BEST OF #26: Songs About Comic Book Heroes
Με δεδομένο ότι η μουσική είναι η δεύτερη αγάπη μου μετά τα comics, ήταν μάλλον αναμενόμενο η guest παρουσία μου στη στήλη αυτής της εβδομάδας να αφορά στο σημείο εκείνο στο οποίο τα comics συναντούν τη μουσική. Βλέπετε, οι περισσότερες αμιγώς comics ιδέες που είχα για BEST OF, είτε έχουν ήδη καλυφθεί με εξαιρετικά αποτελέσματα από τον host (και τους άλλους guests) της στήλης είτε χρειάζονται τρελό research και, για τη δεύτερη περίπτωση, ελπίζω κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον να μου δοθεί η ευκαιρία να επανορθώσω.
Μέχρι τότε παραθέτω τα 10 -κατά τη γνώμη μου- ωραιότερα τραγούδια που αντλούν τη θεματολογία τους από ήρωες comics. Η λογική της λίστας είναι ότι εξαιρούνται μουσικά θέματα από ταινίες, καθώς και τραγούδια όπως πχ. το Hold Me, Thrill Me, Kiss Me, Kill Me των U2 που γράφτηκαν ειδικά για κινηματογραφικές μεταφορές. Αν δεν έβαζα αυτόν τον κανόνα, θα χρειαζόμουν τουλάχιστον μία θέση ακόμη για το εξαιρετικό Flash Theme των Queen, από την ομώνυμη ταινία FLASH GORDON του 1980.
Ακούστε λοιπόν τα 10 πρώτα στον player του 8tracks, διαβάστε γι αυτά στο κείμενο που ακολουθεί και μην ξεχάσετε τις δικές σας προτάσεις!
10. NO ONE LIKES SUPERMAN ANYMORE – I FIGHT DRAGONS (2009)
Η χρήση ήχων από ρετρό video games στη rock δεν είναι καινούριο concept, και τα αποτελέσματα αυτού του παντρέματος μπορούν άνετα να στείλουν στα βάθη της pop κόλασης τους σκληροπυρηνικούς ροκάδες. Για τους υπόλοιπους, οι I Fight Dragons προσφέρουν απλόχερα τις εμπνευσμένες από τα comics πιασάρικες, διασκεδαστικές και γεμάτες ενεργητικότητα συνθέσεις τους.
Το πιο πρόσφατο κομμάτι αυτής της λίστας είναι στιγμή guilty -geek- pleasure και προέρχεται από το ep του 2009, COOL IS JUST A NUMBER. H πραγματικότητα στην οποία αναφέρεται δεν είναι άγνωστη στους comics fans: Οι νέες γενιές δεν “ψήνονται” με τον Superman, μια και με την ατσαλάκωτη ηθική του μας κάνει να νιώθουμε οι ίδιοι ατελείς. Αυτό που παραβλέπει τόσο το track όσο και οι πολέμιοι του αρχετυπικού υπερήρωα είναι πως θέλει τεράστια μαγκιά να έχεις τη δύναμη να κυριαρχήσεις και, αντ’ αυτού, να επιλέγεις να υπηρετήσεις. Αλλά αν δεν φοράς μαύρα και δεν κάνεις παρέα με νυχτερίδες, αυτά είναι μάλλον ψιλά γράμματα…
Cause no one wants to know
The man who stands for things we outgrow
He’s too noble and too blind
We’re all older now
And we don’t need someone to care about
The innocence we left behind
9. JIMMY OLSEN’S BLUES – THE SPIN DOCTORS (1991)
Στις αρχές των 1990s υπήρξαν πολλές μπάντες που προσπάθησαν να παρουσιάσουν πιο radio friendly, σύγχρονες blues rock εκδοχές, καμία όμως δεν τα κατάφερε όπως οι Spin Doctors κι αυτό χάρη στη μοναδική ικανότητά τους να παντρεύουν τις επιρροές τους με την pop (παρεπιπτόντως απορώ γιατί η λέξη “εύπεπτο” έχει πάρει τόσο αρνητική χροιά στα κείμενα των μουσικών συντακτών).
