Γεννήθηκα στην Αθήνα, όπου και μεγάλωνα, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Με πήγανε στα Χανιά μπας και μ' ευνοήσει το κλίμα, αλλά ήταν πια αργά για να ρίξω μπόι, γι' αυτό και γύρισα πίσω με την πρώτη ευκαιρία. Διαβάζω comics από παλιά και βιβλία από πάντα, σε εντατικούς ρυθμούς, που και πάλι δεν μου φαίνονται αρκετοί! Δε θα μπορούσα να ζήσω χωρίς γάτες, ή καφέ. Μιλάω είτε πολύ ή καθόλου... αλλά συνήθως πολύ. ('Ντάξει... πάντα πολύ.)
Το SCARLET WITCH #1 υπήρξε κανονικό roller coaster. Πρώτα, το υπέροχο εξωφυλλό του David Aja, μετά κάποιες, ομολογουμένως, αρκετά συμπαθητικές σελίδες της Vanesa del Rey, με το σαφώς συμπαθέστερο χρώμα της Jordie Bellaire, και μετά το χάος.
Αν το επόμενο τεύχος ανταποκριθεί έστω και στο ελάχιστο στις προσδοκίες που έχει δημιουργήσει αυτό, όλη η ιστορία του ABE SAPIEN θα προχωρήσει αλματωδώς. I can't wait!
Δεν είναι κάποιου είδους υπερβολή ή κακεντρέχεια να πει κανείς ότι η Vertigo δεν είναι αυτό που κάποτε υπήρξε. Παρ' όλα αυτά, θα ήταν κάπως άδικο το να μην αναγνωρίζονταν οι προσπάθειές της να ορθοποδήσει.
Το artwork του RUMBLE #8 είναι τόσο όμορφο όσο περιμένει κανείς με βάση τον πρότερο βίο του Stewart και η ιστορία τόσο ελαφριά, απολαυστική, αλλά και gore, όσο μας έχει κακομάθει ο Arcudi.
Φαίνεται πως οι writers του τίτλου, συνειδητοποιώντας ότι το πράγμα άρχιζε να γίνεται κάπως μονότονο, αρχίζουν να εισάγουν πιο πολλούς χαρακτήρες στην κεντρική πλοκή.
Παρά το γλυκανάλατο συναίσθημα που μου προκάλεσαν τα credits του, το TOKYO GHOST μου άσκησε μια άμεση έλξη. Λίγο το εξώφυλλο, λίγο το dystopian στοιχείο, ήταν ένα ξεκάθαρο must read.
Το The Cult Of The Red King #5 είναι ένα από τα καλύτερα τεύχη του BALTIMORE, μέχρι σήμερα, με υπέροχο artwork και πολύ δυνατές, δραματικές στιγμές.
Κάθε φορά που πιάνω στα χέρια μου καινούριο comic του Steve Niles, το κάνω με αγνό, παρθένο ενθουσιασμό. Η σκοτεινιά, τα τέρατα και τα αίματα πάντα με προετοιμάζουν για μια απολαυστική αναγνωστική εμπειρία. Συνήθως, μπαίνουν εμπόδιο στη χαρά μου οι επιλογές του Niles σε artists, αλλά στην περίπτωση του BROKEN MOON το εξώφυλλο ήταν αρκετό για να εφησυχάσω.
Κάθε εβδομάδα, ένα μέλος της συντακτικής ομάδας του Comicdom ξεσκονίζει τα πάνω-πάνω ράφια της βιβλιοθήκης του και μας προτείνει μια παλιότερη κυκλοφορία που του άρεσε και ακόμη παραμένει ψηλά στις προτιμήσεις του. Αυτή την εβδομάδα, είναι η σειρά της Ερατώς Κονδύλη να κατεβάσει από το ράφι της το THE AMAZON και να μας το παρουσιάσει.
To STRANGE FRUIT, ένα comic του 2015, δημιουργημένο από δύο λευκούς Αμερικάνους, μιλά για τον ρατσισμό εναντίον των μαύρων, το 1927, στον Αμερικάνικο Νότο. Ο τίτλος του είναι αναφορά σε ένα πασίγνωστο τραγούδι σταθμό στην "μαύρη ιστορία" των Η.Π.Α., με μακάβριες αναφορές απαγχονισμών, και φιλοξενεί έναν μαύρο, γυμνό - κατά τα φαινόμενα - μουγκό Superman, την KKK, ρόπαλα, σχοινιά, hillbilies και λοιπά.
