MARKET WATCH: 12+1

Καινούργια σεζόν, καινούργιο – ή μάλλον ανανεωμένο – Comicdom και, φυσικά, η αναμενόμενη επιστροφή της αρχαιότερης εν ζωή στήλης. Ναι, λοιπόν, το MARKET WATCH είναι και πάλι κοντά σας και αυτή τη στιγμή διαβάζετε το εισαγωγικό installment! Σε δύο μέρη αυτή τη φορά, όπου στο πρώτο θα δούμε τις κατηγορίες που έχουμε μαζέψει από πέρσι, συν μία καινούργια (είμαστε στον αιώνα της εξειδίκευσης εξάλλου!) και στο δεύτερο θα αναφέρουμε κάποια γεγονότα που μας ξέφυγαν, λόγω θερινής παύσης εργασιών.

(Το παρόν MARKET WATCH είναι αφιερωμένο στον αιμοδιψή, κακούργο, παλιάνθρωπο Milo Manara και γι’ αυτό το λόγο θα είναι διανθισμένο από Marvel Variant covers του.)

Άντε και καλή μας αρχή!

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Top Of The World

Κάθε μήνα βγαίνουν τα επίσημα νούμερα πωλήσεων της Diamond. Συνήθως δεν πέφταμε ημερολογιακά κοντά και τα αγνοούσαμε, όμως, χάρη στη μηνιαία πλέον μορφή της στήλης, η ανάλυσή τους γίνεται σταθερή ενασχόλησή μας αυτή τη χρονιά!

Secret Wars 3

Τα behind the scenes των μεγάλων εκδοτικών comics σε όλο τους το μεγαλείο. Οι “Big Two” αλλά και οι “αποδέλοιποι τρεις” θα απασχολούν μονίμως αυτή τη στήλη, δυστυχώς όχι για καλό.

 

WTF? News

Ξαδερφάκι του Secret Wars 3, εδώ θα βλέπουμε τα μικρότερης κλίμακας παρατράγουδα της μάχης για το κομμάτι της πίτας της Diamond, κυρίως από μικρότερες εταιρείες. Ναι, το κομμάτι που δεν ξεπερνά το 5% συνήθως είναι εξίσου σημαντικό για τη βιομηχανία του Μέσου.

Simon Said

Όλο και κάποιος θα πει κάτι που θα έχει ένα κάποιο βάρος, μια κάποια σημασία, ειδικά όταν αυτός ο κάποιος είναι ουσιαστικό και σημαίνον πούλι της comic σκηνής (λέω πούλι κι όχι πιόνι, γιατί σε κάποιον μπορεί να μην αρέσει το σκάκι και να προτιμά κάτι πιο ουδέτερο, όπως η ντάμα)!

Όποιος Τη Νύχτα Περπατεί…

Ή αλλιώς, το Simon Said σε evil version. Αυτός ο κάποιος που λέγαμε παραπάνω, δηλαδή, μπορεί – άνθρωπος είναι βρε αδερφέ! – να πει κάτι άκρως αμφιλεγόμενο ή, μεταξύ μας, κάποια χοντρή μαλακία. Ε, για αυτές τις περιπτώσεις, εμείς θα είμαστε εδώ για να τον κάνουμε ρεζίλι (το γιατί μιλάω σε πρώτο πληθυντικό μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή).

Prince Variant

Τα είπαμε και πέρσι, τα λέμε κι εφέτος, όπως και κάθε χρονιά: τα variant covers κάθε είδους είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της βιομηχανίας. Επιβάλλεται, λοιπόν, να έχουν ολοδική τους κατηγορία (ακόμα κι αν σας είναι αδιάφορα, θα βλέπετε τις ωραίες φωτογραφίες τους τουλάχιστον, οπότε είμαστε όλοι κερδισμένοι).

Elevator Auction

Τι παίζει αυτή την εποχή στην αγορά; Τι πουλάει και κυρίως τι πουλήθηκε και πόσο; Μία κατηγορία για τους λάτρεις του χρηματιστηρίου της 9ης Τέχνης και όχι μόνο. Ή όχι, μόνο.