Το πρώτο άλμπουμ των Spin Doctors, με τίτλο POCKET FULL OF KRYPTONITE, περιελάμβανε το τραγούδι Jimmy Olsen’s Blues, ένα γρήγορο, ρυθμικό και εθιστικό poprock-ακι, στο οποίο ο Jimmy Olsen γουστάρει τη Lois Lane και ζηλεύει τον Superman, τον οποίο σκέφτεται να αντιμετωπίσει με “μία τσέπη γεμάτη Κρυπτονίτη”. Αξίζει να αναφερθεί, ότι την περίοδο της μεγάλης δημοφιλίας του τραγουδιού, ο σχεδιαστής του comic, SUPERMAN: THE MAN OF STEEL, Jon Bogdanove, έδειχνε τον Olsen να φοράει ένα t-shirt των Spin Doctors!
8. MAGNETO AND TITANIUM MAN – PAUL McCARTNEY & THE WINGS (1975)
Το συγκεκριμένο track ήταν B-side song στο single των Wings, Venus and Mars/Rock Show, το 1975, και είναι το μοναδικό κομμάτι του ex-Beatle, Paul McCartney, το οποίο ασχολείται με χαρακτήρες comics. Ο Magneto και ο Titanium Man είναι οι δύο πρώτοι χαρακτήρες που αναφέρονται στους στίχους, ενώ υπάρχει αναφορά και στον Crimson Dynamo. Το Magneto And Titanium Man ήταν μέρος του setlist της μπάντας στις παγκόσμιες περιοδίες της σεζόν 1975/1976 και, μάλιστα, όταν το ερμήνευαν επί σκηνής, ένας προτζέκτορας πρόβαλε artwork του Jack Kirby! Λέγεται μάλιστα ότι ο McCartney ήταν Marvel Comics fan (αλλά και των comics ευρύτερα) και ότι σε ένα από τα live τους στο Los Angeles έδωσε στον Kirby και την κόρη του (που ήταν αντίστοιχα fan των Wings και των Beatles) μπροστινά εισιτήρια και πάσο για το back stage, ενώ ο Kirby χάρισε σε εκείνον και τη Linda, ένα αυθεντικό comic που είχε δημιουργήσει αποκλειστικά για εκείνους.
Σε γενικές γραμμές, αν και το Magneto And Titanium Man δε θεωρείται από την πλειοψηφία των μουσικόφιλων “καλό κομμάτι”, εγώ το βρίσκω εξαιρετικά έξυπνο, με πιασάρικο ρυθμό και μελωδία, που, αν και δεν συγκρίνεται με τα αριστουργήματα που έχει γράψει ο McCartney, αναγνωρίζει κανείς ακούγοντάς το όλα τα στοιχεία που συνθέτουν τη μουσική ιδιοφυία του δημιουργού του. (και ναι, οι Beatles υπήρξαν τιτανοτεράστιοι)
7. SUPERMAN’S SONG – CRASH TEST DUMMIES (1991)
Μία τρυφερή, συγκινητική μπαλάντα από το ντεμπούτο άλμπουμ των Crash Test Dummies συνοδεύει τον Superman στην τελευταία του κατοικία. Από τα πλέον απρόβλεπτα και επινοητικά τραγούδια για ήρωες comics, το Superman’s Song συνοδεύεται και από μία περίεργη σύμπτωση, καθώς ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του η DC αποφάσισε να “σκοτώσει” τον ήρωα!
Στιχουργικά, το κομμάτι πλέκει το εγκώμιο του Superman, τονίζοντας ότι ενώ είχε τη δυνατότητα να επιβληθεί στην ανθρωπότητα και να αποκτήσει αμύθητα πλούτη, επέλεξε παρ’ όλα αυτά να υπηρετήσει το καλό.Το ρεφρέν είναι ενδεικτικό των παραπάνω:
Superman never made any money
For saving the world from Solomon Grundy
And sometimes I despair the world will never see
Another man like him
Στον αντίποδα το κομμάτι αναφέρεται στον Tarzan, ο οποίος (μάλλον άδικα) παρουσιάζεται ως απατεώνας, απολίτιστος και αντιήρωας, ενώ στο video clip του τραγουδιού βλέπουμε να παρίστανται στην κηδεία του γερασμένες εκδοχές ηρώων της DC, όπως η Wonder Woman.
