου τα υπόλοιπα τεύχη της σειράς και, πραγματικά, είμαι αρκετά περίεργος να δω προς τα που θα πάει η ιστορία.