Berlin: Πρώτος Θάνατος

Θεωρώ πως η περίοδος που διανύουμε είναι πολύ σημαντική και μεταβατική για τα ελληνικά comics. Μετά από δεκαετίες πολύ περιορισμένης παραγωγής, ζήσαμε μία περίοδο παχιών αγελάδων. Αυτή η εκτόξευση της παραγωγής, έχει κάνει δυσκολότερο το έργο μιας νέας δουλειάς να ξεχωρίσει. Βέβαια, ήρθε η πανδημία και πολλά έχουν αλλάξει, χωρίς να μπορεί να προβλέψει κάποιος πως ακριβώς θα είναι το τοπίο στη μετά-COVID ελληνική εκδοτική πραγματικότητα. Πιθανότατα, πλέον, το να ξεχωρίσει ένα comic να είναι θέμα επιβίωσης και όχι απλά επιτυχίας. Ένα πράγμα, πάντως, μπορούμε να πούμε με απόλυτη βεβαιότητα. Σε όποια εποχή και να εκδίδονταν το BERLIN, σίγουρα θα ξεχώριζε.

Ο κόσμος του BERLIN έκανε την πρώτη του εμφάνιση στις σελίδες του ΜΠΛΕ ΚΟΜΗΤΗ #5, με μια σύντομη ιστορία. Παρ’ όλο που είχα πάρει το συγκεκριμένο τεύχος, η αλήθεια είναι ότι δεν θυμόμουν την ιστορία εκείνη. Όταν, όμως, έπεσαν στην αντίληψή μου διάφορες εικόνες από το comic, μέσω του προφίλ του Jemma Books & Comics στο Instagram, πραγματικά εντυπωσιάστηκα και αμέσως θέλησα να μάθω περισσότερα για αυτό.

Η ιστορία ακολουθεί τις βασικές νόρμες του noir. Στη Berlin, ένας ξεπεσμένος detective (κλασικά) αναλαμβάνει την αποστολή να βρει μια femme fatale (επίσης κλασικά), η οποία κατηγορείται για κλοπή, αλλά τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται (ακόμα πιο κλασικά). Όμως, το να μείνουμε μόνο στα κλισέ είναι άδικο για την ιστορία του Κυριάκου Αθανασιάδη, ο οποίος προσθέτει στοιχεία μεταφυσικού και Lovecraft τρόμου, που κολλάνε άρτια και δεν ξενίζουν. Αυτό το κομμάτι φέρνει μνήμες της ταινίας UNDERWORLD. Αναμφίβολα, όμως, πρωταγωνιστής στην ιστορία είναι η ίδια η Berlin.

Μια πόλη που συνδυάζει, πολύ προσεκτικά, φουτουριστικά και gothic τοπία, με αρχιτεκτονική μεγαλουπόλεων των αρχών του 20ου Αιώνα και στοιχεία steampunk. Σκεφτείτε τη SIN CITY στον κόσμο των LES CITES OBSCURES, με μερικές δόσεις Gotham City και METROPOLIS (του Fritz Lang) και θα έχετε μια καλή ιδέα.

Το δύσκολο έργο της αποτύπωσης αυτής της πόλης αναλαμβάνει ο Νικόλας Κούρτης και το φέρνει σε πέρας με απόλυτη επιτυχία! Χωρίς αμφιβολία, το σχέδιο είναι το μεγάλο όπλο του BERLIN. Οι ασπρόμαυρες σελίδες με τους γκρι τόνους δημιουργούν μια υποβλητική ατμόσφαιρα, που σε μεταφέρει στον κόσμο της Berlin. Τα backgrounds και ειδικά η προσοχή στην αρχιτεκτονική των κτιρίων είναι άξια θαυμασμού. Όχι ότι οι υπόλοιποι τομείς υστερούν. Το αντίθετο! Το storytelling είναι ιδιαίτερα “κινηματογραφικό” και οι χαρακτήρες ολοζώντανοι (ακόμα και οι… νεκροζώντανοι), με κάποιες επιρροές από το στυλ του Gary Frank να διακρίνονται, τουλάχιστον στα μάτια μου.

Θα ήταν παράλειψη να μην κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά στην ίδια την έκδοση. Η Jemma Press σίγουρα δεν είναι χθεσινή, καθώς μας έχει δώσει αρκετές πετυχημένες εκδόσεις και το BERLIN είναι, σίγουρα, μία από τις καλύτερες. Το μεγάλο μέγεθος (με το μπαρδόν) αναδεικνύει το υπέροχο artwork, η επιλογή του χαρτιού είναι πολύ καλή, ενώ υπάρχουν και αρκετά extras, με κυριότερο, φυσικά, την ανατύπωση της σύντομης ιστορίας από τον ΜΠΛΕ ΚΟΜΗΤΗ #5.

Συνολικά, το BERLIN είναι ένα εξαιρετικό comic, που ταράζει τα νερά της ελληνικής σκηνής με την υψηλή του ποιότητα και έχει όλα τα φόντα να μας χαρίσει πολλές ακόμα περιπέτειες που θα διαδραματίζονται στον κόσμο του. Είτε με τους ίδιους πρωταγωνιστές, είτε με διαφορετικούς, στο στιλ των SIN CITY και CRIMINAL. Δεν θα μου κάνει καμία εντύπωση να τα πάει πολύ καλά και σε αγορές του εξωτερικού και ειδικά στην ευρωπαϊκή.

Ένα comic που δεν πρέπει να λείπει από τη βιβλιοθήκη σας.