SNAPSHOT REVIEWS 22-3-2012

HILDAFOLK
Writer/Artist: Luke Pearson
Nobrow Press

Η Hilda είναι ένα υπέροχο κοριτσάκι που της αρέσει να διαβάζει, να ζωγραφίζει, να εξερευνά σκανδιναβικά τοπία, αλλά και να κοιμάται στη σκηνή της όταν βρέχει. Στο HILDAFOLK θα ζήσουμε μαζί με τη Hilda μια περιπετειώδη μέρα (αν και όλες οι μέρες της Hilda είναι μάλλον περιπετειώδεις) , κατά την οποία θα ζωγραφίσει πέτρες, θα κάνει παρέα με τον ξύλινο άνθρωπο και θα την κυνηγήσουν (ή θα κυνηγήσει;) trolls,

To HILDAFOLK είναι ένα ιδιαίτερα καλοσχεδιασμένο comic για όλες τις ηλικίες. Τα χρώματα είναι πανέμορφα και ο Pearson δείχνει να μπορεί να χειριστεί το Μέσο. Ένα πολύ όμορφο comic που μάλλον δικαιολογημένα αποτελεί τη μέχρι τώρα εκδοτική επιτυχία της Nobrow. Αξίζει να σημειωθεί πως πλέον κυκλοφορεί και μια νέα περιπέτεια της Hilda, το HILDA AND THE MIDNIGHT GIANT, σε μεγαλύτερο format και με περισσότερες σελίδες.

MUDMAN #2
Writer/Artist: Paul Grist
Image Comics

Μόνο καλά λόγια έχω ακούσει για τον Paul Grist και ομολογώ πως εύκολα βλέπει κανείς τις ικανότητες του, διαβάζοντας κάποιο comic του. Εν τούτοις, παρά τη συμπάθεια που του τρέφω, δεν ενθουσιάστηκα ούτε με τα ξέμπαρκα τεύχη του KANE και του JACK STUFF (δεν έχω διαβάσει το ST. SWITHIN’S DAY) ενώ και το πρώτο τεύχος του MUDMAN είχα την είσθηση πως τέλειωσε πολύ-πολύ νωρίς). Έχοντας διαβάσει, όμως, πλέον και το δεύτερο τεύχος, η άποψη μου έχει αλλάξει σημαντικά.

Ο Grist κάνει το (όχι και τόσο ασυνήθιστο τρικ) να αλλάξει τον αφηγητή και να διηγηθεί την ιστορία (ένα μέρος της οποίας είχαμε δει και στο πρώτο τεύχος) από εντελώς διαφορετική οπτική. Το τρικ λειτουργεί εξαιρετικά και το όλο story αποκτά νέες διαστάσεις. Αν προσθέσουμε σε αυτό και τις (δεδομένες) ικανότητες του Grist στο storytelling, νομίζω πως έχουμε ένα πολύ καλό τελικό αποτέλεσμα

DARK HORSE PRESENTS #9
Writers: Various
Artsits: Various
Dark Horse

Διάβαζα χτες στο Robot 6 του CBR ένα κείμενο για το πόσο θετικά έχει αλλάξει το DARK HORSE PRESENTS από το πρώτο τεύχος του. Δε θα διαφωνήσω… Ξεκινάμε με το το LOBSTER JOHNSON του Mignola και το THE MASSIVE του Brian Wood που έχουν ένα ενδιαφέρον εξαiτίας των δημιουργών τους, αλλά και με δυο πολύ όμορφα σχεδιασμένες ιστορίες: το 1969 του Paul Pope και η διασκευή μια ιστορίας του Poe από τον Richard Corben. Η ONCE AND FUTURE TARZAN ιστορία δίνει τον pulp χαρακτήρα που χρειάζεται το DARK HORSE PRESENTS, το CONCRETE PARK συνεισφέρει στη science fiction διάσταση, ενώ το SKULTAR αναλαμβάνει το fantasy και comedy κομμάτι.

Η ένοχη απόλαυση μου είναι η σειρά των Rich Johnston και Simon Rohrmuller, THE MANY MURDERS OF MISS CRANBOURNE (δεν μπορώ να αντισταθώ σε εγκλήματα στην βρετανική επαρχία), ενώ σίγουρα το highlight του τεύχους ήταν το πρώτο installment του AMALA’S BLADE των Steve Horton και Μιχάλη Διαλυνά (δεν είναι τυχαίο ότι στα περισσότερα online reviews που βρήκα υπήρχε ένα πολύ θετικό σχόλιο για το artwok της ιστορίας). Και τα θετικά δεν τελειώνουν εδώ, αφού στο επόμενο τεύχος έχουμε την επιστροφή αυτού εδώ του κυρίου  (σε κάτι που θα θυμίζει αυτό) ενώ σύντομα θα ακολουθήσει και αυτός εδώ ο κύριος.

