Θόργκαλ: Η Προδομένη Μάγισσα

Ιστορία

Αλυσοδεμένος ως άλλος Προμηθέας, ο Θόργαλ Έγκιρσον παλεύει επί ματαίω, ενάντια στην παλίρροια και τον θάνατο, στον οποίο τον έχει καταδικάσει ο βασιλιας των Βίκινγκς του Βορρά, Τρελο-Γκάνταλφ. Μια παράξενη κοκκινομάλλα, παρέα με το λύκο της, του προσφέρει σωτηρία, ζητώντας ως αντάλλαγμα ένα χρόνο από τη ζωή του, κατά τη διάρκεια του οποίου θα της δείξει τυφλή υποταγή, βοηθώντας την να πάρει εκδίκηση.

Η δεύτερη ιστορία συνεχίζει με την πτώση σε ένα μαγικό κήπο, που χαρίζει νιότη, ομορφιά και ρώμη, αλλά στερεί από τις κατοίκους του, τις χαρές του κορμιού.

Τί Μας Άρεσε

Η Amazon δίνει εντελώς δωρεάν τη γαλλόφωνη έκδοση για το kindle!!! Ελπίζω να ισχύει η προσφορά μέχρι τη στιγμή της δημοσίευσης αυτού του άρθρου, οπότε διάλλειμα από την ανάγνωση και από όλα, και μπρος μαρς εδώ. Θα σας πω και εγώ την αποψάρα μου παρακάτω (and that’s an understatement), όμως καλύτερα να κρίνετε ιδίοις όμμασι.

Η ζωγραφική του, μου αρέσει, ως εικαστική σύλληψη και στην εφαρμογή, όσον αφορά στην τεχνοτροπία και τη χρωματική παλέτα. Το σενάριο είναι ευχάριστο, ευανάγνωστο, κατα καιρούς αστείο, παρόμοια με τις μεταφράσεις παλιών κινούμενων σχεδίων. Επιπλέον, αν και απεχθάνομαι βαρύγδουπα ρητά που υπεραπλουστεύουν περίπλοκες έννοιες, διάσκορπες σκέψεις μέσα στο σενάριο, όπως ότι “η δύναμη ξεκινά από τη σύνεση”, “όλοι είναι υπολογίσιμοι αντίπαλοι”, “πιο φοβερός όχι πάντα ο πιο τρομαχτικός στην όψη”, “ισχυρότερη από τον ερωτισμό είναι η δίψα για εκδίκηση”, με βρίσκουν, ως επί το πλείστον, σύμφωνη.

Όσον αφορά τη σειρά συνολικά, συνάδει με την πεποίθησή πως κανείς δεν είναι ανώτερος ή κατώτερος από εμένα, και τις ισορροπίες υπαγορεύουν οι συνθήκες. Είναι πολύ χρήσιμο εργαλείο για βαθμονόμηση συμπεριφοράς, με αποτέλεσμα να μη κομπλάρουμε μπροστά στο κάθε ψώνιο, ή να φέρομαστε σαν ψυλομύτηδες όταν ο άλλος δεν βρίσκεται σε θέση ισχύος.

Επιπροσθέτως, μου αρέσουν οι παραλληλισμοί και οι ομοιότητες με άλλα παραμυθια, η CPU του εγκεφάλου κάνει συνειρμούς και το χαίρεται, η ροή της ιστορίας, η ισορροπία των cliffhangers μεταξύ των τευχών και ο μεγαλύτερος καληνυχτάκιας στην ιστορία των comics, η Kriss de Valnor.

Τί Μας Ενόχλησε

Συνέπεια στη δομή έχουν οι περιφερειακοί χαρακτήρες, μεγαλύτερη από τους βασικούς. Το αναφέρω μονάχα επειδή υπάρχει η συγκεκριμένη ενότητα, αν και δεν με ενοχλεί κατά βάση (comics είναι, όχι ο Ντοστογιέφσκι). Αυτό που κυρίως δεν μου αρέσει, είναι πως από όλα τα γαμημένα σύμπαντα που περιέγραψε κάποιος, εγώ ζω στου Παύλου Μάτεση και όχι στων Rosinski και Van Hamme.

Συνολική Εκτίμηση

Αν βαριέσαι να διαβάσεις, δες εδώ κάποιον που τα είπε πολύ καλύτερα από όσο θα μπορούσα ποτέ και συνέχισε την ανάγνωση μετά τη δεύτερη εικόνα. Με προβληματίζει το ό,τι ταυτίζομαι με έναν μελαγχολικό μισογύνη, το παρακάτω γραπτό ακόμη περισσότερο.

