SPACEMAN

Writer: Brian Azzarello
Artist: Eduardo Risso
DC Comics/Vertigo

SPOILER ALERT! Το παρόν άρθρο ενδέχεται να περιέχει spoilers για τα SPACEMAN #1-9. Αν σκοπεύετε να διαβάσετε τα comics και δεν θέλετε να σας αποκαλυφθούν γεγονότα και καταστάσεις, συνεχίστε εδώ.

Τελευταία, πλην εξαιρέσεων, διαβάζω μέτρια έως κακά comics. Δεν ξέρω τι φταίει, το γούστο μου, το κακό μου ριζικό, ή απλώς η συνολική ποιότητα των σύγχρονων comics, αλλά σίγουρα ο μέσος όρος στην ποιότητα έχει πέσει. Όταν παράγγειλα το SPACEMAN, είχα σαφώς στο μυαλό μου το καταπληκτικό 100 BULLETS. “Azzarello και Risso μαζί, πώ-πώ, χαμός θα γίνει”, ήταν η πρώτη μου, οπαδική, αντίδραση. Δυστυχώς, για μία φορά ακόμα, έπεσα έξω…

Βρισκόμαστε σε ένα, μάλλον όχι και τόσο, μακρινό μέλλον, με ελαφρώς post-apocalyptic χαρακτηριστικά: κάποιες περιοχές έχουν πλημμυρίσει και οι κάτοικοι ζουν σε εξαθλιωμένες συνθήκες, ενώ οι κάτοικοι των “στεγνών” περιοχών απολαμβάνουν τη χλιδή και την πολυτέλεια. Αυτά με κάθε επιφύλαξη, διότι δεν γίνονται ιδιαίτερα σαφή στο story – θέλει αποκρυπτογράφηση. Γενικά, το SPACEMAN θέλει αποκρυπτογράφηση… Anyway. Η NASA σχεδιάζει μια αποστολή στον Άρη, για την οποία έχει δημιουργήσει genetically engineered όντα, κάτι σαν διασταύρωση ανθρώπου με πίθηκο, φαντάζομαι για να αντέχουν στις δυσμενείς συνθήκες του Κόκκινου Πλανήτη. Ένας από αυτούς είναι ο Orson, ο πρωταγωνιστής της ιστορίας. Ένα τμήμα της ιστορίας περιγράφει κάποιες καταστάσεις που ζει ο Orson με τα αδέρφια του, τους άλλους Spacemen, στον Άρη. Αυτά τα κομμάτια της ιστορίας παρουσιάζονται με τη μορφή flashback και ονείρων που έχει o Orson.

Στον αντίποδα, και στη “σύγχρονη” πραγματικότητα, ο Orson κατοικεί στο Rise, τις πλημμυρισμένες περιοχές, και βγάζει τα προς το ζειν μαζεύοντας scraps με το σκάφος του. Όπως και οι λοιποί Spacemen, ζει στο περιθώριο και οι άνθρωποι γενικά τον φοβούνται και αποφεύγουν την επαφή μαζί του. Ένα κορίτσι, η Tara, που είναι μέλος πλούσιας οικογένειας και έχει κάνει τη ζωή της Reality Show, εξαφανίζεται, και οι αρχές υποψιάζονται απαγωγή. Η Tara θα βρεθεί στο δρόμο του Orson και εκείνος θα προσπαθήσει να τη σώσει από τους απαγωγείς.

Εν δυνάμει, αυτό το story, απλό και σχετικά straightforward θα μπορούσε να δώσει ένα πολύ καλό action comic, με προεκτάσεις ψυχολογικές και ανθρωπιστικές. Αλλά κάπου εκεί, μπήκε ο αγαπητός κ. Azzarello, ο οποίος, όπως καταλαβαίνετε, αδυνατεί να γράψει ένα βατό και κατανοητό story, ιδιαίτερα όταν αυτό ξεδιπλώνεται σε μόλις 9 τεύχη… Η ευγενική εκδοχή της άποψης μου είναι πως το SPACEMAN είναι δυσνόητο και απαιτεί το απόλυτο focus (και πάλι παίζεται αν θα καταλάβεις κάποια πράγματα). Η λιγότερη ευγενική version είναι “το comic είναι για τρελούς, ΜΑ ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΤΑΝ, δεν πάει να κάνει λίγο παρέα με τον Morrison, ο Azzarello;”

Στο χαοτικό plot με τα συνεχή flashbacks του Orson, έρχεται να προστεθεί η επιλογή του Azzarello να χρησιμοποιήσει γλώσσα slang στη γραφή του. Ακόμη, λοιπόν, αγαπητέ αναγνώστη, και αν ξέρεις πολύ καλά Αγγλικά, η slang του SPACEMAN θα σε ζορίσει σε τέτοιο βαθμό, που δε θα καταλαβαίνεις τι γίνεται μέσα στη σελίδα που διαβάζεις…

Ευτυχώς που υπάρχει και ο Risso και σώζει την κατάσταση… Μπορεί να μην καταλάβαίνεις τι διαβάζεις ανά πάσα στιγμή, αλλά τουλάχιστον αυτό που βλέπεις είναι όμορφο! Δεν έχω να πώ πολλά για το σχέδιο, αν σας άρεσε το σχέδιο του 100 BULLETS, σίγουρα θα σας αρέσει και ετούτο!

Προσωπική μου άποψη, όμορφο οπτικά, δύσκολο και πολύ δυσνόητο. Δοκιμάστε κάτι άλλο, εκτός και αν είστε fans του Azzarello.