Άλλο ένα δύσκολο FIRST TIME EVER, προσφορά των αγαπητών editors του Comicdom. Βασικά, όχι απλά δύσκολο. Ακατόρθωτο θα το περιέγραφα, το να εξηγήσει κανείς τι είναι το FRANK. Με πολύ απλά λόγια, θα μπορούσα να πω ότι πρόκειται για τις σύντομες, ως επί το πλείστον χωρίς λόγια, περιπέτειες ενός ανθρωπόμορφου πλάσματος σε έναν παράξενο κόσμο.
Τα Disney comics αποτελούν ένα αρκετά μεγάλο κεφάλαιο στην Iστορία και εξέλιξη της 9ης Τέχνης... Έτσι, θα μπορούσε να θεωρήσει κανείς ως ατυχές και αρκετά παράξενο το γεγονός ότι δεν είχα διαβάσει ποτέ μου (μέχρι τώρα) κάποιο από αυτά. Τι να πω; Ήμουν άρρωστος εκείνη την ημέρα και δεν ήρθα στο μάθημα! Τι να πω; Ήμουν άρρωστος εκείνη την ημέρα και δεν ήρθα στο μάθημα!
Για όποιον έχει τη δική μου μηδενική αντοχή σε αυτόν τον συνδυασμό creepy και θλιβερού, οι δημιουργίες του Tony Millionaire είναι ανάμεσα σε αυτά τα πράγματα που φροντίζει να αποφεύγει με κάθε κόστος, ανά πάσα ώρα και στιγμή. Παρ' όλα αυτά, όταν μου δόθηκε η ευκαιρία, όχι απλά να διαβάσω το BILLY HAZELNUTS, αλλά και να γράψω FIRST TIME EVER για αυτό, είπα να ζήσω λίγο επικίνδυνα!
O Will Eisner για μένα ήταν πάντα εκείνος ο μεγάλος δημιουργός που του οφείλουμε τόσα πολλά και το Mέσο εξελίχθηκε όπως είναι σήμερα, χάρη και στο έργο και μπλα μπλα, αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο ποτέ δεν είχα ακουμπήσει. Έπρεπε να διαπιστώσω λοιπόν ιδίοις όμμασι τι είναι αυτό που τον κάνει τόσο ξεχωριστό, τόσο πρωτοποριακό, γιατί βρε αδερφέ όλοι πίνουν νερό στο όνομά του!
Πριν ξεκινήσω, θέλω να πω το εξής: δεν είμαι τελείως τσιμεντόλιθος (ακόμη θεωρούμαι noob-άκι στο θέμα comics), γιατί το κύριο Moore τον γνωρίζω. Ως φυσιογνωμία, τουλάχιστον, καθώς δεν έτυχε να "γευτώ" ακόμη τα γραπτά του (αν τα είχα γευτεί, δεν θα είχαμε FIRST TIME EVER τώρα). Όπως και να έχει, δεν μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά που είχαν όταν μου ανέθεσαν να γράψω γι αυτόν.
Κάποια στιγμή, την περασμένη βδομάδα, η ανθρωπότητα ολόκληρη κινδύνευσε σοβαρά. Ευτυχώς, μια μικρή ομάδα ανθρώπων, ειδικά καταρτισμένοι στην αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων, και προσεκτικά επιλεγμένοι ένας-ένας, για τις μοναδικές τους ικανότητες, έβαλαν στην άκρη τα προσωπικά τους "θέλω" και εργάστηκαν σκληρά, ώστε όλοι εσείς να συνεχίσετε να πλέετε ήσυχα στη θάλασσα του απείρου που ονομάζεται σύμπαν, στο μικρό σας βαρκάκι που ονομάζεται Γη.
Δέχτηκα να συμμετάσχω στο FIRST TIME EVER με τον παραπάνω τίτλο, με την προϋπόθεση ότι θα γράψω για κάτι που έχει κάνει ο Jonathan Hickman ως writer/artist. Ως writer (σκέτο) μου ήταν ήδη γνωστός, από το FANTASTIC FOUR, οπότε επιτρέψτε μου τη μικρή αυτή – περίπου – κλεψιά. Διότι άλλο writer σε superhero comic και άλλο άνθρωπος ορχήστρα σε creator owned τίτλο.
Τελικά, έχω την εντύπωση ότι αυτή η στήλη θα γίνει η αγαπημένη μου και θα την πάρω παραμάσχαλα μέχρι το τέλος της σεζόν. Γιατί, χάρη στο concept της, αναγκάζομαι να αναβάλλω πολύ λιγότερο την ανάγνωση ενδιαφερόντων δουλειών, είτε από καλλιτέχνες που δεν έχω ξανασυναντήσει στο χαρτί είτε από δουλειές τους που απλά δεν είχα διαβάσει ακόμη.
Ένα από τα προνόμια (το βασικότερο ίσως) του να είσαι συντάκτης του Comicdom, είναι ότι μπορείς να ζητάς comics και, χωρίς περαιτέρω συζήτηση, να πάρεις κάτι που, πρώτον, δεν θα είχες, ίσως, διαλέξει ποτέ μόνος σου και, δεύτερον, εγγυημένα θα σου κάνει κάτι... Εντύπωση, αν μη τι άλλο. Στην πρώτη (από τις πολλές, ελπίζω) τέτοια ευτυχή συγκυρία, βρέθηκα με το BOX OFFICE POISON στα χέρια μου.
To θρυλικό πλέον strip του George Herriman αποτελούσε μέχρι εσχάτως ένα από τα βασικά αναγνωστικά κενά μου στο χώρο των comics, ένα κενό το οποίο αφ’ ενός δε μπορούσα να δικαιολογήσω (απλά δεν έτυχε να το διαβάσω) και αφ’ ετέρου με έκανε να ντρέπομαι λίγο. Τέρμα οι δικαιολογίες και οι ντροπές, λοιπόν! Το διάβασα και το λάτρεψα!