TOKYO ZOMBIE
Writer/Artist: Yusaku Hanakuma
Last Gasp

Απορώ με τον εαυτό μου πώς και κάθισα λίγο πριν από το Comicdom Con Athens 2012 να διαβάσω αυτό εδώ το manga. Πρωταγωνιστές είναι δύο εργάτες στο Τόκιο (ο ένας με άφρο μαλλί και ο άλλος καραφλός) που είναι εξπέρ στο ζίου ζίτσου (και εγώ που νόμιζα πως αυτό το ήξερε μόνο η μαμά του Μήτσου). Όταν το Τόκιο γεμίσει ζόμπι, οι γνώσεις των πολεμικών τεχνών θα τους φανούν χρήσιμες.

Καφριλίκια, βία, κοινωνικοπολιτικά σχόλια, b-μουβιές σε ένα manga που πρωτοδημοσιεύτηκε στην ανθολογία AX. Ξεκινά σα zombie movie και καταλήγει σε ένα post apocalyptic αιματοβαμμένο splatter. Τo naive – σχεδόν παιδικό – artwork “διαβάζεται” πολύ καλά και κάνει το TOKYO ΖΟΜΒΙΕ να διαβάζεται πολύ εύκολα. Διαβάζοντας το ΤΟΚΥΟ ΖΟΜΒΙΕ, συνειδητοποίησα πού βρίσκονται και οι επιρροές του Johnny Ryan για το PRISON PIT.

RESURRECTION MAN #6
Writer: Dan Abnett, Andy Lanning
Artist: Fernando Dagnino
DC Comics

Λίγο η διαφήμιση, λίγο το hype, λίγο η ελπίδα ότι μπορεί να δούμε καλά comics και κατέληξα να είμαι συνδρομητής σε ένα κάρο από τους 52 νέους τίτλους της DC (εντάξει, δεν ήταν και τόσοι πολλοί, αλλά σίγουρα ήταν πολλοί για εμένα). Κόψε, κόψε και, μέχρι να φτάσουμε στο έκτο τεύχος, κατέληξα με έξι τίτλους, ένας από τους οποίους είναι ο RESURRECTION MAN. Εκτιμώ τις ικανότητες του συγγραφικού διδύμου και πίστευα από την αρχή ότι θα μπορουσαμε να έχουμε ένα αρκετά καλό αποτέλεσμα. Αφού τον κυνήγησαν και τον σκότωσαν αρκετές φορες και αφού μαζεύτηκαν διάφορες αιθέριες υπάρξεις που αναζητούσαν το κεφάλι του, ο ήρωάς μας καταλήγει στο Arkham, όπου από τη μια προσπαθεί να πεθάνει για να αποδείξει ποιος είναι και από την άλλη αναζητά και μια ευκαιρία να το σκάσει.

Δεν είναι και τόσο κακό το artwork (αν και δε με ενθουσίασε ιδιαίτερα) και το σενάριο δε μοιάζει στάσιμο, αλλά μετά από μισό χρόνο δεν έχω το παραμικρό ενδιαφέρον για το πώς θα εξελιχτούν η ιστορία και οι χαρακτήρες. Δε νομίζω να είμαι εδώ για την επερχόμενη αλλαγή του artist. Και κάπως έτσι βρήκα πως οι τίτλοι της DC θα γίνουν 5.

OBSOLETE
Writer/Artist: Mikkel Sommer
Nobrow Press

Είπαμε πως έχω μια συμπάθεια στη Nobrow, αλλά δεν πρόκειται να διαβάζετε παραλληρήματα για κάθε comic της. Το OBSOLETE κυκλοφορει από την 17×23 σειρά της Nobrow (όπως και το HILDAFOLK) που επικεντρώνεται σε νέους δημιουργούς και σε σύντομες αυτοτελείς και εικονομικά προσιτές ιστορίες.

Δυο βετεράνοι του πολέμου, που όμως έχουν ξεχαστεί από όλους και έχουν καταφύγει στα χάπια και στο αλκοόλ, αποφασίζουν να κάνουν μια ληστεία, η οποία όμως θα εξελιχτεί πολύ χειρότερα από ότι περίμεναν.
O Nikkel Sommer είναι Δανός που ζει στην Γερμανία. Όμορφα χρώματα, ενδιαφέρον σχέδιο (που φέρνει λίγο σε Gipi) και πολύ υψηλά production values από τη μια, αλλά μια μάλλον αδιαφορη ιστορία με κάποιες λίγες καλές στιγμές.