Υπάρχουν άνθρωποι, που μία αρχαία φυλή Ινδιάνων ονόμασε “Με το σεις και με το σας, τον πούλο”. Είναι αυτές οι μελιστάλαχτες ύαινες που άπαξ και νιώσουν ασφάλεια (π.χ. διοριστούν στο δημόσιο), φεύγει το “σεις” και το “σας” και μένει σκέτος ο…

Αν αισθανθούν πως βρίσκονται σε θέση ισχύος, θα βολιδοσκοπήσουν μήπως και μπορέσουν να σου το χώσουν. Στην κυριολεξία, οι άθλιοι, ξεχνώντας πως δεν φύτρωσες, έχεις φίλους, δύναμη και θάρρος να χώσεις εσύ αυτοπροσώπως μπουκέτο στην αηδιαστική τους μούρη, ή να σκεφτείς πιο αποτελεσματικούς και έμμεσους τρόπους εκδίκησης, μη ανιχνεύσιμους. Θα αναρωτιόμουν πότε και πώς ξεκίνησε αυτή η παρακμή, τί συνέβαλε στο να συνεχίζεται, όμως παραείμαι θυμωμένη για κάτι τέτοιο. Δεν μπορείς να εκβιάσεις, πουλήσεις, ή αγοράσεις “κόσμημα που έχει φτιαχτεί για να χαρίζεται”. Ωστόσο, το δουλεμπόριο, η ασέλγεια έναντι αμοιβής, είναι υπαρκτές καταστάσεις, παίζει και να φύτρωσες, και τότε κάπου κάνεις πιάτσα και μάλλον δεν διαβάζεις αυτό το κείμενο. Όσο και αν στεναχωριέμαι για τα κακώς κείμενα γενικότερα, je ne suis pas Charlie Hebdo. Η συμπαράσταση, αν δεν συνοδεύεται από πράξεις, είναι επιδειξιομανία.

Τα ανωτέρω τέρατα προβάλλουν τον εαυτό τους σε αυτό το ντεγκαβλέ στιλ “πατρις-θρησκεία-οικογένεια”. Μάλλον για να κρύψουν – ανεπιτυχώς – τη μοχθηρότητά τους, έχουν έλλειψη εγγενούς γοητείας, οπότε, με την έλλειψη συναινούντων συμπαικτών, αναλώνονται και ενσωματώνονται σε υποκατάστατα. Σαν να μην αρκούσαν αυτά, επιρρεπής στην ανηθικότητα είναι ο ηλίθιος, ή και αυτός που πάσχει από μείζονα ιδρυματισμό. Η οπαδική κουλτούρα είναι χαρακτηριστικό θρησκειών, κομμάτων, αθλητικών ομίλων κ.λπ. Για κάποιον λόγο, υπάρχει δυσκολία να γίνει απροκάλυπτα η παραδοχή πως οι άνθρωποι κάνουν ομάδες για να καταστρέφουν τις υπόλοιπες, πρέπει να το ντύνουν με ηθικοπλαστικές σαχλαμάρες.

Πριν αισθανθούν τελείως ασφαλείς (ή OK, δεν εκδηλώνουν όλοι τέτοια ψυχική αρρώστια), περιφέρονται ως βασιλικότεροι του βασιλέως, ξέρουν πως πουλάνε φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες και ό,τι τους λείπει σε ουσία προσπαθούν να αναπληρώσουν σε μούρη (για φτύσιμο). Στον ίδιο εργασιακό και όχι μόνο, μεσαίωνα ζούμε, ξέρετε πως είναι τα πράγματα. Το σύνηθες είναι να ανταλλάζουμε ώρες της ζωής μας με πενταροδεκάρες και να λέμε και ευχαριστώ από πάνω, γιατι η άλλη επιλογή είναι να μας γαμήσουν και το σώμα, αντί του πνεύματος μόνο. Παρεπιπτόντως, πρέπει να εφευρεθεί ένα ακόμη ρήμα, γιατι το “γαμάω” παραπέμπει στο σεξ, με όλη του την ένταση και το πάθος και σήμερα δεν μιλάω για σεξ, αλλά για άκυρες, φτηνές απομιμήσεις. Στο παρόν κείμενο, χρησιμοποιειται καταχρηστικά.

