TOP SHELVES: MICHAEL MOORCOCK’S MULTIVERSE

Writer: Michael Moorcock
Artists: Walter Simonson, Mark Reeve, John Rigway
DC Comics (Helix-Vertigo)

Το 1996, η DC ξεκίνησε ένα νέο imprint ονόματι Helix, που κινούταν θεματικά στους χώρους της επιστημονικής φαντασίας και του science fantasy. Η Helix έπαψε να υπάρχει δύο χρόνια αργότερα, λόγω χαμηλών πωλήσεων, με τον βασικό επιτυχημένο τίτλο της, το TRANSMETROPOLITAN του Warren Ellis, να συνεχίζει την κυκλοφορία του μέσω της Vertigo. Στη σύντομη περίοδο της ύπαρξής της, η Helix φιλοξένησε δημιουργούς όπως ο Dave Gibbons και ο Garth Ennis, αλλά και ορισμένους συγγραφείς γνωστούς για τη δουλειά τους εκτός του χώρου των comics, με καλύτερο παράδειγμα τον Michael Moorcock.

Πολλοί από εσάς θα γνωρίζετε τον Michael Moorcock και το έργο του. Για τους υπόλοιπους, θα μπορούσα να πω ότι περιλαμβάνει μια τεράστια βιβλιογραφία αλληλοσυνδεόμενων ιστοριών, που κατατάσσονται κάπου ανάμεσα στο fantasy και την επιστημονική φαντασία, αλλά η καλύτερη επιλογή θα ήταν να βρείτε ένα βιβλίο της σειράς ETERNAL CHAMPION και να το ανακαλύψετε μόνοι σας. Στο MULTIVERSE λοιπόν, ο Moorcock μας δίνει ακόμη μία εκδοχή της ιστορίας του, στην οποία για πολλοστή φορά η μοίρα του “πολυσύμπαντος” βρίσκεται σε κίνδυνο.

Πρόκειται για 12 τεύχη, των οποίων οι σελίδες είναι χωρισμένες σε τρεις παράλληλες ιστορίες. Το “Moonbeams and Roses” που εικονογραφείται από τον Walt Simonson, το “The Metatemporal Detective”, με εικονογράφηση του Mark Reeve, και το “Duke Elric” του John Rigway.

Οι ιστορίες ξεκινούν φαινομενικά ανεξάρτητες η μία από την άλλη (με έμφαση στο φαινομενικά) και από τις σελίδες τους περνούν αρκετές γνώριμες φιγούρες, από τους Chaos Engineers, την Rose von Bek και τον Jerry Cornelius ως τον Gaynor τον Καταραμένο και, φυσικά, μία από τις ενσαρκώσεις του Elric, ενώ σε μία επίδειξη μεγαλομανίας, οι Moorcock και Simonson έχουν προσθέσει και τους εαυτούς τους ως χαρακτήρες της ιστορίας. Γενικότερα, το MULTIVERSE θεωρεί δεδομένο ότι ο αναγνώστης έχει μια μικρή εξοικείωση με τους κόσμους του Moorcock και αποτελεί πολύ κακή επιλογή για κάποιον μη μυημένο.

Όσο αφορά στη γραφή, ο Moorcock επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά τον χαρακτηρισμό του “κακού συγγραφέα με μεγάλες ιδέες”. Η πλοκή συχνά χάνεται κάτω από το τεράστιο πλήθος των χαρακτήρων, τις μεταξύ τους φιλοσοφικές συζητήσεις και πολύ (πάρα πολύ) technobabble, ενώ τα κίνητρα των χαρακτήρων σπάνια εξηγούνται.

Με βάση όλα τα παραπάνω, πιθανόν να απορείτε για ποιο λόγο μπαίνω στον κόπο να παρουσιάσω μια τόσο μέτρια δουλειά. Κατ’ αρχάς, το τμήμα του comic που εικονογραφεί ο Simonson είναι ένα ψυχεδελικό αριστούργημα, αν σας αρέσει αυτού του είδους το artwork, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η απόλυτη ελευθερία, με την οποία προσεγγίζει ο Moorcock το είδος του fantasy (ή science fantasy), χωρίς να καταφεύγει σε χρήση των άπειρων στερεοτύπων του είδους, είναι τουλάχιστον εντυπωσιακή. Οι διαστάσεις του MULTIVERSE δεν είναι ποτέ generic fantasy κόσμοι και το ίδιο ισχύει και για τους χαρακτήρες. Ένα άλλο εντυπωσιακό στοιχείο των ιστοριών του Moorcock είναι η κλίμακα. Ακόμη και η πιο προσωπική και επικεντρωμένη στους χαρακτήρες ιστορία θα καταλήξει να αφορά στην ισορροπία Νόμου και Χάους ή στη μοίρα του σύμπαντος με κάποιο τρόπο, μια μέθοδος προβλέψιμη για τα δεδομένα του Moorcock, αλλά παρόλα αυτά εντυπωσιακή.

Γενικά, αν θεωρείτε τον εαυτό σας fan του Michael Moorcock ή αν απλά σας αρέσουν οι μεγαλεπήβολες ιστορίες που δε βγάζουν απαραίτητα νόημα (τουλάχιστον, όχι με την συμβατική έννοια), θα σας πρότεινα να βρείτε την trade paperback έκδοση της Vertigo και να δώσετε στο MULTIVERSE μια ευκαιρία.