Εκατομμύρια Otaku, Μία Μόνο “Καλλιτέχνης” [NSFW]

Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας. Ας υποθέσουμε ότι όλοι όσοι γράφουμε, σχολιάζουμε και διαβάζουμε το παρόν site, αγαπούμε πραγματικά τα comics, στις όποιες εκφάνσεις τους, ανάλογα με τα γούστα του καθενός (και της καθεμιάς – μην πω τώρα καμία βαριά για το political correctness). Εύλογα, λοιπόν, θα θεωρήσει κανείς ότι όταν τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά comics, ή τα manga, διαδίδονται, χαίρουν αναγνώρισης και γίνονται αντικείμενο μελέτης, γεμίζουμε χαρά και υπερηφάνεια. Τί συμβαίνει, όμως, όταν η κουλτούρα των comics και τα παρακλάδια της γίνονται αντικείμενο χονδροειδούς εκμετάλλευσης, με στόχο την προβολή τρίτων, τη στιγμή μάλιστα που αυτοί οι τρίτοι, είτε δεν έχουν ιδέα για ποιο πράγμα μιλάνε, είτε δουλεύουν τις ποικίλες μάζες ψιλό γαζί;

Όλα ξεκίνησαν όταν έπεσε στα χέρια μου το τεύχος #997 του κυριακάτικου Ε, στου οποίου το εξώφυλλο βρισκόταν μια hentai εκδοχή πλαστικής φιγούρας της Ryofu Housen από το IKKI TOUSEN, τοποθετημένη πάνω σε μια μινιατούρα λεκάνης τουαλέτας. Το πράγμα μύριζε άσχημα από την αρχή. Ανοίγοντας, λοιπόν, το περιοδικό, βρήκα τη συνέντευξη κάποιας Jessica Lichtenstein, η οποία, κατά τα φαινόμενα, έχει κάνει πάταγο στην Αμερική, με μια σειρά από 25 μίνι-διοράματα, όπου έχει χρησιμοποιήσει διαφορετικές hentai φιγούρες (για όποιον αναρωτιέται, “hentai” είναι, grosso modo, το όποιο πορνογραφικό υλικό υπό μορφή manga ή anime). Μάλιστα, η γκαλερί Nine5 της Νέας Υόρκης φιλοξένησε, για μεγάλο διάστημα, την έκθεσή της (με τίτλο UNDRESSED – duh), “όπου ενθουσίασε κοινό και κριτικούς” (αυτό είναι actual quote από το άρθρο).

Εδώ, λοιπόν, θα κάνω μια νέα υπόθεση: ότι το εν λόγω κοινό και οι κριτικοί έχουν IQ πόρτας και δεν ξέρουν να χρησιμοποιούν το Google και ευθύς αμέσως θα εξετάσουμε κατά πόσο η υπόθεση αυτή στέκει. Μέσα στο κείμενο της συνέντευξης, καθώς και άλλα που βρήκα στο internet, από κριτικές σε blog, άλλες συνεντεύξεις, μέχρι και το κείμενο της γκαλερί, αναφέρονται τα ακόλουθα: ότι η Lichtenstein κατάφερε να βρει έναν διαφορετικό τρόπο να μιλήσει για τη θηλυκότητα, τη σεξουαλικότητα και το γυναικείο γυμνό, ότι οι ηρωίδες της (των οποίων η προέλευση, από άποψη τίτλων, ή Ιαπώνων δημιουργών που τις σκάλισαν, αποσιωπάται πλήρως) έχουν συναίσθηση ότι εκτίθενται και γίνονται αντικείμενο φαντασίωσης, ότι ανακάλυψε το ρεαλισμό και την αφέλεια ενός παιχνιδιού που συνδυάζουν οι εν λόγω φιγούρες και -κερασάκι στην τούρτα- η έκθεση είναι ένα φεμινιστικό μανιφέστο και ωδή στην απελευθερωμένη γυναίκα!!!

Πάρτε μια ανάσα, κοιτάξτε τις φωτογραφίες και πείτε μου, ειλικρινά, αν σας πείθει αυτή η ψευτο-ακαδημαϊκή σκουπιδολογία. Η γυναίκα αγόρασε μερικές hentai φιγούρες, έφτιαξε ένα μικρό διόραμα γύρω από την κάθε μία και το πλάσαρε στα  βλήματα του “art crowd” ως τέχνη με βαθύ νόημα. Δεν τις σκάλισε, δεν τις επινόησε, παρά βρήκε έναν καλό PR manager και αυτό που κάνουν (σίγουρα οι Ιάπωνες, αν όχι οι απανταχού) otaku, το έντυσε με τα εύσημα της καλλιτεχνικής καινοτομίας. Όσο για το θέμα της “συναίσθησης” που έχουν οι φιγούρες, ή το φεμινιστικό του όλου πράγματος, είμαι σίγουρος ότι όλοι οι  σεξιστές πάντοτε ονειρεύονταν μια υπερασπίστρια του γυναικείου φύλου σαν τη Lichtenstein.

Πέρα από τη θεμελιώδη γελοιότητα της όλης ιδέας, έχουμε και φράσεις όπως “φιγούρες που θυμίζουν manga” (και όχι -ω, δεν ξέρω- ΕΙΝΑΙ χαρακτήρες από manga!?), το γεγονός ότι “τις αγοράζει από προμηθευτές στην Ιαπωνία”, λες και είναι κάποιο σπάνιο και δυσεύρετο είδος (γιατί, ως γνωστόν, στην Αμερική δεν υπάρχουν καταστήματα με comics και φιγούρες και, φαινομενικά, κανείς δεν παραγγέλνει και πράγματα από το internet) και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Γενικά, έχει γίνει κάθε προσπάθεια παρουσίασης της όλης ιδέας ως κάτι επαναστατικό, διαφορετικό, the new cool thing (α, ρε Largo).

Το πραγματικά τρομακτικό, όμως, δεν είναι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να δώσει αξία στον εαυτό του χρησιμοποιώντας πομπώδεις εκφράσεις και μεγάλες λέξεις για κάτι που λέγεται πιο απλά “μοντελισμός με τσοντο-κουκλάκια”, αλλά το γεγονός ότι υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που είναι διατεθειμένοι να καταπιούν αβίαστα το παραμύθι. Ευτυχώς δεν τρώνε όλοι κουτόχορτο (διαβάστε τα comments)!