Μήπως είστε ανάμεσα στους ελάχιστους σωστούς επαγγελματίες που φέρονται αξιοπρεπώς; Ε, εσάς είπε να σας γαμήσει το κράτος. Θέλει τεράστιο απόθεμα βλακείας για να καταστρέφεις τους στυλοβάτες της κοινωνικής τάξης, εις βάρος της οποίας φυτοζωείς, και να πιστεύεις πως η δράση δεν θα έχει αντίδραση. Όμως, η αισιοδοξία χωρίς ρεαλισμό είναι επίσης ανοησία. Θαρρώ πως η απραξία δεν οφείλεται τόσο στην τεμπελιά, όσο στην απροθυμία να θέσει κανείς το ωραίο του κεφαλάκι σε κίνδυνο, καθώς πρώτα κόβονται αυτά που εξέχουν. Μέχρι στιγμής, λοιπόν, αντίδραση δεν έχουμε, ορατή και αποτελεσματική έστω. Η φτώχεια συνηθίζεται, η κακομοιριά συνηθίζεται, η κλαψομου…ρμούρα είναι τρόπος ζωής, εδώ η ανυπαρξία συνηθίζεται, τα υπόλοιπα είναι πιο εύκολα levels. Αν μπορούμε να ονομάσουμε συνήθεια, δηλαδή, το διαρκές αίσθημα επιθυμίας να ξεράσεις όλο σου το είναι. Λαϊκίζω, αλλά λεφτά υπάρχουν, μαζί τα φάγανε, μαζί τα τρώνε, καθείς τους ξοδεύει αναλόγως ποσοστού. Ο μικρομεσαίος καρεκλοκένταυρος, πίπα στη Γιαννιτσών, ο προύχοντας, δυο-δυο τις εμφανίσιμες. Εγώ και εσείς πληρώνουμε νοίκι για να μένουμε στα σπίτια που μας ανήκουν και το δικαίωμα στην εργασία. Εγώ και εσείς τους χαρτζηλικώνουμε και περιθωριοποιούμε τα αγόρια και τα κορίτσια που κάποιοι βιάζουν επί χρήμασι. Ευελπιστώ όχι όλοι και όχι για πάντα.

Θα μου πείτε τώρα, πού κολλάνε όλα αυτά με τον Θόργκαλ. Είναι το περιβάλλον από το οποίο προσπαθει να ξεφύγει. Ο Van Hamme ενώνει τη νορβηγική μυθολογία με την επιστημονική φαντασία και σύγχρονες ιστορίες, αφηγούμενος την ανθρώπινη κατάσταση, υπο τέτοιο πρίσμα ώστε να γίνονται κατανοητά, χωρίς να γίνονται ιδιαίτερα επιθετικά (εν αντιθέσει με το παρόν άρθρο). Μετά τις πρώτες τριάντα σελίδες, θα κάνει και η δική σας CPU τη σύνδεση και θα πείτε “αααα, έχωνε μπινελίκια με βάση η Σοφύ!”

Αν σας αρέσει και συνεχίσετε με τα υπόλοιπα τεύχη, θα δείτε να ξεδιπλώνεται αυτή η προσπάθεια διαφυγής από την ασχήμια του κόσμου και η οχύρωση απέναντι σε κοινωνίες, στις οποίες ρόλο ηγετικό έχουν συμφεροντολόγοι, με κακές προθέσεις, που εκμεταλλεύονται την απελπισία και την αδυναμία κριτικής σκέψης. Όπως οι εποχές δεν αλλάζουν, επειδή μία μαμόθρεφτη πάσχει από σύνδρομο της Στοκχόλμης, δεν είναι αναγκή να είμαστε κάτι παραπάνω από τροφή για τα σκουλήκια, υπό καλλιέργεια, επειδή “το θέλουμε”. Ο Θοργκαλ, στην πορεία του προς μία ελεύθερη ζωή, ενώ συμβάλλει στην εκθρόνιση διαφόρων τυρράνων, ζει τη σύγκρουση ανάμεσα στην αίσθηση δικαίου και τις συνέπειές της. Αποτελεί αρχέτυπο καλοσύνης και, όπως όλα τα αρχέτυπα καλοσύνης, he is in for a bad, bad trip. Δεν χρειάζεται να διαβάσουμε παραμύθια για αυτό, δείτε τι συνέβη στον Alan Turing!

Η αίσθηση του αγαπημένου κορμιού στο δικό σου, μία εργασία να απολαμβάνεις, να προσφέρεις και να σου πρσφέρει και αυτή πίσω, η εξερεύνηση των μυστικών του συμπάντος, πιστεύω πως προσφέρουν ψυχική αγαλλίαση, ευτυχία και ολοκλήρωση, και θέλω πολύ να είναι πραγματικότητα για κάποιους. Εντούτοις, η αποδόμηση της αλλοτροιωμένης πραγματικότητας, με έχει βοηθήσει περισσότερο από κάθε ευσεβή πόθο και μου έχει φανεί χρησιμότατη στις επιλογές, που αποδείχθηκαν σωστές, και την καθημερινότητά μου. Τα παραμύθια δεν είναι αντίδοτο για το μηδενισμό, είναι όμως παυσίπονο. Είναι εγγενής η ροπή να τακτοποιούμε τα πάντα σε κουτάκια, δημιουργεί την ψευδαίσθηση πως γίνονται πιο εύκολα διαχειρίσιμα. (Ε, όταν αφορά πλυμμένα ρούχα ή το γραφείο, δεν πρόκειται για ψευδαίσθηση!) Φυσικά και επηρεάζομαι από αυτά που συμβαίνουν γύρω μου, τα οποία αναμειγνύονται με τα ερεθίσματα που παίρνω από τα υπό ανάλυση comics.