Art-O-Matic

Original art, συμβόλαια καλλιτεχνών, πωλήσεις χειροποίητων αρχαιοτήτων, γενικά οτιδήποτε σχετίζεται με την πηγή πριν την εκτύπωση θα είναι εδώ. Σε αυτό ακριβώς το σημείο. Μετρήστε τις λέξεις.

The Question, Monthly

Απορίες που δημιουργούνται συχνά όταν μαθαίνουμε/ακούμε κάτι που δεν έχουν λογική εξήγηση υπάρχουν πολλές. Ε, λοιπόν, για αυτό είναι εδώ το MARKET WATCH, για να σας βάλει σε μια διαδικασία σκέψης, συνήθως λίγο deranged.

Comics.Dot.Con

Τα φεστιβάλ και τα Comic Cons συνεχώς πληθαίνουν ανά τον κόσμο και οι fans κι οι αναγνώστες χαίρονται. Δεν είναι όλα όμως τόσο ρόδινα, και γιa αυτό το λόγο αυτή η κατηγορία θα μας – νά’ τος ο πληθυντικός πάλι! – συντροφεύει συχνά. Αρκετό cosplay, επίσης, εδώ.

Success Story

Κι επειδή “μένουμε Ελλάδα” (που λέει ο λόγος) κι εφόσον υπάρχει ακόμα μία ισχνή παραγωγή κόμικς ή κόμιξ ή κόμικ ή comics ή εικονογραφημάτων/εικονιστορημάτων-whatever στην χώρα μας, πρέπει κι αυτά κάπως να τα καλύψουμε. Και να τα στήσουμε στον τοίχο, γιατί μέσα από την ανάδειξη των λαθών και των ατοπημάτων θα μπορέσει κάποια στιγμή αυτή η εγχώρια παραγωγή να – ίσως – ανθήσει.

Full Circle

Το ολοκαίνουργιο τμήμα του MARKET WATCH κατέφθασε, και είναι αφιερωμένο στους hardcore συλλέκτες. Ολοκληρωμένες λίστες από storylines, events, crossovers, variants ή ότιδήποτε άλλο σκεφτεί ο γράφοντας πως χρήζει προσοχής ή είναι αρκετά μπερδεμένο. Και λέγοντας “γράφοντας” δεν εννοώ μόνο εμένα, γιατί αυτή είναι παράλληλα και μια ανοιχτή πρόσκληση για όποιον συντάκτη του Comicdom θέλει να γίνει guest λιστίστας.

And Now…Something Completely Different

Κι ο επίλογος που δεν μπορεί να λείπει από μια στήλη για comics, είναι μια κατηγορία που δεν ασχολείται με αυτά! Υπόσχομαι φέτος να προσπαθώ κάθε φορά να γράφω αυτό το κομμάτι πιωμένος.

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ – ΜΙΚΡΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

– Καταρχάς, το θέμα που κυριάρχησε τελευταία ήταν το variant εξώφυλλο του Milo Manara για το SPIDER-WOMAN #1. Fans και “ειδικοί” έσπευσαν να κατηγορήσουν, λιθοβολήσουν, διορθώσουν και ξεφτιλίσουν τον δημιουργό – κυρίως – και την Marvel ως καλοί ψευδοπουριτανοί. Όμως, ευτυχώς, το διαδραστικό κομμάτι της comic κοινότητας αντέδρασε σύσσωμο και καλλιτέχνες από όλη την υφήλιο πήραν ουσιαστική θέση υπεράσπισης του Manara. Όχι πως ένας δημιουργός του βεληνεκούς και του κύρους του το χρειαζόταν, αλλά είναι πάντα θετικό κι ελπιδοφόρο να βλέπεις πως υπάρχουν αντανακλαστικά αντιμετώπισης τέτοιου κύματος βλακείας.

