Top 100 Comics Of The 10s

The Punisher (Greg Rucka)

“Ναι μωρέ τώρα, σιγά τον Punisher. ‘Ντάξει, cool τυπάκι, πολύ καλός στη δουλειά του, αλλά όλο τα ίδια και τα ίδια – όλους τους σκοτώνει και τίποτα δε γίνεται”. Λάθος, απλά λάθος, όπως απέδειξε ο Greg Rucka, πριν από 8 χρόνια.

Κατά τη διάρκεια της ομώνυμης ολιγότευχης σειράς και του PUNISHER: WAR ZONE, o Frank στρέφεται ενάντια στην εγκληματική οργάνωση “The Exchange”, με τη βοήθεια της ομοιοπαθούς Rachel Cole, ενώ συνεργάζεται και έρχεται αντιμέτωπος με άλλους ήρωες, προκειμένου να διαφυλάξει την αποστολή και τη σύμμαχό του.

Βγαίνοντας από το καλούπι της αφήγησης και των thought bubbles, ο συγγραφέας παρουσιάζει τον Frank σαν ένα φυσικό φαινόμενο – σιωπηλό, αδυσώπητο και κυριολεκτικά ασταμάτητο, ενώ παράλληλα μελετάει περισσότερο τους ανθρώπους και τα γεγονότα, όπως εκτυλίσσονται γύρω του. Η έμφαση στην ιδιοσυγκρασία, την θέληση, αλλά και την απολυτότητα, που επενδύουν το ρόλο του Punisher, αντανακλώνται με τον πιο έμμεσο και συγχρόνως εμφατικό τρόπο, καθώς ο Frank αναλαμβάνει και τα χρέη κηδεμόνα/εκπαιδευτή της Rachel, προετοιμάζοντάς την για τα… μονοπάτια της αυτοδικίας.

Το action thriller κλίμα αποδίδεται εξαιρετικά μέσα από το ζοφερό noir περιβάλλον της Νέας Υόρκης, όπως και το πλούσιο και ενδιαφέρον supporting cast, ωστόσο ακόμη πιο ελκυστικό στοιχείο του run είναι το πόσο ευάλωτη είναι όλη αυτή η πραγματικότητα, απέναντι στη δύναμη του ίδιου του Punisher.

Ο Checchetto μας δίνει μερικά άψογα panels, συνοδεύοντας την κυρίαρχη σιωπή της σειράς, είτε με κοφτά και απότομα πλάνα είτε με μεγάλων εκτάσεων αναπαραστάσεις. Ο Di Giandomenico, από την άλλη, αφαιρεί αρκετά από το gritty και σκοτεινό ύφος της σειράς και το σχέδιο του ωχριά σε σχέση με αυτό του προκατόχου του, αν και η παλέτα ευθύνεται πολύ περισσότερο στην προκειμένη περίπτωση.

Συνολικά, ο Rucka έδωσε μια νέα πνοή στην μοντέρνα απεικόνισή του Frank και μας έδωσε ένα από τα καλύτερα runs όχι μόνο της δεκαετίας, αλλά και στην συνολική πορεία του χαρακτήρα.