Εξάλλου, για να μη πουν μερικοί-μερικοί ανυπόστατες κατηγορίες για συκοφαντική δυσφήμιση, μπορεί και να υπερβάλλω. Δεν υπάρχουν τέτοιες αρχαίες φυλές Ινδιάνων.

Παράλληλες Προτάσεις

Το comic το γνώρισα στο ένθετο “Κomics” της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Έπειτα, ανακάλυψα τη σειρά εκδόσεων “Κόκκινος Κύκλος” από τη Μαμουθ Comix. Εγκρίνω και για τις κυκλοφορίες καθεαυτές, αλλά και για το προσωπικό της, καθώς σε μία έκθεση comics που παρευρέθηκα, οι υπεύθυνοι ήταν ευγενέστατοι και κατατοπιστικότατοι, ούτε να σε πιέσουν έχοντας κολλημένη τη βελόνα σε ένα αγχωμένο “αγόρασε, αγόρασε, αγόρασε”, ούτε το στιλάκι “ξεφορτώσου μας”. Είμαι της άποψης πως τα καλά πρέπει να αναγνωρίζονται και να επισημαίνονται. Εύγε, λοιπόν. Οι υπόλοιπες ιστορίες του Κόκκινου Κύκλου είναι τα comics ΧΑΝΣ, ΜΠΕΡΝΑΡ ΠΡΙΝΣ, ΑΛΦΑ και ΜΠΡΟΥΣ ΧΟΚΕΡ.

Επείδη σας αγαπώ που αφιερώνετε χρόνο στα κείμενά μου, αν και καμένα, προσπαθώ να τα κρατάω spoiler free. Ας πούμε απλά πως, αν σας αρέσει το STAR WARS, τον THORGAL θα τον λατρέψετε. Είχε την πρωτοκαθεδρία ως αγαπημένο μου comic, μέχρι να έρθει ο Blacksad να με αποσυντονίσει. Όσον αφορά τη σειρά κυκλοφορίας των τευχών, η ελληνική έκδοση στον “Κόκκινο Κύκλο” της Μαμούθ, ακολουθεί πιστά την εκδοτική σειρα της πρωτότυπης, από τη Le Lombard, την οποία και θεωρώ ιδανική για να ακολουθηθεί στην ανάγνωση. Ξεχωρίζω τη ΜΑΥΡΗ ΓΑΛΕΡΑ, το ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΙΕΣ και την ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ ΘΕΟΥ.

Η αγγλική έκδοση, από τη Cinebook, διαφοροποιείται, ακολουθώντας τρόπο τινά την πορεία του Θόργκαλ από τα παιδικά χρόνια προς την ενηλικίωση και περιλαμβάνοντας δύο ή περισσότερα πρωτότυπα τεύχη, σε μία έκδοση. Έχουν προχωρήσει όσον αφορά τη συμβάδιση με αυτά της Lombard, ενώ τα ελληνικά σταματούν, προς το παρόν, στη ΛΥΚΑΙΝΑ. Όμως, σας έχω inside information πως θα συνεχίσουν τον Κόκκινο Κύκλο, μάλλον μόνο με τον Θοργκαλ. Αν δεν αντέχετε να περιμένετε, ευκαιρία να ξεσκονίσετε τα γαλλικά σας και να διαβάσετε μέχρι το LE FEU ÉCARLATE (σε ελεύθερη μετάφραση, “Η Άλικη Φωτιά”). Θέλετε συνδυασμό μυθολογίας και επιστημονικής φαντασίας σε comic; Πολλά ζητάτε, όμως η DC έχει το CAMELOT 3000.

Πληροφορούμαστε πως o ΘΟΡΓΚΑΛ θα γυριστεί σε σειρά από τον σκηνοθέτη της ταινίας ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ, οπότε αισιοδοξούμε για την έκβαση αυτής. Έχει όλη τη δυναμική για να γίνει εφάμιλλο, αν όχι απολαυστικότερο του GAME OF THRONES. Ένας κύκλος, λίγα επεισόδια με σφιχτή πλοκή. Θα τα διαβάσετε από πριν και θα μπορείτε να κάνετε εσείς spoiler σε όσους αντιπαθείτε!