Ένας από αυτούς ήταν και ο Bill Sienkiewicz, ο οποίος μοιράστηκε μία πολύ ωραία ιστορία του παρελθόντος, την οποία και παραθέτω:

MILO IN STICHES :At the Comics Festival in Lucca Italy years ago, as one of a day’s activities, I was one of a group of guest artist/ attendees invited to draw fashion models from life at the booth of Glamour international. They produced large square paperback ‘magazines’ devoted to everything for the Sensualist, closeted and otherwise. Much of each issue- each devoted to a specific topic -( let’s say ‘lingerie’) was illustrated either by old adverts related to that topic , old risqué photos, or work by comic artists or illustrators – and it lent the magazine a certain air of ‘artistry’ and cachet. it was basically Heavy Metal/Metal Hurlant minus the science fiction aspect.

Anyway I was at the booth with Dave Stevens, Tanino Liberatore and Milo Manara. We all had our paper and drawing utensils- everything from markers to charcoal to – -in the case of Tanino , I believe–a soft waxy eyebrow pencil. The two models were , of course, gorgeous, very Mediterranean, smokey and alluring ,all long legs and razor cheekbones and full lips and dark erotic stocking and stilettos. and attitude that they turned ON for the poses. Yet warm and effusive in OFF mode when conversing with us in broken english.

Dave jumped right in drawing, because Dave, and doing what should be his patented -beautiful female form. He sensualized them in a away reminiscent of his Bettie Page, but added a girl next door vulnerability to the drawings.Me, I was treating the drawings as a chance to do ‘fashion drawings’ -so I was stretching the figures out, all lanky attitude and minimalism of shape, then getting lost in the tapestry of the leggings and trying to instill an attitude of haughty- not necessarily haught- couture. Tanino was all lush, bold sensual strokes, capturing their dark hair and full lips. Then I looked over to see Milo drawing on his pad , but looking intently at the models while his hand moved on the paper. I moved around t see what he was drawing. I should point out that I was – and am- am a tremendous admirer of Milo’s gifts and of his career doing one particular better than anyone else . His work is unmistakeable and quite poetic and beautiful. That said, I never felt any connection to or interest in the stories he told. Frankly, I felt a bit repelled by his soft core sensualizing of age indeterminate– but obviously young , virginal–and eager- nymphettes. It was always beautifully drawn, I just always felt a little well, creeped out by it. I was into the sophisticated and earthier Sophia Lorens. Not the whole Baby-doll thing’. So. Yeah. NOT my cuppa.

Milo smiled at me and nodded and motioned for me to please feel free to stand behind him as he drew. When I did, what I saw sort of surprised me and has stayed with me to this day. He was looking directly at these two fashion model in dark clothing, Intensely. Studying them, and then drawing.

What was on the paper was this:

A very blonde-pubescent nymph- possibly Miele ,or a character from Butterscotch. She in a slight floral summer dress hiked up with HER DERRIÈRE IN THE AIR. The pose he drew looked NOTHING like the poses the models were striking. One was standing, the other stretched languidly supine on a couch. The drawing had absolutely zero bearing on the reality of the models. They were irrelevant( okay as irrelevant as a beautiful woman can be when she’s lying before you on a big sofa.- And pardon my typical male response, Or you know. don’t. ) Anyway Milo was drawing a pose reminiscent to a ‘t’– the pose on the Spider Woman cover. I suspect that if Marvel had allowed it, Milo would have made SW blonde. And put her in a costume of gingham that she would of course be spilling out of.
(Insert a Chuck Jones WB jowl-shaking double-take)
My takeaway from this? I thought. “Wow- is this precisely what he sees? regardless of reality? It’s HIS world view, his MUSE, raison d’être and no one is going to insert anything into the mix that will divert him from that. I guess I was a bit surprised, a bit nonplussed and a bit envious that he was so fully committed. But really I’ve no idea. I mean he could’ve been working on a book around the time of Lucca, and merely used the opportunity at the Glamour Booth to work out some possibilities and poses for Miele, or another story, or study anatomy in his very specific way for his JOB— but doing it in a public forum; doing it while also looking at incredibly beautiful women- plus the various and sundry beauties in the crowd of onlookers. Life is HARD for comic book artists, as you no doubt have gathered. Especially in Europe. So who knows what he saw or his thinking or his intent. But I do know that Dave, Tanino, Milo and I managed to tough it out.