6. GREEN LANTERN – CAMBERWELL NOW (1986)
Κανείς εκτός comics δεν κατάφερε να ξεφορτωθεί τα camp στοιχεία του Green Lantern και η ομώνυμη ταινία αποτελεί περίτρανη απόδειξη αυτού. Κανείς εκτός από τους Camberwell Now, οι οποίοι στο άλμπουμ τους του 1986, ΤΗΕ GHOST TRADE, έγραψαν για τον ήρωα της DC το ομώνυμο, στοιχειωμένο, ηλεκτρονικό tribute, με μπόλικη παραμόρφωση και φωνητικές ακροβασίες. Κάπως έτσι, έρχονται όλα αυτά και δένουν με την αυτονόητη επιλογή της μπάντας να χρησιμοποιήσει για στίχους τον όρκο των Green Lanterns:
In brightest day, in blackest night
No evil shall escape my sight
Let those who worship evil’s might
Beware my strength, Green Lantern’s light.
Ευχάριστα πειραματικό και γεμάτο εμπνεύσεις, το συγκεκριμένο κομμάτι το πρωτοάκουσα πριν από αρκετό καιρό, όταν έψαχνα να ανακαλύψω τραγούδια για χαρακτήρες comics. Έκτοτε, έχει μπει στα regular ακούσματά μου και σε πολλές λίστες!
5. SPIDER-MAN – THE RAMONES
Το theme song Spider-Man έχει μεγάλη ιστορία, πολύ μεγαλύτερη τουλάχιστον από την εκτέλεση των Ramones που επέλεξα. Ήταν το μουσικό θέμα του ομώνυμου cartoon του 1967, και είναι αναμφίβολα μέσα στις τρεις δημοφιλέστερες συνθέσεις που έχουν γραφτεί ποτέ για χαρακτήρα comics. Ο στίχος “Spider-Man, Spider-Man, does whatever a spider can” είναι πλέον σχεδόν συνώνυμος του ήρωα, ειδικά στους εκτός comics κύκλους.
Το Spider-Man Theme ακούγεται από ηθοποιούς, καθώς και στους τίτλους τέλους στις ταινίες SPIDER-MAN και SPIDER-MAN 2, ενώ στο SPIDER-MAN 3 η μελωδία του “παίζει” σε μία σκηνή. Στους τίτλους τέλους της πρώτης ταινίας ακούγεται η εκτέλεση του 1967 και στη δεύτερη μία αξιοπρεπέστατη επανεκτέλεση του Καναδού crooner Michael Bublé. Ο τελευταίος κυκλοφόρησε στη συνέχεια και ένα single με μία remix εκτέλεση του κομματιού, που έμπλεκε τη jazz με σύγχρονες λούπες και γνώρισε μεγάλη επιτυχία.
Όλα αυτά, βέβαια, θα είχαν μεγάλη σημασία, μόνο αν δεν υπήρχε η εκτέλεση των Ramones να έχει ήδη κλέψει την παράσταση! Το 1995, στο άλμπουμ τους ?ADIOS AMIGOS! υπήρχε ένα hidden track που δεν ήταν άλλο από τη διασκευή τους, στο Spider-Man Theme. Και τι διασκευή! Όχι μόνο διατήρησαν στην εκτέλεσή τους το πιασάρικο fun στοιχείο του κομματιού, αλλά και έφεραν σε αυτό όλη την ταχύτητα, την ενέργεια, αλλά και -λίγη από- τη “βρωμιά” του punk που χαρακτήριζε τη μουσική τους. A true rock-party anthem!
4. NOBODY LOVES THE HULK – THE TRAITS (1969)
Δεν υπάρχουν πολλές έγκυρες πληροφορίες εκεί έξω, για τους The Traits και για το εν λόγω track, πέρα από τις ακόλουθες:
Τo tribute τους στον πράσινο γίγαντα της Marvel κυκλοφόρησε ως single το 1969 (σύμφωνα με άλλες πηγές, το βινύλιο τυπώθηκε, αλλά δεν κυκλοφόρησε ποτέ) και σίγουρα πρόκειται για promotional item, μια και στο 7ίντσο αναφέρεται ξεκάθαρα ότι το copyright ανήκει στη Marvel. Το τελευταίο ενισχύεται κι από το γεγονός ότι υπήρχε η παρακάτω διαφήμιση σε HULK comics του 1970.
