GRINDHOUSE: DOORS OPEN AT MIDNIGHT

Writer: Alex de Campi
Artist: Chris Peterson
Dark Horse Comics

Λοιπόν, σήμερα πριν αρχίσω να σας περιγράφω τι διάβασα αυτή την εβδομάδα, θα ήθελα να αποτρέψω τους κάτω των 18 από το να συνεχίσουν να διαβάζουν. Βέβαια, παιδιά, εάν επιθυμείτε να συνεχίσετε, δεν μπορώ να σας σταματήσω, αλλα εγώ τη συνείδησή μου την έχω καθαρή. Και μετά από αυτό το μήνυμα, ας ξεκινήσουμε να μιλάμε για αυτή τη νέα horror σειρά με την απρόσμενη τροπή των γεγονότων.

Η ιστορία ξεκινάει ήρεμα. Χωρίς κάτι το απροσδόκητο, με εξαίρεση μία κόκκινη κουκκίδα στην οποία αναφέρεται ως Red Planet. Άγνωστη, μέχρι στιγμής, η προέλευση και ιδιότητα αυτού του πλανήτη. Όλα είναι ήσυχα, σχεδόν ψίθυροι ακούγονται. Καθημερινά πράγματα. Ένας αστυνομικός γυρνάει στο σπίτι του και ζητάει την καθημερινή του μπύρα από την γυναίκα του, η οποία φαίνεται εθισμένη στο μέλι. Χωρίς μπύρα στο ψυγείο, φεύγει για το κατάστημα, όπου τον ενημερώνουν πως το καθήκον τον καλεί στον λόφο της πόλης, το Cemetery Hill.

Πηγαίνει και βρίσκει τη συνεργάτιδά του (μια μονόφθαλμη αστυνομικός) και ένα αποκρουστικό θέαμα μίας, λογικά, δολοφονίας. Δεν είναι, όμως, ένα φυσιολογικό πτώμα – έχει κάτι το διαφορετικό, ή μάλλον κάτι του λείπει. Ακολουθεί τα ίχνη μέσα σε ένα θάμνο από τριανταφυλλιές, στις οποίες κάτι είναι κρυμμένο και του επιτίθεται, αλλά η σκληρή μας αστυνομικός του ρίχνει δύο-τρεις πιστολιές και στέλνει το συνεργάτη της σπίτι να ξεκουραστεί και να αναρρώσει. Την επομένη, ο φίλος μας εξαφανίζεται από προσώπου γης και η φίλη μας καταστρέφει μία φωλιά μελισσών που θεωρεί μεγάλο πρόβλημα. Και ίσως και να είναι. Με λίγα λόγια to “bee” continued!

Έτσι, μπαίνουμε στο πνεύμα της ιστορίας της Alex de Campi, η οποία ήταν και προτεινόμενη στα Eisner Awards του 2006 για την σειρά SMOKE από την IDW, με σχεδιαστή τον Igor Kordey. Εδώ καλλιτέχνης δεν είναι ο Igor, αλλά ο Chris Peterson, με το χρωματισμό να έχει γίνει από τον Nolan Peterson. Οι τρεις δημιουργοί έχουν δημιουργήσει μία σειρά όπου τα χρώματα και το σχέδιο ταιριάζουν απόλυτα με το σενάριο της Campi, το οποίο που και που σε κάνει να απορείς, αλλά και να αναρωτιέσαι για τη συνέχεια.

Τέλος, μπορώ να πω πως καθώς γυρνούσα τις σελίδες έμεινα έκπληκτη. Περίμενα κάτι διαφορετικό από αυτό που πήρα, παρ’ όλο που δεν έμεινα παραπονεμένη. Δε μπορώ να πω, όμως, πως είναι για όλα τα γούστα και πως θα μείνετε όλοι ευχαριστημένοι εάν το διαβάσετε. Γι’ αυτό ρίξτε μία ματιά σε κανένα preview πριν αποφασίσετε!