So all this brings me to the issues of Milo’s Spider ‘controversial’ woman cover.

I think it’s hysterical. OF COURSE this is what he did. Marvel could not be surprised. They’ve gotten a metric fuck-ton of publicity. Well played.

I looked at it and laughed and thought :”That Milo is one consistent, committed bastard.”

– Ένα ακόμη αντίτυπο του θρυλικού ACTION COMICS #1 έκανε την εμφάνισή του φέτος το καλοκαίρι, και μάλιστα σε CGC 9.0! Φυσικά και πουλήθηκε δημοπρατικώς και στις 24 του Αυγούστου κάποιος ευτυχής τυχερός το απέκτησε για μόλις 3.207.852.00 δολλάρια!

– Θυμάστε την τελευταία φορά, που λέγαμε για τα νέα συμβόλαια και τρόπο πληρωμών της DC; Ναι, αυτόν που όλοι ήταν περιχαρείς γιατί στο παιχνίδι των royalties έμπαιναν πλέον και οι colorists. Θυμάστε που αναλύαμε πως κάτι δεν πάει καλά με αυτό το “net revenue deal”; Ε, ως φαίνεται τελικά, μάλλον είχα δίκιο να ανησυχώ. Σύμφωνα με πηγές του Bleeding Cool, το ποσοστό από 2% cover price πήγε στα 4-5% net revenue, ενώ το όριο πάνω από το οποίο ο δημιουργός δικαιούται λεφτά από τα 35.000 comics πήγε σε 60.000 units (συμπεριλαμβάνονται δηλαδή και τα digital αντίτυπα, που είναι συνήθως πολύ λιγότερα σε πωλήσεις από τα τυπωμένα, πράγμα λογικό, εφόσον η DC δεν κάνει και τρομερές εκπτώσεις συγκριτικά. Κι αν κάνει/έκανε, αυτή περνάει και στον δημιουργό φυσικά με βάση το νέο σύστημα.)

– Το πολυσυζητημένο και μέχρι τώρα μυστηριώδες Μουσείο Κόμικς της Θεσσαλονίκης έκανε το ντεμπούτο του, συμμετέχοντας ως συνδιοργανωτής εν μέρει, στον πρόσφατο διαγωνισμό του Artifesto, μιας ομάδας που φτιάχνει γιγαντοαφίσες που θα αναρτηθούν σε κτίρια της συμπρωτεύουσας, με θέμα “Νερό-Πολύτιμο Αγαθό”. Ένας διαγωνισμός που ζητούσε αυστηρά συμμετοχές σε μορφή comic και που τελικά βράβευσε με 500 Ευρώ μία εικονογράφηση.

Ενώ στους όρους υποβολής των έργων – σε διαστάσεις γιγαντοαφίσας απαραίτητα, ήτοι γύρω στα 3GB – το θέμα “comic” ήταν απαράβατος κανόνας, μετά από προσωπικές ανταλλαγές e-mails (ναι, τα ήθελα τα λεφτά και συμμετείχα) το θέμα κατέληξε πως αυτό που ουσιαστικά είχε σημασία  ήταν πώς:

“Το βασικό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι πως το Artifesto είναι ένα εγχείρημα “εξωραϊσμού τυφλών όψεων κτιρίων”, κατά συνέπεια το βασικό κριτήριο απόρριψης δεν είναι το ύφος comic, το βασικό είναι και θα είναι σε κάθε διαγωνισμό του Artifesto το κατά πόσο ομορφαίνει ο τοίχος για τον οποίο γίνεται ο διαγωνισμός.”

Καλή αρχή, λοιπόν, στο ολοκαίνουργιο Μουσείο μας (-σας; -τους;), μέσα από αυτόν τον διαγωνισμό-παρωδία Μη-Comic.

Και κλείνουμε με την απορία, υπάρχουν όντως άνθρωποι που τους αρέσει αυτή η αηδία;;!