Στιχουργικά, αυτό το εξαιρετικό γκαραζοροκάκι από τα τέλη των 1960s διηγείται το origin του χαρακτήρα και τη μεταμόρφωση του Dr. Bruce Banner σε Hulk, κατά την προσπάθειά του να σώσει τον Rick Jones από την έκθεσή του στη ραδιενέργεια.Όλα όπως τα ξέραμε, εκτός από το -μάλλον πλακατζίδικο- φινάλε…
3. I AM THE LAW – ANTHRAX (1987)
Παρότι η σχέση μου με το metal ήταν (και θα συνεχίσει να είναι) επιδερμική, υπάρχουν κάποια κομμάτια που -κυριολεκτικά- με στέλνουν αδιάβαστο, και το I Am The Law είναι ένα από αυτά. Συνεπώς δεν είμαι και ο πλέον κατάλληλος να μιλήσω, παρά σχεδόν αποκλειστικά για αυτό το κομμάτι και μόνο ως μη-μεταλάς.
Το I Am The Law είναι βασισμένο στον Judge Dredd και προέρχεται από το τρίτο στούντιο άλμπουμ των Anthrax, με τίτλο AMONG THE LIVING, μία δουλειά που θεωρείται ίσως η καλύτερή τους, με δεδομένο ότι μεγάλωσε το εύρος της θεματολογίας των τραγουδιών τους, ενώ άρχισαν να πειραματίζεται και μουσικά.
Στο τραγούδι, ο Judge Dredd είναι πρωταγωνιστής ενός tribute, εξίσου επικού με τον ίδιο τον χαρακτήρα. Μέσα στα σχεδόν 6 λεπτά του, οι Anthrax καταφέρνουν όχι μόνο να εγκλωβίσουν την ουσία του δικαστή-τιμωρού, αλλά και σχεδόν να αποτυπώσουν την εικόνα του, να διασχίζει τη Mega City One πάνω στην τεράστια, φουτουριστική μηχανή του. Ακούγοντάς το, δεν μπορείς παρά να δεις μπροστά σου σκηνές ωμής βίας από το comic, την ώρα που τα hardcore φωνητικά και τα καταιγιστικά riffs, παίζουν ταυτόχρονα με απανωτές κορυφώσεις, κυρίως κατά τα δεύτερο μισό του τραγουδιού.
Στιχουργικά, το κομμάτι είναι ίσως από τα αρτιότερα του είδους. Ξεκινάει άμεσα να χτίζει τον χαρακτήρα, από τις τρεις πρώτες γραμμές…
Fifteen years in the academy
He was like no cadet they’d ever seen
A man so hard, his veins bleed ice
…και δεν σταματάει να δίνει το στίγμα του χαρακτήρα μέχρι το τέλος…
CRIME – The ultimate sin
Your iso-cube is waiting when he brings you in
LAW – It’s what he stands for
Crime’s his only enemy and he’s going to war
Ύμνος, τον οποίο προσωπικά μπορώ να συγκρίνω μόνο με το…
2. GHOST RIDER – SUICIDE (1977)
Παρότι οι Suicide άργησαν να αναγνωριστούν για την επιρροή τους, υπήρξαν ιδιαίτερα επιδραστικοί σε ό,τι αφορά στη διαμόρφωση της synthpop και εν γένει του ηλεκτρονικού και industrial ήχου στις επόμενες δύο δεκαετίες. Το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους από το 1977 συγκαταλέγεται σήμερα ανάμεσα στα 500 καλύτερα όλων των εποχών σύμφωνα με το περιοδικό ROLLING STONE και όχι αδικαιολόγητα, όταν φιλοξενεί κομμάτια όπως το opening track, Ghost Rider.
Η επιλογή του ήρωα δεν ήταν τυχαία, καθώς ήταν αγαπημένος χαρακτήρας του τραγουδιστή, Alan Vega. Λέγεται, μάλιστα, ότι η μπάντα πήρε το όνομά της από την ιστορία “Satan Suicide” στο comic του Ghost Rider.
Το είδος synthpunk μπορεί να φέρνει σε κάποιους σαν ένα σύνολο δύο ανόμοιων πραγμάτων, αρκεί όμως να ακούσουν αυτό το track ως απόδειξη του ότι αυτά τα δύο είδη μπορούν να συναντηθούν και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Η υπνωτιστική ερμηνεία του Alan Vega, τα κολασμένα keyboards του Martin Rev και μια ιστορία που μιλάει για ένα δαίμονα πάνω σε μία μηχανή, πιάνουν μοναδικά την ατμόσφαιρα και την ουσία του χαρακτήρα, κάτι στο οποίο απέτυχαν πανηγυρικά οι δύο απαράδεκτες κινηματογραφικές μεταφορές του comic.
Το τραγούδι Ghost Rider έχουν διασκευάσει οι R.E.M., The Horrors, The Gories, Rollins Band, The Sisters of Mercy, Merzbow και Soft Cell, ενώ το 2000 η M.I.A. το σάμπλαρε στο τραγούδι της, Born Free. Κάποιες από αυτές τις διασκεύες αξίζουν, άλλες όχι, καμιά τους, όμως, δε φτάνει ούτε στο ελάχιστο τη μαγεία του πρωτότυπου.
1. KRYPTONITE – 3 DOORS DOWN (2000)
Ένα από τα δύο συμβαίνει: Ή μερικά από τα καλύτερα τραγούδια για χαρακτήρες comics έχουν γραφτεί για τον Superman ή απλώς αυτά τυχαίνει να μου αρέσουν περισσότερο. Σε ό,τι αφορά τώρα στο γεγονός ότι το συγκεκριμένο κομμάτι των βρίσκεται στη 1η θέση, δεν θα ισχυριστώ πως είναι ό,τι καλύτερο έχει γραφτεί ποτέ για χαρακτήρα comics, όσο ότι απλά είναι το αγαπημένο μου!
Το Kryptonite δεν είναι ένα ακόμη εύπεπτο ραδιοφωνικό ροκάκι που εκείνα που ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια στη μετά-grunge εποχή, παρότι, αν πρέπει να το κατατάξεις κάπου, αυτός είναι ο χώρος του. Και δεν είναι ένα ακόμη από τα προαναφερθέντα τραγούδια, γιατί έχει εκπληκτικά ριφάκια, έξυπνα κιθαριστικά σόλο και μια πηγαία ένταση από την αρχή ως το τέλος του, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά, όπου παρουσιάζεται ένας ανθρώπινος Superman, από μια πολύ ιδιαίτερη σκοπιά: ο ήρωας αναρωτιέται αν οι άλλοι είναι δίπλα του τόσο στις δύσκολες στιγμές (όταν και λίγο ως πολύ, όλοι προστρέχουν), αλλά και όταν είναι όρθιος και δυνατός.
Ξεκινώντας με την παρακάτω δυνατή εικόνα…
I took a walk around the world to
Ease my troubled mind
I left my body lying somewhere
In the sands of time
I watched the world float to the dark
Side of the moon
I feel there is nothing I can do, yeah
… οι στίχοι θα μπορούσαν να αποτελούν το σενάριο μιας ιστορίας comic με πρωταγωνιστή τον Superman. Ενός χαρακτήρα που, ενώ κινείται σαν να έχει τον πλήρη έλεγχο, αυτό το οποίο έχει πραγματικά ανάγκη είναι να τον δουν οι άλλοι σαν έναν ακόμη άνθρωπο.
Ευχή και κατάρα για τον τραγουδιστή και ντράμερ της μπάντας Brad Arnold ήταν ότι έγραψε αυτό το εξαιρετικό τραγούδι σε ηλικία μόλις 15 ετών. Περίεργο πράγμα, η -μακράν- μεγαλύτερη επιτυχία της μπάντας του να είναι ένα από τα πρώτα τραγούδια που θα έγραφες ποτέ…
